Alle inzendingen over Mindere

Het is vreemd maar als je tijd voor meer zou moeten hebben kom je die juist te kort het lijkt wel of de dag altijd een uur te weinig heeft het zou al schelen als de nachten minder lang waren en alleen gevuld met slaap in plaats van uren zinloos waken waarin gedachten elkaar verdringen omdat ze kennelijk denken dat ze zo belangrijk zijn…

Mijn zweet dat stroomt, mijn tranen niet veel minder. De vruchten van mijn dichtersziel kan ik niet aborteren. Hoe droevig is mijn lot omdat mijn dichten echt niet beter wordt zolang ik niet wat schrappen kan. Maar ik ben verliefd, zo vreselijk verliefd op al mijn eigen woorden ……..…

lieve pappie ik ga met jou mee waar jij ook gaat deze boot is veel kleiner maar wat laat dapper gaan wij samen verder centraleverwarming weg nu knusse kachel lichtende kaarsjes aan de toekomst minder luxe beiden sterker in liefdevolle trouw zullen wij tweeën verder door dit leven gaan…

En schijnt niet iedere dag de zon Er zijn ook mindere dagen Herinner mij die dat ik zingen kon En wij door de wolken ’t licht nog zagen.…

de waarheid is meedogenloos hartverscheurend doet soms zo zeer veel minder eerlijk dan gedacht ontluisterend danst als een dobber op en neer wordt soms hooglijk veracht ze is de kokosnoot die op je hoofd valt je wakker schudt kan leiden tot de dood maar binnenin heeft al die tijd gewacht met eindeloos geduld haar melk zo romig…

Kijk, hoe hij vrijelijk ademt, hij voelt zich werkelijk een kei, Niet anders dan los grind waar dimensies minder tellen van sociale vriendschap maar in gemeenschap wordt bemint, los van kleur en vorm geaard, door dezelfde afkomst van lichamelijke erupties uit de moederschoot door een oerkracht in schoonheid zijn gebaard.…

Waarom soaps kijken Terwijl je eigen leven Veel spannender is Elke dag opnieuw Een nieuw begin en einde Ochtend, middag, nacht Steeds weer onverwacht Goede en minder goede Gebeurtenissen Nieuwe tijdingen Leven in de brouwerij Dichtbij en veraf Je eigen leven Zou op de televisie De beste soap zíjn…

er is een huis op mijn dak gevallen en ik weet niet waarom het gras van de tuin heeft zich omgedraaid en laat nu haar wortels zien een wonderbaarlijk systeem van in en door elkaar gedraaid leven in minder dan een seconde is ook het licht omgedraaid maan overdag in de nacht de zon we krijgen het koud en denken terug aan toen toen de natuur…

ik heb gegeven tot de onzen minder wogen dan het gram dat ik ooit nam het was gedogen te mogen lopen op de lijnen die jij in gedachten had ik balanceerde wat nee nu geen hand ik breek de blikken in je ogen want je woorden zeggen koud ik heb je nooit gemogen geen samenspel jij redt je wel uit onze vroege eenzaamheid er was iets…

Maar minder warm, buiten tenminste. Zou de zon .. even rust willen nemen? Trekvogels vliegen ‘s nachts over blote bomen en pas gevallen bladeren, willekeurig verspreid over het koude gras. En wij dromen als die vogels vliegen van warme zomers.…

jouw smaak is stilte het bittere verzout in leegte die nu is onstaan ik zonde te dicht bij je huid verblindde met schijn, licht ging voor heel even uit brandde je trots ontnam je de kans zelfstandig te kiezen mijn aardig werd jouw minder waardig je vecht voor je vrijheid in tijd en in plaats hebt recht op de ruimte die…

… boom zich plooit naar de wind de stroming de vis de weg wijst in het water zoals een spel wordt beleefd door een kind zoals het wel - en levenslustig eenden gesnater zoals dat wat was langzaam versmelt tot later zo is het dat het leven is en steeds zal gaan en zijn en in de tussentijd is het er elke dag weer voor de een iets minder…

doodziek binnenkomen woorden bereiken je niet lijkt op een van je kwaaie dromen je pa huilt van verdriet je denkt dat het wel meevalt maar niks is minder waar infuus, spuiten en pillen leven in het ziekenhuis valt me zwaar moe van het vechten en ziek zijn spuugzat zijn van je leven dank de dag dat ik er weg mag gaan en weer kunnen lachen…

dingen te denken die niet zo zijn maar alleen bestaan in jouw hoofd wees toch niet zo bedroefd als je denkt dingen te voelen die je niet hoeft te voelen in je hart wees toch niet zo ad rem als je denkt dingen te moeten zeggen terwijl je die juist moet zeggen in gedachten wees toch niet zo ingetogen verlang 'ns niet naar minder…

Als je wat ouder wordt Ga je meer letten Op hoe mooi het vroeger was Voor je gevoel gaat de tijd sneller Dat realiseer je je pas Als je de leeftijd bent ontstegen Van broekie, puber, jongeman Je bent nog fief maar al belegen Realiseer je dat steeds minder kan Niet bij de politie of in het leger Een ommezwaai gaat niet meer zo vlug Het is…

En toch, leeft de liefde van die vlinders eeuwig voort en wordt nooit minder.…

telkens als ik je terug zie voelt het missen erger de ongesproken woorden schrijf ik nogmaals neer zo lijkt het minder onbezonnen al is er genoeg licht om elkaar op de juiste manier te zien je blijft de bron van mijn verlangen ik koester je in al mijn dromen ik mag je niet echt beminnen maar ik zal je begeren in al mijn geschreven zinnen…

het leven is niet meer dan af en toe wat rook op straat, zo snel vervlogen dat het al niet meer bestaat bij de volgende ademtocht een fluitje van een cent nog minder dan de prijs van een winkelwagentje voor de doortocht te betalen met een stukje rond metaal de jaren die nodig waren alle liefde en elke ruzie tevergeefs, je kind is soms…

Mijn denken stroomt als vloeistof minder wild dan eb en vloed; druppels, vast als waterstof, de einder tegemoet. Golven vormen het oppervlak van klotsen en geschitter. Onderdak voor het paradijs, zachtgroen en diep, zout-bitter.…

of delen we het met onze kinderen nee geen droommasjien maar veel benauwenis omdat ademen tergend moeilijk gaat onregelmatig met al dat bijgeluid komen ze er met halen toch nog uit gelukkig maar daar de atmosfeer nu zo drukkend voor ze is terwijl je eigen hart van schrik soms ook overslaat je voor jezelf bidt kan het echt niet wat minderen…

hij durft te dromen wat hij wil dat neemt een ander hem niet af maar verder houdt hij zich wel stil men slacht elkaar voor minder af hij praat wat goed in zijn bestaan om telkens zijn gezicht te redden geeft hij zijn zoete broodjes weg en nipt hij zelf aan levertraan men vindt hem laf men heeft gelijk maar liever laf en levend dan dat…

Gisteren heb ik me van je losgeweekt in duizend doden, vandaag drink ik uit eigen, zilte zee Jouw smaak tilde me niet over kosmoszeeën maar houdt me uit mijn slaap, en voert me nergens heen Was het ooit zo bedoeld in de sterren, die ogenblikken zijn zeldzaam nu, steeds minder op den duur Je afdronk blijft puur, dat wel mijn schat, maar…

zacht zong jouw warme adem de rust van slaap in gezegende stilte tot de haren van een blonde lok jouw neus kriebelde en jij bewoog naar meer comfort en minder irritatie op het speciale moment van wakker worden lachte je toch nog op de rand van ontwaken ging verder slapen onder onverstaanbaar gemompel ik wist werd even…

het is niet aan te bevelen in de avondstond bij dronkenschap een nieuw lief te beminnen het oog is minder scherp de finesse wordt geweld aangedaan het beslisproces verruwt beloften regenen onbeperkt de dageraad slaat schril en ongenadig toe met ongewassen tanden onbeschadigde terugkeer naar het dagelijks leven wordt ernstig bemoeilijkt…

zijn ogen op de vloedlijn gericht, struint hij tussen wrakhout, wat schelpen en bruinig wier in een ver verleden verloor hij zijn hart aan de zee alleen zijn dromen, zijn dromen bleven hier in de kille plaggenhut van zijn onstuimig bestaan spoelt eb en vloed bij nacht en ontij komt hij weer tot leven en gromt: de zee geeft minder…

De onstuimmige herfst erft iets of minder van de zonnige zomer maar vertrouwt vooral de koude winter blind op haar lieve lente ogen die de komende zomer weer zal doen stralen tot de daarop volgende herfst Recensiegedicht nav het concert "Zomer & Herfst" door het Kamerkoor Vocoza o.l.v. en opgedragen aan Sanne Nieuwenhuijsen, Haarlem 27…

Wij hebben steeds minder geduld je dag is zo weer gevuld altijd maar haast het is de tijd die aan ons voorbij raast het liefst draai ik de klok een slag terug alles gaat gewoon te vlug voor je het weet is de dag voorbij leeg is dan ook ons eigen batterij dan gaan wij naar bed voor morgen toch maar de wekker gezet want elke seconden telt langzaam…

Voor een peuter, die zich heeft bezeerd, leiden een aaiend gebaar over de pijnlijke plek én lieve woordjes tot minder pijn. Je bent op het juiste moment een wonderdoener, een tovenaar. Voor een persoon, met een intens verdriet, voelt jouw luisterend oor of het tonen van begrip als verzachtende balsem, of als troost.…

de tijd tikt onverschrokken door minuut na minuut tikt hij verder rigide en gestructureerd op goede dagen verdenk ik de tijd ervan stiekem wat sneller te gaan op mindere dagen maakt hij zich schuldig aan traagheid lijkt me de tijd, zo abstract, niet grijpbaar de tijd is machtig hij verandert alles door de jaren heen een persoon…

de pakken zijn wit gezichten zonder lach op handen wordt gewacht zelden geeft een stem nog antwoord op een zacht gefluisterd goedemorgen verzorgen is een klus die ook met minder geld geklaard zal moeten worden het werk gaat voor maar dat men hem vergeet kan hij maar niet begrijpen hij mist de ogen die verstaan een zachte hand die…