Alle inzendingen over emoties

Je wandelt met mij door het leven al is het soms een zware tred we komen dichter bij wat we willen na iedere stap die door ons is gezet. Al slepen soms de voeten zwaar en struikelen we vaak over hobbelige wegen we klampen ons stevig aan het leven vast met alle kracht wat ons is gegeven. Ons leven is niet altijd gemakkelijk maar samen te…

´s Nachts in mijn dromen dan liggen we naast elkaar zijn we weer heerlijk samen aai je zachtjes door mijn haar ´s Nachts in mijn dromen nestel ik me tegen jou aan genietend van je warmte krijgt geluk dan ruim baan ´s Nachts in mijn dromen fluister ik liefjes en zacht dat jij écht alles voor mij bent je kijkt in mijn ogen en lacht…

Laat je licht van binnen stralen Merkbaar, positief en voelbaar blij Het zal je denken gaan vertalen van gedwongen naar geestelijk vrij Laat je licht naar buiten stralen Deel het met de mensen om je heen Het houdt niet alleen jezelf maar juist ook anderen op de been…

een kaarsje wit en gebroken ver weg van de mooiste avond klein stukje van de zee die mooie zee van licht nu alleen en gebroken eenzaam in het donker toch zal het ooit weer branden oplichten in het donker en de eenzaamheid verdrijven…

waarom verdwaal ik deze dagen in de duisternis voorafgaand aan het feest van het licht de blijheid is afstandelijker dan ooit vragen tooien zich met scherpe mespunten het gevoel komt uit de diepvriezer laagste stand of werpt de dooi zijn schaduw al zodanig vooruit dat ik nu reeds natte voeten krijg de tranen zich ras voorzien van ongekende…

Wie heeft vertrouwen weggenomen ging met dromen er vandoor ontnam jou kans tot rust te komen zodat je je geloof verloor? Wie heeft deuren dichtgeslagen sneed elke vluchtweg af hoorde jou niet vragen was voor zien te laf? Wie was te klein voor jouw problemen kan toch de wereld ook niet aan.... schuilde achter regels en systemen heeft…

Diep van binnen goed verborgen is een kleine kamer in mijn hart Ik heb de sleutel En soms heel even zet ik de deur voorzichtig op een kier Want daar woon jij nog steeds Ik zie je ogen en hoor je stem Ik roep je niet maar kijk alleen En glimlach even bij de herinnering Tijd om te gaan De deur gaat dicht Ik hoor de klik van…

Verborgen verlangen diep weggestopt nooit meer die schaamte voorbij Slechts dromend over jouw verschijning van avondrood tot morgenstond Onbereikbare warmte waarom ben ik met al mijn gevoel overgeleverd aan jou...…

Dun als mager riet is dit gedicht. Smalle taal. Zuinige woorden. Vandaag waren echte woorden als pijn en niet te zeggen...…

Ik vang de druppels met mijn handen laat ze los in ledige lucht wil de woorden toch behouden tijdens deze nachtelijke vlucht veeg de rimpels langs het kussen laat de sombere lijnen met rust vang de lach weer in mijn ogen wanneer de zon mij wakker kust ook al zullen dagen duister, lang en misschien eenzaam…

Waar zijn mijn woorden, mijn teksten, mijn zinnen, stilte in mij, alles blijft binnen. Waar zijn mijn gedachten, mijn dromen, mijn plannen, ergens in mij, naar een plekje verbannen. Waar is mijn inzicht, mijn vermogen, mijn energie, ver weg in mij, ze tonen zich niet. Waar is mijn gevoel, mijn warmte, mijn kracht, ergens in mij…

Wit is het weer Kou slaakt een zucht De bomen zilvergrijs getint Vogels vliegen af en aan Winterwit maakt mij kind Laat mij dromen van het land Sloten ijzig, winterpret Lang geleden toch dichtbij Wit is het weer Kou geeft me kracht Warm mijn kleine knuistje In mijn vaders hand En zie hoe hij naar me lacht…

De mist hangt zoals de sfeer tussen jou tussen mij De motregen valt zoals het doek tussen jou tussen mij Gedachten dwalen zoals ik dwaal tussen jou tussen mij Verlaat mij niet nu niet nooit niet nooit meer……

De open haard muren en ramen het gure weer urenlang gestaard Het pijnlijke gemis van de vrouw van mijn dromen die er niet meer is Een troebel gevoel waakt over mij laat me maar en de boel de boel...…

Zie door het zachte kaarslicht de schittering in haar ogen de blijheid op haar gezicht wat is ze opgetogen! Zie door het zachte kaarslicht de schittering van een traan de droefheid op haar gezicht wat is ze aangedaan! Zie hoe vreugde en verdriet in haar ogen zichtbaar verschijnen haar emoties zijn niet hypocriet maar kunnen waarheid overseinen…

Alleen het grootste was groot genoeg. Dostojefski wankelde door de kamer; we zongen de Matthäuspassion van buiten, onthulden verrukt de Negende, doorgrondden de wereld met rechter elleboog op linker knie, voelden ons vertrapt in de burgers van Calais maar grepen naar de zon met de voorpoten van de sfinx en spraken in kleuren van Rembrandt…

Als een donkere schaduw volg je mij Door weer en wind voortgedreven Een echo die nagalmt in mijn hart Als een aura die om mij heen blijft zweven Mijn hoofd is moe van het denken Jij hebt zoveel pijn achter gelaten Mijn ogen regenen bitterzoete tranen Lippen trillen maar kunnen niet praten Alsof ik onzichtbaar ben geworden Draden tussen…

Wij zijn hier samen in het gras De zon is weg, het is nacht De wind ruist door de bomen, ik fluister zacht je naam Hand in hand lopen wij, Wij tweeën eeuwig saam. Want in mijn geheugen is gebrand, de klanken van jouw naam. Ik zie je in het maanlicht staan Ik kijk omhoog naar de sterren en in mijn hoofd de vurige wens: Laat deze nacht voor…

Jij, die mij een leven, vol liefde had moeten geven, jij blijft onbereikbaar. Jij, die mij had moeten zeggen, woorden niet uit te leggen, jij zwijgt maar. Doe je mond toch open, laat me niet langer hopen, zo breekbaar. Ik hoef het maar te weten, dan zal ik je vergeten, je hele leven daar...…

ik ben een uit een muur gevallen steen een uit de lucht gevallen meteoriet een zwerfsteen uit een gletsjer aan land gekomen opgenomen…

Acht jaar is het nu geleden dat u van ons bent heengegaan acht jaar is het geleden dat ik voor het laatst bij uw bed heb gestaan. Nu kijk ik dagelijks naar de foto die mij zo dierbaar is de pijn is langzaam verdwenen maar wat blijft is het gemis. Het wordt makkelijker om te dragen maar 'k had nog zoveel willen zeggen 'k zou ook nog…

Het leven gaat niet over rozen Zei de 5-jarige zonder blikken of blozen Over tien jaar zal hij weten wat hij zegt Want dan, dan merk je het pas echt…

Het is winter in mijn hoofd Seizoenen wisselen hier snel In mijn ogen de zon gedoofd Uit mijn haar de bloemen Alhoewel ze gisteren nog bloeiden voluit en de wind zachtjes de hitte bleef plagen is hij gekomen zonder geluid zonder gêne en zonder vragen liet hij vogels sterven in de kou Klauwen in mijn geest gehaakt vernietigen alles waar…

Nooit was ik bang voor de mooie stilte Leegte rondom mij gevuld met rust Maar vandaag brengt ze enkel vreemde kilte Verdwenen de engel Ogen niet gesust Wie ooit een gast in mijn huis was jaagt mij nu in vreemd gebied Al waar ik in geloofde verandert in glas en maakt krassen waar niemand ze ziet…

Ik dacht, ik zie de vlag al boven op de berg, maar ben waarschijnlijk niet eens halverwege. De put is diep, de wanden glad en steil en op de tocht omhoog kom je jezelf vaak tegen. De een zegt: “Denk aan het perspectief!” De ander: “Hou vooral de toekomst in de gaten.” Een derde vindt dat vergeten een factor is en boosheid dom, niet functioneel…

Verzwijgt de mist de taal der handen tot elk gebaar verzwelgt in het dichten van half geloken ogen wordt zelfs het horen niet meer gehoord waar klanken nooit de juiste hoogte bereiken luister en ontvang woorden in nevel, versta de stilte en voel verborgen taal…

Hij schommelde en zwaaide zo hard als hij maar kon in zijn lieve kleine wereld en op hem scheen de zon. Hij is mongool zoals dat heet daarom zit hij daar de afdeling is gesloten en hij ruim 50 jaar. Ik zie de televisiebeelden Van angst soms en van haat oorlog, dood door honger en van geweld op straat. Van oorlog zal hij nooit weten…

Het regent forse druppen op mijn raam In stroompjes van 't venster naar de grond 't Geluk danst op de golven van de stroom van Verlangen. Ontsprongen op de lippen van jouw mond Kijkend in mijn spiegel zie ik jou. Inmiddels Wetend dat de leugen tot waarheid reïncarneert Jouw ogen bevriezen de regen in ijzel en Ondertussen is 't de kamer…

Op de pier die als een wichelroede de zee inloopt, links restaurant rechts piratenclub kom ik je tegen stevig, koude handen, compact Je lacht als je me hoort over jou De gecomprimeerde loop, die jij als compliment opvat en wij we kijken naar buiten hoe mist verderop de golfslag bedekt We vervolgens in elkaars ogen opengaan en verdwijnen…

Je fluistert DOORGAAN! in mijn linkeroor Ik kijk naar links waar jouw schaduw valt In mijn waan Zie ik een korenveld vol gemurmel Scheuren in de aardkorst Een veld waar de storm een woeste hoer is Een matte sluier spreidt zich over de voren Ik slik De traan brandt in de klier In mijn waan Hoor ik kwade mollen delven Hoor ik een wiegelied…