Alle inzendingen over kind oorlog verdriet

Soms woon je hier en soms daar, Kinderen vinden dat misschien raar. Maar jij hebt twee huizen waar jij in woont, En dat is niet waar ieder kind van droomt. Maar laat je niet klein krijgen, Want papa en mama zullen met jou samen blijven, Een halve week hier en een halve week daar, Dat kan heel fijn zijn, en helemaal niet raar.…

We denken hetzelfde. We praten hetzelfde. we lopen hetzelfde. We eten hetzelfde. We poepen hetzelfde. We plassen hetzelfde. We worden gewassen. We worden aangekleed. Jij bent een Ik honderd en een.…

Het kind komt als vanzelf tevoorschijn opgeroepen door een eenheid waarvan ik het bestaan slechts mocht hopen het neemt ons mee naar waar wij weten de komende en de gaande de krulletjes moeten nog geboren worden is de wens van de gedachte zelfs als ik dood ben zie ik nog de blauwe lucht in lachende drentelpasjes loopt het verleden…

Het lijkt haast wel een algemeen gebruik Om babies bij je dochter te verwekken In ieder land zijn er perverse gekken En kelders met een sluw verborgen luik Kind heeft haar zusje op de wereld neergezet; Soms ligt er écht een krokodil onder het bed.…

toen nog geen benul van de complexe wereld heden ten dage [senryu] foto: Martien Montanus…

Kinderen laten je vrij in je gedachten, Zij zijn nog onschuldig en hebben de Hele toekomst voor zich en dus alle Tijd om iets te bereiken in hun leven Zij leren ons veel en bovendien zijn Zij gastvrij, wie zou niet weer kind willen zijn!…

Een glimlach van een kind dat je met hart en ziel bemint dat maakt je dag weer goed z'n heerlijk stralende snoet ondeugend staan zijn ogen die vandaag van oma alles mogen ook al weet je dat is niet goed maar zeg nu zelf, je kan toch geen nee zeggen tegen z'n lekkere toet!…

jouw ogen zien de treurnis niet het verdriet en het rouwen van zovelen. De mens wil niet meer delen, jaagt slechts op eigen geluk, het kan hem niets meer schelen.…

gewoon kind te zijn ik werd één met mijn zielsverlangen…

ik draag je altoos warmer in mijn hart en mis de aanraking van handen mijn herinneringen landen in de liefde van vandaag nog zie ik jou, je haren glanzend, als een gouden mist ik wist dat je bijzonder was maar nu mijn tijd jouw adem wist en niet ziet wat de klankkleur is van warme levenbanden blijf ik achter, in belijdenis en laat…

Jonge kinderen plots van het leven beroofd Levensdroom voorbij....…

Het kind dat ik was stapte door bossen en gras rook de geuren zag de kleuren droeg zijn kindervreugden en -tranen van gehucht tot gehucht.…

Tegen jou kan ik alles zeggen alles wat ik wil. Jij bent er áltijd voor mij ook al blijf je stil. Als ik 's nachts moet huilen, want soms heb ik pijn, dan weet ik dat jij er áltijd voor mij zal zijn. Soms laat ik je vallen maar dan pak ik je weer. En houd je stevig vast mijn lieve teddybeer.…

Kleine kinderen worden groot. Voorbij vliegen de heerlijke tijden dat je hen koesterde op schoot, dat ze in je armen vlogen of paardje reden op je rug. En straks, dan denk je glimlachend of met twee natte ogen aan die mooie periode terug.…

Verlangen naar jou groeiende zoekende weg komt goed met leven…

het kind jij bent het kind uit de oorsprong de drager van de nieuwe morgen van ongekende waarde onomwonden nieuw mens beeltenis in toekomst jong en ontluikend sprongetjes makend een dansje in het landschap glimlachend volmaakt verloren in zijn dromen glimlachend in de bespiegeling van tijd in een zacht uitdijend heden…

Ik kijk naar buiten en ik bedenk dat vroeger bloemen zich aftekenden op de ruiten wanneer het 's nachts vroor er groeiden hele bossen zo voor mijn ogen een onzichtbare hand leek het mooiste schilderij te maken alleen voor mij nu gebeurt er niets meer in de nacht maar zo af en toe kijk ik 's winters naar buiten alsof ik iets van het kind…

Toen ik een kind was sprak ik als een kind dacht ik als een kind voelde ik als een kind Al maar meer volwassen maar helaas al maar minder spontane verwondering onbevangen ontvangenis hoopvolle verwachtingen Talrijke ervaringen rijker maar vele illusies armer mis ik steeds meer dat blije jonge kind…

het is stil alsof bij iedere sneeuwvlok een nieuwe schaduw valt jij zit schuin tegenover mij het brengt een soort triestheid in de kamer we bewegen steeds dieper in de winter nauwelijks meer dan een ongecirkeld woord dat in de waanzin van de wind onbekende richtingen op vingers telt onophoudelijk, voorbij als suikerspinnenwolken waarin…

dat zal groot en heerlijk wezen, Als ik u zien zal in hetzelfde kind, Waarin gij mij opnieuw geboren vindt: Twee-eenheid in één enig beeld te lezen."…

Ik heb het zwaard van de volwassene weer ingeruild voor het speelgoed van een blij kind. Ik ben weer in jubelpark terechtgekomen. Mijn eerbied is terug. In een lief kind schuilt onuitputtelijke kracht en macht. Meer hoeven we niet te zijn. Speel zoet.…

Het kind van mijn blonde dochter. Ze heeft het zo lief is er zo aan gehecht borstelt steeds haar lange haren een staart of een vlecht. Het kind van mijn blonde dochter is ook zo speels en erg graag buiten rent dan wat rond wil ook wel eens muiten.…

Nooit heeft ons kind erom gevraagd. Toch werd het geboren. Werd het uitgenodigd om te leven. Gewenst of ongewenst. In voor- en tegenspoed. Moedig is ons kind. Heb dat kind lief. Onvoorwaardelijk. Ons kind en dat kind in ons.…

Ze zijn net door God geschilderd de verf nog nat nog sprankelend van kleur. Zo fris zo vol van tijd nog zonder haast rennen en springen ze hun dagen in vliegen hun ouders onbevangen om de nek. Hun kwetsbaarheid gedachteloos uitgespreid op het gras van hun jeugd. Nog lang niet die moeizame omhelzing zoals later wanneer je van…

Nu nog een kind, later een man.…

een baan, verdreven Zachtjes aan het kind in mij, Dat om zijn werkelijkheid te kunnen voelen Steeds meer woorden nodig had…

Mijn kind, waar ik trots op ben, mijn kind, waar ik van hou, mijn kind, die zelf al moeder is, mijn kind, hoe zeg ik je nou, dat ik veel, heel erg veel van je hou? Mijn kind, ooit woonachtig in mijn buik, negen maanden lang, die ik op zag groeien, tot mijn kind van nu, volwassen met man en kinderen.…

ouders die niets te verwijten is vind ik het ergste wat me kan overkomen, want hoe moet ik anders mezelf schoonpraten hoe moet ik mijn falen en fouten wegpraten als ik volwassen ben de beste oplossing is gewoon geen contact meer ze moeten niet in mijn buurt komen want terechtwijzingen duld ik niet ik zal ze straffen, waar en hoe ik kan mijn kinderen…

De wolventanden van de tijd Hebben genadeloos het kind Uit mij weggevreten, Het levend karkas Dat overblijft levert Voortdurend strijd met De weerspannige werkelijkheid, Waarvan niet veel meer overblijft Dan een groot vierkant in het zwart Dat mijn wereld verbeeldt, En een grote zwarte zon Waaruit licht gezonden wordt Vanuit…

behoeden voor de fouten die ik beleefde Ik hou van jou mijn kind voor jou geef ik mijn leven Door jou is mijn leven compleet Het is jij mijn kind waar ik voor leef…