Hartenkreten

hartenkreet (nr. 56.197):

EEN ENGEL AAN MIJN HAARD

Jouw glimlach warmt die late avonduren
als mijn hart op een naakte winter lijkt
verdrietig om ons geluk dat niet mocht duren
en waarvan de glans toch onuitwisbaar blijkt

mijn koude handen wil ik aan je warmen
mijn ijzig voorhoofd tegen je zachte hals
die zaligheid voelen van een intens omarmen
als het dromerige zweven op een trage wals.

herinneringen spiegelen zich op de kamerwanden
van mooie jaren die te vlug zijn gegaan
de laatste foto’s rond ons huis en van verre landen
maar altijd zie je ons dicht bij elkander staan.

eenzaam zit ik in huis met de deur wijd open
sprekend met je persoonlijke dingen die ik heb bewaard
onafscheidelijke dingen die mij nog laten dromen
want jij alleen was en blijft de engel aan mijn haard.

een engel waar ik me altijd kan aan warmen
wanneer de dagen bibberend koud en de uren ijzig zijn
dan voel ik de vertrouwelijkheid van je sterke armen
in de duisternis geeft jouw glimlach een warme schijn!