Alle inzendingen over liefde

Huilende jongedame in een bus die naar nergens rijdt en ik die verbaasd en machteloos aan de kant van de weg blijf staan de aarde weende mee en er kwam een onoverbrugbare kloof tussen mijn dierbare zigeunerin en mij er ratelden just married blikjes in de verte zonder onze gedeelde tederheden het universum glimlacht met zijn grote mond…

Tussen geboorte, dood en heelal speelt onze leeftijd zich af. Al wat leeft is sterrenstof. Beleven we leven als ruimte? Als bewustwording daarvan? Als beperking. Als angst? Als creatieve liefde? Wie durft kiezen? Voor wie we zijn. Voor elkaar.…

's Ochtends, als het haantje kraait Onder 't klappen van zijn wieken, Als de dag begint te krieken, Eer de huisman ploegt of zaait, Gaat Lucella bloempjes pluiken, Waar zij 't gretig oog mee streelt: Bloempjes die naar honing ruiken, Waar de lekk're bij in speelt. O Lucel, wier bloeiend schoon Al het puik der veldgodinnen Pralende…

Soms lang ik in donkere nachten mijn vrouw haar thuiskomst af te wachten. Ik lag haar thuiskomst af te wachten met een klap in mijn gedachten. Ze ging de hort op, keer op keer, met een andere meneer. Ik lag haar thuiskomst af te wachten met een klap in mijn gedachten. Het sloeg mijn vrouw soms in haar bol en dan ging ze aan de rol. Ik…

Hele grote woorden zijn niet groot, omdat woorden zich niet uiten. Het zijn verpakkingen wellicht. Leesbare etiketten misschien. Breinige gedachten meestal, die misleidende ideeën zijn. Zoals een misleidend ego is, dat om laffe angsten draait. Gevoel spreekt onzichtbare taal, die in zichtbare emoties leeft. Met gevoelige ogen streelt. Met…

Ik koop kleren die zomer en winter passen bij zijn sjaal, de bonte waar mijn herinneringen niet uit te wassen zijn Ik heb hem geslagen omdat hij op mij ging lijken geëist dat ik alleen hem wou in onze driehoeksverhouding van aandacht, aanraking en liefde we hebben er over vergaderd punt voor punt in bed elke zenuwcel in mijn huid…

Geluk verschijnt in blauwe hemels, waarin hagelwitte wolken drijven, gedragen door het wijze zuchten. Van onze adem. Van de wind. Liefde verzamelt in diepe oceanen. Stortvloeden van onweersbuien, waarin tranen onzichtbaar zijn. Liefde schrijft op mooi papier, waarop onze dichters dichten. Liefde is als helderwit doek, waarop ons leven…

Toen het nachtelijk stil zacht zuchtte ruiste de wind de dorre bladeren eruit Verloor de herfst zijn laatste vruchten zo zuchtte ‘t stil zijn ritselend geluid   Toen ‘t gele licht in ’t duister landde wachtte ‘t donker hem hunkerend op De zachte gloed, die hem overmande gleed geruisloos op de hoge duintop   Ik woonde stil in het holst der…

Waarde Morus, 't was laatst in mijn dromen dat ik zag Het noorden van het nieuw ontdekte land, Amerika De herfst was zacht en warm en ging de zomer achterna Zo laat in 't jaar, het was een oudewijvenzomerdag Gij weet, ik had mijn muze Moria op 't strand ontmoet In Genua, in pronkgewaad, ik had haar stil aanbeden Gij weet…

We ontmoeten in herkenning, van wat gekend wil worden. Noem het stille verlangens. Geluk, dat onnoembaar is. We ontmoeten elkaar opnieuw, omdat we niet bewust waren, van wat onze verlangens zijn. We komen elkaar weer tegen, alsof we vreemdelingen zijn, die ondanks verschillen, toch ontmoeten willen. Daarna treffen we toevallig. Noem…

Trauma kan verdrietig blijven. Uitzichtloos worden. Het einde zijn. Ons overlevingsbrein waakt. Over herhaling van zetten. Tegen nieuwe pijn. Wie trauma ervaart lijdt. Het is onbegrepen liefde, die over onze liefde waakt. Liefde maakt scherven heel. Liefde maakt ons bewust. Liefde wanhoopt nooit.…

Wil ik dat hij soms wel, soms niet als een engel mijn bed in duikt -- zijn vleugels klaar voor vertrek? precies naar mijn wensen precies als een man een ervaren minnaar die niet hoeft te ademen want hij is een engel -- hij ruikt geen geurtjes Misschien lukt het met mijn nieuwe toverstok om een luik of klapdeurtjes te maken in de…

Ik zag haar rose gewaad om kwart voor acht Haar haar was licht, haar huid zo hemels zacht Ze kwam nog dichter bij dan dat ik dacht En zong een lied van liefde, niet van macht Of pijn, ik wist voor jou houdt zij de wacht…

Liefde kun je met elkaar delen, wanneer je vertrouwen voelt. Wanneer onze ogen spreken. Voel je welkom thuis bij mij. Ik voel me thuis bij jou. Laten we naar wolken kijken. Laat ons staren naar de hemel. Laat ons turen in het donker. Laat ons samen sterren zien. Laten we samen voelen gaan, zodat onze gevoelens weten, dat we leven, zoals…

Ik vloek de dag dat mij voor ’t eerst verblijd het licht heeft dier verraderlijke ogen; en ’t uur dat ge in mijn hart gekomen zijt en hebt er mijn ziel ganslijk aan onttogen! Ik vloek de vijl van mijn kunstvaardigheid, die blank sleep al dier schone woorden logen, die ’k voor u vond en heb in rijm gerijd, opdat men eeuwig u zoude eren mogen…

Ik denk veel aan je Niet weinig Ik streel je teder Niet gedachteloos Ik twijfel Niet zo'n beetje ook Maar niet aan jou En niet aan mij ------------------------------- uit: 'Gek van liefde', 2008.…

Mensen lijden ongezonde honger. Lichaam en ziel leven gescheiden. Van ons ingeboren zelf. Van onze natuur. Van elkaar. Lichamen hebben we vetgemest, met pasta, pizza en patat. Mèt! Met aardappelen en met brood. Met snoep, sappen en met bier. Verslaafd aan zieke welvaart, hebben we onszelf gemaakt. Onze geesten prikkelen we, met veel,…

In liefdeskunsten, leeft samenleven, in verbonden zijn. In gegrepen worden door liefde, die niet begrepen worden kan. In met zelfbewuste ogen, naar het brandpunt kijken. Naar waar lijnen kruisen, en we samen vrede zien. In hemeldragende muziek, naar liefde luisteren. In strofen van gedichten, gevoelens lezen. In beweging van vlammen…

Waar ben ik dacht ze terwijl ze naast hem lag in bed en hij haar diende met zijn liefde bij mij antwoordde hij alsof dat niet vanzelfsprekend was in bed, voegde hij er aan toe omdat ze naast hem lag in haar onbewolkte schoonheid vragend lachend en verbazend als een jonglerende lentebloem blij over de honing in de wereld het vaarwater…

Warmte die een lucifer verlaat, is licht dat uit sterren straalt. Water in druppels regenwater, is onmetelijk als een oceaan. Stoom uit stromende lava, uit een brullende vulkaan, die land wordt in de zee. Liefdesenergie die mensen delen, is het wonderbaarlijke leven, dat moeders altijd baren. Is liefde die ons, iedere dag, weer geboren…

Lucifers zijn wij. Brengers van geluk. Lichterlaaiende mensen. Scheppers van levenskunst. Liefdedragers van vredeslicht. Dragers van vuur en vlammen.…

De dood heeft onze liefde onafscheidelijk gemaakt omdat je in mijn hart woont is er geen afscheid of vaarwel het blijft in de herkenning je leeft gewoon in mijn herinnering jouw andere stem tekent mijn rivieren blijft bestaan in mijn levensmaanden verwelkomt mijn nachten ademt in serene sfeer en laat jouw doodse zwijgen niet ongehoord…

tussen de wimpers van mijn ogen schemeren onaffe stamelende woorden het sussen tussendoor ik hoor je neuriën graag de wervelingen van de wind een weefsel van geluk ik weet: nooit zal het volmaakter zijn dan nu…

Ze knipt mijn haren voor de spiegel en weet nog van barmhartigheid haar handen werkzaam en lieflijk zoals zij was in die vroege tijd, toen wij als jonge wilde honden elkaar besmuikt verkenden. Wat waren wij toen ongeschonden. Haar ogen bleven weergaloos sprekend en zelfs beloken van het helderste groen. Wat heeft de tijd onze liefde vertekend…

Achter gekoesterde dromen, wacht altijd, onverwacht, liefde. Achter een onbereikbare horizon, wachten stormen op koude wind. Altaarkaarsen op liefdesvuren. Op slapende vulkanen. Op Noorderlicht. In mensen. Pijn wakkert vuur nooit uit. Liefde blijft in verwachting. Altijd! Zie! Voel! Luister stil, wanneer de waakvlam laait. Zie! Wat…

Het geluk dat we kunnen delen, is onze scherven samenvoegen, tot een veel groter verband, dan we ongebroken waren. Is ontdekken dat we meer delen, dan dat we verbroken liefde zijn. Is uitzoeken of het muziek is, dat we in verdriet herkennen. Of het hetzelfde verlangen is, dat mensen eeuwig samenbindt. Hetzelfde stromende water. Dezelfde…

Behalve de seizoenen die wij kennen Kwam er een vijfde bij ons aangewaaid Dat heeft de andere vier voorgoed verfraaid Het was voor de bevolking even wennen De indertijd inheemse Indianen Waren met het verschijnsel opgegroeid De landverhuizer werd erdoor geboeid En droomde al van roodgeelgouden lanen De Indian Summer, langzaam dringt het…

En weer word ik wakker gemaakt, door stemmen die verstaan willen. Opnieuw voel ik diepe vrede. Een lichaam praat rustig, met een geest. Ik luister stil. Het leest. Ons lichaam heeft aandacht, geen zoet voedsel nodig. Mijn geest vrij baan. Mijn ikje zwijgt. Rust nog wat. Schrijft. Het is holst van de nacht nu. De liefde kent eigen wegen…

Kom laten we van liefde genieten in de schuilhut van de tempelzee waar kabouters het gereedschap dragen de duinen gevoelig voor zoveel zand ver weg van alle vaccinaties enge ziekten en menselijk leed om ons te louteren in naaktheid wulps en welig als de liefde dat wilt we hebben er niet voor gekozen ons als wollige schapen te gedragen…

Voor E. Als Principessa zingt zij mij haar lied In een Mathildekrans vocabulaire Autodidactische My Lady Fair Is mijn mysterieuze belle de nuit Ik ben haar medeklinker, consonant Zij mijn vocaal, als diepe zielsverwant…