Alle inzendingen over duizenden

overeind een spoor van licht op zwarte bodem verandert bruusk in een cirkel van steen op afstand kleurt verbrokkeld licht de vlakken vierkant aan de witte wand oranje, blauw en geel duizenden driehoeken steunend op twee spanten doen me danig duizelen vele verwarde vormen figuren op het fotofeest doen mijn zinnen dansen houden…

De ruimte hier nabij de duinen grossiert in wolken, in duizenden beloften. Opnieuw doordringt je een geelwitte essence: Anijs, Kamille? Een tikje machtig... Duidelijk een idylle voor komende zomer met voldoende valuta op je bankpas. Verwonderd rijd je nog wat rond om dit vrolijke reisbureau.…

Mijn pijn verdwijnt Haar zachte stem vibreert Mijn lot keert Haar handgebaar toont Mijn leven loont Haar woord spreekt Mijn hart smeekt te leven te geven door te gaan zelfs in dit bestaan Het bestaan is nu fluweel Door haar weer heel Verfijnd Altijd begin en nooit eind Een kus van haar brengt bij elkaar emotie en verbeelding voor duizend…

Strooi woorden in het rond kijk ze meegaan met de wind tot ze ergens ver weg landen als zaailingen voor een gedicht spuug zinnen in het water zie hoe ze meedrijven naar zee tot ze ergens ver weg stranden als oogst voor een jutter al die letters duizenden letters laat ze maar komen laat ze maar gaan wat blijft hangen is soms de moeite…

alles reed voorbij en jij zat weer een stoel te ver bij me vandaan ik zag je lippen gaan en hoorde vaag je woorden in een zacht geroezemoes je vroeg me met je ogen, ik zag nog dat je handen mee bewogen je maakt me gek met je verlangen dat me brandt en spant tot ik verrek ik ga me wreken zacht zal ik je breken mijn duizend…

ongetwijfeld heeft iemand zijn vrouw geneukt of vermoord er zijn weer deuken getrapt in duizenden pakjes boter de prijs van kofiie is verhoogd het waterpijl van de Rijn stijgt naar een nieuw record voor morgen geldt hooikoortsalarm en hoog boven mijn tuin krijgen maan en sterren na twee flessen Sauvignon de slappe lach mais non…

ongetwijfeld heeft iemand zijn vrouw geneukt of vermoord er zijn weer deuken getrapt in duizenden pakjes boter de prijs van koffie is verhoogd het waterpeil van de Rijn stijgt naar een nieuw record voor morgen geldt hooikoortsalarm en hoog boven mijn tuin krijgen maan en sterren na twee flessen Sauvignon de slappe lach mais non…

Australische Aboriginals zagen hem duizenden jaren geleden de heldere reuzenster Betelgeuze 600 lichtjaar van de aarde verwijderd twintig keer zo groot als de zon nog honderdduizend jaar leven voor de boeg eens volgt een supernova explosie hij zal imploderen diep in zijn binnenste sterft hij bij zijn afscheid stuurt hij…

alles reed voorbij en jij zat weer een stoel te ver bij me vandaan ik zag je lippen gaan en hoorde vaag je woorden in een zacht geroezemoes je vroeg me met je ogen, ik zag nog dat je handen mee bewogen je maakt me gek met je verlangen dat me brandt en spant tot ik verrek ik ga me wreken zacht zal ik je breken mijn duizend…

Ik heb ten slotte voor A.I. gekozen: Mijn huis wordt door domotica gestuurd ’t Alarmsysteem houdt dieven uit de buurt Mijn auto rijdt zichzelf - ik zit op rozen Een roos, daar zitten meestal doornen aan: Mijn privacy, daar is het mee gedaan…

Schoonheid op een paard en duizend zielen in een machtige adem voortgestuwd en gedreven aan de rand van schemerige tijd. Duistere geheimen bliksemen in een flits voorbij, gebroken wit verdwijnt door kieren van bestaan. Ik proef een eeuwige gouden schijn, streel wat rest in relikwieën en verdwaal als licht in de verte.…

Zijn ogen zeggen meer dan duizend woorden, Wat klinkt zijn liefdesaccoorden. Voelde ik me net nog zo alleen, Nu heb ik hem weer om me heen.…

Marokaan Kijk me aan Ik ben een Marokaan Ik ben hier geboren Maar kom hier niet vandaan Luister naar mij Naar het ritme van mijn hart Het stromen van mijn bloed Dat mijn lippen opendoet Geloof in mij Ik ben als stille waters Bezit diepe gronden En duizende monden Begrijp mij maar Het is het proberen waard Je zult iets ontdekken…

rond de zon lopen in draf duizend kinderen, zij eten op het gejank der achterbuurthonden daar waar ik lig de zon als een muziekspel in mijn ogen ik dring verder naar de velden gisteren verborgen achter modderige wolken, laat ik het licht bijten met zijn jonge tanden in mijn huid zij die er nog niet is, brengt spiegels aan, vangt de…

ik heb je stem herkend uit duizenden onmiskenbaar het Twentse accent vertrouwd het timbre dat weliswaar verzwakt wordt opgevangen nog steeds rillingen veroorzaakt een sterk gevoel van verlangen magnetische krachten verzaakt je zingt hoewel ondermijnd een eigen wijs straalt uit wat vele idolen node missen sympathie niet uit te wissen…

Ik moest wel blijven staan Want haar ogen hadden de mijne in hun greep Klampten zich vast, wanhopig op zoek naar steun en hoop Een oplossing of een uitweg Gevuld met de geschiedenis van miljoenen vrouwen duizenden jaren Ogen van ongeloof en niet-begrijpen waarom Kapotgeslagen vertrouwen Maar glanzend van kracht Huiverend wendde ik mijn hoofd…

In een stroom vol woestheid Als een waterval op dreef Krijgen mijn emoties ruimte Weg te glijden in de diepte Vol kracht en met overgave Laat ik al mijn verdriet los In duizenden druppels gevat Vol weemoed, pijn en woedde Weg heel erg ver weg van mij Verdronken dromen opgeslokt In de koelte van het stille water Onvindbaar met de stroom…

ik ben in de mist verdwaald kan de omgeving niet meer tot echt leven wekken licht glinstert in duizend kleine kleuren maar laat het bestaan niet live gebeuren er is geen zicht in grijs perspectief waar ieder naar de goede richting gist en zo de juiste weg verliest nooit heb ik de moed snel opgegeven weet dat leven ooit…

De tv op het voetbal afgestemd Een bal heen en weer Wel 50 duizend keer Laat de leeuw niet in z’n hempie staan Hooligans, haat en pijn Iedereen wordt afgemat Joden dit, Boeren dat Want voetbal schijnt oorlog te zijn Ik begin te klagen heel de tijd Hier is toch niks aan, dus Tijd om naar mijn kamer te gaan Voetbal is helemaal niks voor…

stoelen leggen een cirkel in de koude wachtzaal waar woorden, krom door schuld en onschuld worden gefluisterd ik zie hoe ouderdom zich verlengt in duizend eeuwen bitterheid en hoe fierheid nog steeds likt aan wonden rauw, ondood in grijze haren ik ga en huil om verte met ongetralied hoofd in eigen armen - Ius…

O, prins, verwacht me weer in deze spiegelzaal van duizend dromen een onvervuld en onvergetelijk visioen het steeds weer herhalen in de spiegels van uw rijk. --------------------------------------- Uit: Wachten...Waarom niet? 2006…

Kijkend naar een waas van herinneringen De paniek raast in mijn keel Tranen stromen door mijn lichaam Elk gevoel is er een teveel Eerst, eerder, nu en morgen Lijken verstrengeld tot een moment Onduidelijke lijnen in mijn hoofd Alle herinnering en gevoel gemengd Verloren in tijden die niet bestaan Duizend ogen draaien rond Ongelovig starend…

nog lost de ene dag de andere af als jonge bruidegommen van een berg haagrozen aan de hoed en vuurvergulde staf de zon glijdt als een pronkkaros in plaats van paarden trekken duizend wensen te moeten kiezen is pas liefdesstraf geen dag heeft een begin noch eind enkel de zonnestonden reiken zich de handen als ‘k in verliefde ogen kijk zelfs…

Leg je hand maar in de mijne En wees niet bevreesd Voor wat zal gebeuren Of wat is geweest Ik schenk je het licht Van de zon en de maan Van duizenden sterren In goudgeel saffraan Ik schenk je de geest En de ziel van de aarde Die schoonheid en gratie Met wijsheid vergaarde Ik schenk je hun kracht Die je hart zal verwarmen En al wat…

naar het prille uur van dichterlijke vrijheid, doch de taalklanken beklijven en bezorgen mij het gevoel van duizend hoofdbrekens om bijna niks. R.J. van Tol…

zoldervloer rondvaart in het duister fijnzinnig roeien 400 jaar onder webgolven in een opbergdoosje de verbeelding van muzikanten onder de koekoek een pittoresk meesterproef op de schoorsteenmantel visuele luciferstokjes wel duizend gezichten ontiegelijk broos in een bliksemschicht laait een verre wijnboer op gekluisterd aan…

Een stille morgen, laat nog licht, een avontuur begonnen, een veld vol duizend zonnen, zo werd de wereld mooi. En altijd weer het lied van liefde, de nacht doorleefd tot waar een mens een stil gebaar, een liefde eindeloos mocht vinden.…

mijn schreeuw deed het glas breken duizenden scherven konden hun vorm vergeten waaierden rond vielen als druppels regen kleuren verspattend op de marmeren grond ik zag je ontwaken bevallig het kristal loslaten waarmee ik jou had omgeven in schoonheid zonder leven heb angst onderdrukt virtuele bloemen geplukt om jou te groeten je…

In duizend stukken versplinterd ligt precies wat er was uitgemoord in één oogopslag, gesmoord het land van herkomst verwoest de verstikking van de bloeddorstige wreedheid, opmars in veel steden een dichtgeknepen keel pijn bij het slikken vult met vorming, de vooruitgang..…

met wel duizend tegelijk bezongen ze de boom zo leek het en zo torende hij luidkeels hoger in de blauwe herfst de kilte brak in honderd stukken een wagenwiel vol goud verdraaide allengs alle hoeken in het oude gras langs hun glanzende stipjesjas gleed de dag ineens omlaag de hond pakte de stok en ik hielp zoeken tot de morgen…