Alle inzendingen over boos

ego’s worden weggeblazen door een transparante wind posities ondergraven zodat eindelijk gelijkheid wint zoals de wei bestaat uit bloemen en veel gras bomen zomer groeien tot een bos met groot gezag de maatschappij is niet gebouwd met stukjes individueel bezit maar leeft pas echt in jou en mij…

die verrotte ganzen iedere keer wil ik ze vangen wanneer ze samen dansen met z'n tweeen of met veel meer door de lucht doch steeds ontglippen ze me weer gewapend met camera te midden van een bos turend en hopend als ik daar sta vliegen ze over in een onmogelijke hoek tot zover maar vandaag lijken ze me goedgezind daar sta ik…

zij joeg vogels op om stilte te vermijden vertrapte takken in het bos om rust te bestrijden was met storm en onweer in haar element chaos heeft zij steeds gekend nooit nam zij de kans om in balans te raken meer van haarzelf te maken zelfs in haar laatste rust heeft zij nog een keer gekucht het leven heeft haar altijd dwars gezeten…

door leegte omarmd strompelend door een bos dat geen pad lijkt te hebben voelt het tapijt hoogpolig waaronder geheimen schuilgaan veert 't mos zachtjes terug paddenstoelen klimmen op tegen bomen, en verhalen over wat komen gaat ijverig zoekend naar licht verdicht het eerder dan dat bevrijding nabij is…

Toen ik klein was droeg ik een matrozenpakje mijn moeder nam me mee naar de vijver in het bos daar aan een touwtje liet ik mijn zeilboot varen de bomen ruisten de wind kwam van zee nu is het vele havens later en mijn moeder dood nooit vond ik meer zo'n veilige ree ----------------------------- uit: 'Een oud geluid', 2011.…

Dan weer blij, dan weer boos. Dan weer stevig dan weer broos. Je hoort bij mij, ook al wil ik niet bij jou horen. Je hangt aan mij, ook al wil ik je laten vallen. Je bent niets is wat de artsen zeggen, maar voor mij ben je alles. Je bent er niet is wat vrienden zeggen, maar voor mij ben je er altijd.…

toen hield de regen op met bloeden maar schuurde de droogte een front van geblakerde wolken trok voorbij over bos met bomen van alleen hout en louter dichtbij dan weer bleef adem stijgen naar te ijle hoogten vluchtten zwaluwen naar een vroege dood totdat, alsnog ik vast kon houden…

zie ze eens wijzen zeg ik mezelf al lopend door het serene bos ze wijzen strak naar de hemel nooit wijzen is me geleerd als je iets niet zeker weet dus … verdikke … sla ik nou toch erg aan het twijfelen en dat door enkele half kale eigenwijze sparren die suggereren meer te weten van wat daarboven huist dan ikke ……

hoefgetrappel en gedonder snuivend, briesend een schicht komt aangestormd een schoonheid of een wonder… ongegeneerd, elegant loopt het verder, vederlicht op vier poten, zijn gangetje trekkend, het bos weer in. grijs-witte kleuren vervagen naarmate het vordert het wilde paard, op zoek naar zijn haver!…

Geef een bos bloemen of een mooie plant. Dat maakt de dag fleurig en laat je merken, dat je van haar houdt. Mocht je moeder niet meer bij jou zijn, zet dan zelf iets neer. Zo is ze toch beetje bij je, kun je aan haar denken zoals jij het zelf wilt. Laat Moederdag altijd stralen.…

bij de eerste warmte geurt het bos zanderig en zoet zijn ontdooide kleuren in het palet dun aangezet er schuilt een thuiskomst in dit fluwelen bruidsbed van pas losgelaten oogweelde en dromerige gloed dan ziet iemand een zwaluw bij volle maan en lijkt ‘t alsof de zon nooit is ondergegaan…

ik heb gewikt jij jezelf gewogen er is nooit gelogen we hebben de wereld geschikt naar ons hand het is paradijs in een hemels vertoeven als verlangen in woord en in tedere daad de realilteit zal overtroeven jij woont in mijn lach ik in je dromen en ooit zal ons paddestoelhuis uit het bos tot ons komen dan zijn we eindelijk thuis…

Half bedolven in het zand, in een donker, duister bos. Ze liggen daar te wachten, op iemand die ze vindt. Lang vergeten zwijgende gedachten, in regen en in wind.…

Waar vrije vogels zingen, als violen in een bos. Waar leven opnieuw begint. Ooit begon.…

zijn boos en voelen zich geknecht zowel door de politiek alsook de letter van de wet, wat mogen zij nu nog? zij kozen voor een vrij leven boeren was hun ideale baan althans dat was het in den beginne maar nu, wie bevrijdt hen van die zware molensteen?…

Wat kunnen docenten toch boeiend vertellen! Thuis wordt daar nog dikwijls op voortgeborduurd. Als dochter of zoon dan van school wordt gestuurd, dan is het niet moeilijk een oordeel te vellen. De ouders die zo naar vertellingen talen bezoeken de school om verhaal te gaan halen.…

Gij zijt me als 't zonnetje in de mei, Zo lieflijk, rein en goed, Dat bloemen strooit in bos en wei, En vogels zingen doet; Toch schildren zon en lentedag U trouwe liefde niet, Mijn engel met uw zoeten lach, Mijn leven en mijn lied!…

‘Nooit meer dezelfde’ in gedachten, fantastische en verrijkende wilde populaties in de natuur als Vergeet- mijn - nietje, heb je licht door mijn ogen gezien bepaald vergeten, deelde het oneindige helderblauw de rand van het bos, met een gevoel van opluchting het standbeeld van verbondenheid veranderde ons groeiconcept heeft door…

zomaar droom maar laat je ogen kijken langs je wimpers schuin omhoog de laagste takken wuiven naar het mos het zijn de zachtste plaatsen in ons bos mijn hand nog warm van het rijden geleidt je naar de open plek daar dansen de gedachten omdat ze niet meer hoeven wachten hier ontmoeten zij ook andere geesten gedachten kunnen zij natuurlijk…

Ik heb er genoeg van, zei de boom  Ik wil geen kerstboom meer zijn Ik wil niet dat ze me versieren Ik vind het niet meer fijn Ik hoor in het bos  In de vrije natuur Men kan daar van mij genieten Elke dag en elk uur Door al die slingers Buigen mijn takken door En die piek daar bovenin  Die hoort daar echt niet, hoor En dan die haakjes…

Opeens wijken de wolken en opent elke bloem, de bijen snoepen gretig met vrijerig gezoem, de dieren in het bos slaken allemaal een zucht, verschenen is de zon aan een hemelsblauwe lucht.…

Achter elke boom weet hij een schaduw en ziet hij bloemen met fletse koppen boos buigen naar bijen die door hun giftig sap ter aarde storten. Geen dienaren van de liefde maar haar demonen zijn het die zijn hart bezitten en zijn wereld bewonen.…

Overal kom ik je tegen in het bos, bij de zee Als de zon schijnt of bij regen altijd ga je met me mee Soms zou ik je willen bellen maar je nummer is geheim Wil ik je dingen vragen en vertellen wil ik heel graag even bij je zijn Veel te jong heb je ons verlaten zonder afscheid ... zomaar dood Wat zou ik je graag even willen bellen maar…

Boom, wat sta je toch gebogen, je was zo recht, zo fier en opgetogen De kruin buigt zich tot 't zachte mos, zo lijkt het donker in jouw bos. Kijk verder dan jouw herfst waarop je 't blad laat gaan. Hef op je kruin, een nieuw gewaad komt er nu heel snel aan.…

Ben zo boos, dat ik kan schoppen maar dat helpt hier toch geen zier wie van jullie redacteuren haalt mijn gedichten weg van hier? Ik hoop dat velen schrijvers met mij een ervaring hebben zoals ik Ga maar gauw een andere zoeken en tegen de redaktie zeg ik: STIK!…

Een warm gevoel in je gezicht Hard geklop in je buik Je verkleurt tot een roos En dan ben je niet boos! Er groeit wat aan je hart Het wordt steeds maar groter en roder Mondhoeken omhoog Zo in een mooie boog Liefde voor iemand is soms moeilijk te uiten Grijp je kans als vrijgezel Weg met dat nare gevoel Je weet wel wat ik bedoel!…

't Maakt mij alleen zo boos!…

boos pijn woede onmacht agressie stilte verbergen inhouden opkroppen verdringen denken malen hoorndol woelen krankzinnig gerommel lekkage gedonder storm herrie onhoudbaar uitspatting agressie onberekenend dodelijk spijt schuld verdriet pijn leegte er gebeurt niets...…

Bijna ongemerkt werden je ogen brozer en duurden wandelingen door het bos langer. Tijdens het avondmaal verviel je in een starend zwijgen waaruit je plotseling ontwaken kon om in vrolijk lachen uit te barsten.…

In het bos is een moord gepleegd. Ik ben er langs geweest, mensen fietsten er gewoon voorbij! Er is een moord gepleegd. Ik hoorde de klappen, luisterde gespannen, mensen liepen er gewoon voorbij! Er is een moord gepleegd. De vonken vlogen er van af! Ik wilde er naartoe gaan, maar was te laat. Duiven maken vaker ruzie.…