Alle inzendingen over tijd beschouwen

Toch koesterde ik, met beschouwen en vooral: een diep weten dat het anders kon. Ik sta en stond ervoor open. Ik maakte mijn keuze tot verschil. In mijn stilte. Telkens hervond ik mijn krachtig geloof.…

We weten hoe het onderhuids al broeit En kijken uit naar de EK-finale Die onze jongens zeker zullen halen Liefst tegen Duitsland! (Jong, sterk en...gegroeid) Maar, ongeacht wat ons Oranje uitricht: Wij blijven kampioen in het vooruitzicht…

'k Sluip naar de keuken en zet koffie: sterk Hier achter heb ik van die Raaf geen last Mijn hartslag daalt terwijl ik staar naar 't zwerk Maar dan een shock! Ik sta genageld -vast- Achter die boom, verscholen in het perk Een vogel-mens vliegt op naar hier en krast! Het spiegelglas breekt, langs me strijkt z'n vlerk Zijn zwarte pen schrijft…

Jullie medeleven doet me zo ontzettend veel goed opknappen doe 'k nog bij lange na niet Echter geven mails en reacties me nieuwe moed, blijf gewoon schrijven, zoals je ziet. Omgaan met kanker is moeilijk zeker als blijkt dat men er telkens weer met oplossingen naast grijpt! Vergissen is menselijk dat weet 'k ook wel, maar misschien zegt…

een leven lang klopt mijn hart al voor jou in voor- en tegenspoed, liefdevol, trouw en zonder ook maar een tikkeltje spijt voor één van ons komt na decennia tijd het abrupte begin van intens diepe rouw…

Ik weet het zeker, er bestaan paradijzen – ik verloor er een.…

De tijd en het lot. Zij bepalen wat je doet. Welke weg je gaat.…

de eerste reizen met een driewieler gemaakt zijn van lange duur…

Door de tand des tijds verouderd, als een oud en geel geworden gedicht.…

In mijn hart, daar bloeit een roos, Bij de start, was zij nog klein, iel en broos. Meestal is ze geurig, diep donkerrood. Maar soms is ze treurig, bang en in nood. In mijn hart, daar bloeit een roos. Mijn dierbaarste part, dat jouw zijde koos.…

Die de tijd en het leven deelden.…

NU wordt, zo lijkt dat voor mensen, tijd geboren. Mensenklokken gaan lopen. Mensenbloed gaat stromen, van leven naar dood, in sterfelijke momenten. Eeuwigheid bevriest. Onze kloktijd staat, zo lijkt dat voor ons, voor eeuwig stil.…

Mijn hoop is niet meer op de Here gevestigd Niet op de Here, Here En ook niet op zijn vader de Here God Maar op m’n 'eige' M’n eigen ik Waarin een hoop, hoop En dat is goddelijk veel Wellicht wel hopeloos veel Maar er is ook een hoop, een hoop ellende…

De appels al enkele dagen rijp, tijd om geplukt te worden vandaag, dacht de oude lurkend aan zijn pijp, Maar ware het niet dat hij in de toekomst leefde, en zijn hand niet meer hoefde te plukken zijn rug niet meer hoefde te bukken en hij niet meer vloekte omdat hij beefde De machinerie stond nu voor hem klaar.…

ze spelen het spel van de zon en de maan wijzen alle vierentwintig het klokje rond om beurten breken ze de kring en laten zich gaan totdat het weer tijd is voor de morgenstond…

die ritmisch in elkaar over glijden Rustig stroomt het leven met de wind als een vloeiende beweging in elkaar De tijd glijdt verder en ontspint zichzelf voortstuwend jaar na jaar…

Eerst komt de stilte die wordt overspoeld Door duizenden mensen in een stukje van tijd Dan komt het land, dat word overspoeld Elke dag opnieuw, door zout en voetstappen Elke zomer in een stukje van tijd.…

Mijn schoenen markeren de macht, om wie stiert later bevriest een tijd, gevierd te weten, indien egaal het ligt onder voeten van krak, rozige toeten even leeft mijn baar. Het enig verweer hoort naar haar door haar verlaten.…

Het uiterlijk in een nieuwe tijd niet te ontkennen zal met recht van zegen eens jouw kant uit vallen; die stof uit vervlogen tijden jij knap voorbij zal rennen, de schoonheid van binnenuit geurende stof doet stallen.…

Nee, ik heb niet altijd tijd, Maar tijd kun je maken Daarom heb ik reuze spijt Als ik die loze kreet moet slaken Doe gewoon wat je moet doen en zoek geen uitvluchten je kunt er een ander pijn mee doen maar soms moet ik deez wereld even ontvluchten Dus neem het niet altijd te zwaar op als ik eventjes geen tijd heb soms ben ik gewoon doodop…

Hij herinnert je eraan dat tijd echt tijd is en dat je niet kan blijven bestaan...…

Scherend langs elkaar het doel voorbij Geen notie van tijd geen notie van gevaar Alleen op weg oneindig winst bejag Geen notie van wereld geen notie van elkaar De liefde is dood in deze ijzige tijd Het gevoel is dood niemand wordt meer bevrijd Gevangen in emotionele ijstijd…

ik was even vertrokken later wakker geschrokken door een mij onbekend geluid ook de sfeer voelde niet thuis er was iets met de tijd die ik moeilijk kon dateren naar de kleding die zij droegen in een exposé uit weleren het waren vrienden en bekenden zonder familieband zij wisselden woorden zonder te zijn gekend…

soms is het beter wachten wanneer een tijd de ruimte laat wenen denk in gisteren was de tocht gierender dan vandaag…

We beleefden samen fijne tijden, Maar ik krijg het gevoel dit kwijt te zijn. Het fijne maakt nu plaats voor verdriet. Vraag me af, of je het aan me ziet. Want het huilen en de slapeloze nachten, Tekenen stilaan mijn gelaat. Weet echt niet wat te doen met dit gevoel Is dan alles opgeven nu je doel?…

Maar of ik nu kom ga of blijf altijd bewijst de klok aan de muur het ongelijk van de tijd zeker als zij bij de tijd is en zegt is dat nu minuutjes die tiktak papa? Nu moet ik nog sprookjes vertellen zoals van de tiktak die zomaar een grappig geluid is.…

De liefde kent geen jaren De liefde kent geen tijd Door liefde overvaren, Door liefde mezelf kwijt...…

Hier zou ik eeuwig kunnen staan, Gevangen in de tijd. Zonder gisteren en zonder morgen, Zwevend op de rand van de eeuwigheid.…

Je hebt van die dagen je hoofd is helemaal leeg en je kon niet klagen omdat je mond ook zweeg. Je hebt van die nachten het gonst in je kop als de vele gedachten voelen als een strop. Dan komt het moment helder in je hersenpan dat je jezelf weer bent weer grappen maken kan.…

"Photo" beeld moment levenstijd fractie licht In archief voor eeuwigheid vastgelegde sluitertijd door en in herinnering subjectief vergroot naar oneindigheid.…