Alle inzendingen over Angst

Het koele water omspoelt mijn voeten Rust stroomt als een rivier door mijn lijf De horizon bestormt me als een ontkombaar lot Mijn hart weet dat ik moet boeten Ik voel hoe ik wegdrijf Angst is mij vreemd, jouw beeld is mijn vlot…

Ze zwerven in stilte om Geen trom om op te slaan Geen poot om op te staan Alleen de klok staat stil De eeuwigheid gelijk Ze hebben geen adem meer Die is opgegaan in lucht Ze hebben enkel hun angst Die hen als een wade omgeeft: Doodsangst voor alles wat leeft…

angst ongevreesd woorden ongesproken en zij, niet onbedeesd het diepe ingedoken gevoelens ongevoeld dingen ongedaan en zij is onbedoeld langzaam weggegaan zijn liefde ongeliefd zal in haar blijven woelen haar pijn ingegriefd zal hij toch ooit voelen…

Zonder mijn gedachten te gehoorzamen zou hij een vriend kunnen zijn of mij kunnen helpen omdat de werkelijkheid mijn angsten niet wil delen. Want alles wat vreemd is kan ik alleen verliezen als ik mag spreken met de blinde woorden die hij gelukkig niet kan verstaan.…

Twijfel is het zaad van de angst. Jaloersheid een dodelijk gif. Huichel het invretend zuur. Egoisme een woekerend gezwel. Hoogmoed bevuilen van eigen nest. Kortom, wij zijn aan bederf onderhevig. Tenminste houdbaar tot...…

Kristallen bollen voor de toekomst Voorzien ons van een grote angst Ook al zie je liefde en genot Wie zegt dat het later echt zo wordt Geef mij maar een plakboek Met dingen van vroeger Herinneringen zoet of wrang Waar je niks meer aan veranderen kan…

Angst, pijn, verdriet Het dringt naar binnen Ik kan niet huilen Het kan niet weg Ik ben bang Bang voor mijn gevoel Ik sluit het op diep van binnen Het doet me pijn Ik ben te zwak Ik sluit mijn ogen zonder traan En ga kapot in mijn hart…

Ik zou graag willen weten om nooit meer te vergeten Hoe het komt dat ik hier nu zit vol angst over het bezit van keuzes die ik nog mag maken waarmee ik mensen zal raken Is vrijheid wel een zegen Moet ik hier nou wel naar streven?…

Kijkend naar mijn dochterje met grote angst in mijn hart Nooit mag haar dit overkomen niet met zo'n pijn en grote smart. Zal proberen haar te behoeden voor de beesten van de Hel God bewaar me, vergeef dan mijn zonde, want ook ik zal dan branden in de Hel.…

Net als een verbod voor je bestwil of mijn angst. Nee, betekent niets voor ons. Wat ik niet wil zeggen, en jij niet wil horen, nee, dat zeg ik niet. En als het toch gebeurt omdat ik kwaad ben op je, of op mezelf, en ik zeg nee, dan lachen we samen.…

de wereld staat rood door angst en hebzucht krantenkoppen schreeuwen: de bank gaat failliet de graaizucht blijft wil goud in de klauwen jojoaandelen veranderen dagelijks van eigenaar het rad van fortuin heeft een spaak in het wiel…

Weerloos neergeslagen in ongeloof van onmenselijke keuze in niets ziende blik, weggevaagd van onschuld, naar schuld gedreven door onmacht en angst enkele seconden betekenen pijn voor levenslang na de pijn werd het stil toen huilde de hemel…

Er is twijfel te zien in haar ogen angst heel diep in haar ziel. Wie kan haar helpen om haar het licht weer te laten zien.…

het grote raadsel dat de wereld in zijn ban brengt waar of niet kitsch of niet maar verdomd je ontkomt niet aan de boodschap van het welbehagen al is het maar een seconde voordat de twijfel weer overneemt de angst voor kwetsbaarheid door het verlies van de veilige barrière van het ongeloof…

Ontmoetingen zijn het klokkenspel regelmatig laten donderen bij de tijd blijven zonder angst tijdig zijn om bij de eerste klepelslag dekking te zoeken achter de wijzerplaat verstrikt in raderwerk van vernuft. portret gemaakt door E. van Stokkum…

het was de kinderschreeuw vol angst en dood die galmde langs de tunnelwanden de wereld met een ijselijk bericht ontsloot en rondzong in bedroefde ouderhanden nog net voor eeuwig op de plaat gezet in wintersport en kinderpret zij zijn niet meer in een ontroostbaar zeer…

Ken dat gevoel Van dagelijkse aanvallen Door alles en iedereen Veilig voel ik Me op weg naar 't UMC Gewoon in lijn twee Woonkamer die gestadig Door het landschap glijdt Licht in duisternis Van angst en dwang bevrijd…

Uit angst dat ik straks nergens meer kan komen, Heb ik onlangs wat hoogspringles genomen.”…

langzaam sijpelt wie ik ben ’t kind in mij & wat 'r van 'm over is: angst en woede brandend verlangen, gevoed door liefde en hoop op meer wreed geveld door verdriet & pijn de bodem in, voedsel voor scheuten van nieuw geluk…

De weg is lang Het oordeel van de mensen hard Als je kwetsbaar bent Een kluwen van herinneringen Doolhof zonder eind Geplaveid met angst en pijn Zoekend naar balans Wadend door drijfzand Zak ik langaam verder weg…

dit is de tijd van angst en moed van wanhoop en van hoop van licht en duisternis van waarachtigheid en nep dit is de tijd van vasthouden en verwaarlozen de tijd van vergeten en herinneren van goed en slecht dit is de tijd van onschuld en vertrouwen wat is tijd wat een tijd…

De emotie die de oorzaak is geweest van je gebroken hart is dezelfde emotie die je hart ook weer geneest het is de liefde die ons hart breekt en weer opbouwt heb geen angst om te leven pijn gaat voorbij liefde duurt het langst…

ik droeg alles behalve je kleding voorbijgaand aan het kind zijn jouw leed angst en boosheid op schoudertjes teer een volwassen geest in kinderlijf zo klein om echt te bevatten maar schijnbaar groot genoeg om jou te dragen…

Soms heb je even geen tranen meer Soms heb je even geen woorden meer Soms wordt de muze in je geblokkeerd Teveel wegversperringen Met stopborden Gevaar voor oversteken En je verstijft van angst Soms zijn emoties teveel om op te schrijven Een te grote confrontatie Met alles wat niet was En niet zal zijn…

Morgen, ja morgen zijn we vrij 75 jaar op rij morgen is kostbaar geen prikkeldraad geen kwaad en gisteren gisteren kende we angst vrijheid duurt het langst zo weten we vandaag…

hij reist met een steen in zijn schoen een pijnlijke metgezel op een zware reis in zijn rugzak vechten demonen om de beste plek hij hoort ze proeft hun angst kan ze zelfs ruiken hij zoekt een uitzicht om zijn lange val te breken…

zal de tijd onhoorbaar oorverdovend toeslaan of moet ik haar koesteren en zachtjes in mijn armen wiegen en bezwerend zingen van opzij haar laten kabbelen op de stroom van al mijn verdwenen angsten het papier mijn oude vriend noemen om niet te vergeten wie ik verloren heb…

zal de tijd onhoorbaar oorverdovend toeslaan of moet ik haar koesteren en zachtjes in mijn armen wiegen en bezwerend zingen van opzij haar laten kabbelen op de stroom van al mijn verdwenen angsten het papier mijn oude vriend noemen om niet te vergeten wie ik verloren heb…

reizen naar het nulpunt daar is de aarde plat vertrek kent zijn prijs het heeft twee gezichten de angst om te binden en banden te verbreken wie te diep wortelt kan nooit meer weg reizen naar het nulpunt weten waar het midden is…

Om je heen Gevecht Oorlog Veroordeling Onenigheid Gevecht Verdriet Verlies Angst Ga dan Naar binnen En voel je Geborgen In je liefdevolle Diepe kern Je warme huisje De stille Oneindige kracht De liefde…