Alle inzendingen over lachen

Ik had in zijn agenda geschreven zonder jou kan ik niet leven Ik wachtte tot hij het zag en hoopte op zijn lach hij schreef me op die prop hou nou eens op je moet A: niet overdrijven en B: niet in mijn agenda schrijven.…

Weet je wat je mij hebt aangedaan met die ogen met die lach ik heb me laten meeslepen hoe komt dat waarom heb ik het niet eerder gezien, dat jij mij bedroog maar toen je zei dat je van mij hield wist ik dat je loog…

Een stralende dag waar je zomaar lopen mag ergens in de tuin Kan ik met zonnige lach heerlijk denken aan ’t duin. Egbert Jan van der Scheer…

Het getjilp dat ons vrolijk stemt draagt krachtig bij aan de zonnenstralen van onze lach.…

fouten maken is niet erg dat is soms ook wel lachen maar zorg er voor dat ze worden opgeslagen dan weet je wat het risico is want een ding is zeker je maakt geheid dezelfde fout weer…

Of het om een vakantievilla gaat Of 15 uit te wijzen Irakezen Of brieven die hij wel/niet heeft gelezen Of dat hij het met Geert heeft uitgepraat Excuus dat ik mijn lachen niet beheers; Geen mens is zo integer als Gerd Leers.…

Het is vandaag secretaressedag Ik heb dan ook zélf koffie ingeschonken En dat gezellig met haar opgedronken Beloond werd ik met een charmante lach Ik dacht nog, als ik bloemen voor haar pluk Maar ja die versjes,..het is druk, druk ,druk!…

Ik heb meer vooral veel zin in jou als zingeving om zin te geven iedere dag een lach vol goede zin op te staan zingend swingend vol zin!…

Ha, dit is lachen zeg Neusaap uit Borneo (Inlands ook Orang Belanda genaamd) Ondanks die buik en die Giga-augurkenneus Lijkt het alsof hij zich Nergens voor schaamt…

Het zijn de doodgewoonste dingen die een dag kleuren, of het nou de wind is of de bladeren die geuren, de lach van een kind is wat ik het mooiste vind, maar de doodgewoonste dingen, maken je dag compleet…

Deze nacht keek ik en zag sterren, jouw lach Eerst keek ik en zag niet verblind door verdriet Samen is simpel Samen is fijn Ik ben anders door bij jou te zijn…

U ziet ik heb mijzelf oneindig lief Het is in deze show al vaak gebleken Dat ik het allererudietst kan spreken En kijk eens hoe reusachtig mijn archief En dat ik om mezelf niet lachen kan? Ik lijd aan het syndroom van Zwagerman.…

Het leven had haar vies gemaakt tranen vermorzelden haar hart ze bleef lachen door haar oneindige nacht heen opdat anderen niet zouden zien hoe gebroken ze was en hoe alleen.…

je handen voelen zonder ogen een schouderklop brengt vaak het beste in mij boven ik kroel soms door je korte haar met je ogen dicht vinden je handen de lach op mijn gezicht…

flakkerende kaarsjes flikkerende lichtjes vrolijke kaartjes olijke gezichtjes oogjes die fonkelen een sprankelende lach vele mooie momenten is wat ik wensen mag.…

Jij bent zachter dan het woord zacht Gevangen in een wolk van zoete dromerij Net niet echt Tot je ogen lachen Een woord verloren Zachter dan zacht…

Schenk me de stralen van jouw lach, de honing van jouw kus, het fluweel van je stem. de diamanten die in jouw ogen schitteren... Laat me weer lachen, slapen, dromen, hopen, leven, samen met jou, mijn liefste, alleen met jou...…

Een mezennestje is uitgebroken, dat, in de wulgentronk gedoken, met vijftien eikes blonk; ze zitten in de boom te spelen, tak-op, tak-af, tak-uit, tak-in, tak-om, met velen en 'k lach mij, 'k lach mij, 'k lach mij bijkans krom.…

deze gezinnen...lách niet, konden tóch al niet reizen hun leven staat op de rails haha.. die deurwaarder hè in dienst van de staat in staat van dienst lekker belangrijk met een petje op hoge-snelheidstraject..lachen...…

die door het verleden wordt ingehaald ik huil niet meer niet aan de binnenkant niet aan de buitenkant ik zoek de toekomst in en bij mezelf maar 'k vraag me af wat moet je doen als er voor jou geen toekomst is die anders is dan het verleden en ik lach nog steeds mijn tanden bloot...…

mij-zelven lach ik uit Met wonderlijk geschater. O mensenhart, o mensenhart, Verschrikt, verward, Vol zonden, dwaasheên, wonden: Ik gaf mijn zoetste en liefste smart, Mocht ik mij–zelf doorgronden. Een lach klinkt uit het golvenbed; Dat wil zich–zelf begrijpen!…

Vergeet het maar Ik ga niet huilen Ik lach Al kijk je dwars door mijn inktzwarte gedachtes heen Je zult mijn hart niet raken Want mijn hart is een deur zonder slot Met een muur van ijzer die je met die lieve lach nooit breken zal Kijk me maar diep in mijn ogen je zult niet vinden wat je zoekt probeer met te doorgronden je stuit…

Ze had nog volop praat gisteren nog zat ze lol te trappen nu is het te laat om te lachen om haar grappen Ze had zoveel plezier Ja ze had het leven lief nu is zij niet meer hier gestolen door een lelijke dief Het begon met wat pijn Je kent dat wel, zo hier en daar Nu kan ze hier niet meer zijn is haar leven 'klaar' En ze wilde nog…

Lieve Jij, Als ik diep in je ogen zou kijken Zou ik dan kunnen zien wat jij ziet Als ik je aan zou raken Zou ik dan kunnen voelen wat jij voelt of hebt gevoeld Als ik mijn hand op jouw hart zou leggen Zou je jezelf dan kunnen openen voor mij Want als ik jouw tranen zie Voel ik zelf het verdriet En als ik jou zie lachen Dan lach…

Ik hou van ogen die tot lachen dwingen maar ook van ogen die verdriet niet verdringen en er vragend uitzien bij wat komende is of strak kunnen staren bij een groot gemis.…

mij kijkt weer weg hij lacht naar mij ik wordt blij lach weer weg hij loopt door de gang dat maakt me bang hij is weg ik zal hem missen nooit vergissen in hoe hij was…

mij–zelve lach ik uit Met wonderlijk geschater. O mensenhart, o mensenhart, Verschrikt, verward, Vol zonden, dwaasheên, wonden: Ik gaf mijn zoetste en liefste smart, Mocht ik mij–zelf doorgronden. Een lach klinkt uit het golvenbed; Dat wil zich–zelf begrijpen! Zoudt ge ook uw beeltnis hier te–met In de oren willen knijpen?…

Waarom ging je heen, want ik ben zo alleen, Maar ik lach en ik dans en ik spring. Niets aan mij te zien. Vrolijk opgewekt en niemand die iets merkt aan mij, Maar toch schuilt er iets in mij Dat mijn papa niet meer bij mij kan zijn. Het brandt, het vreet van binnen.…

Niet het lachen en spelen van een kind? Waarom verlegt men levensgrenzen? Waarom wordt geluk vermoord?…

ik kende de lach die jij de buitenwereld gaf hoog gehakt joyeus gekleed schoonheid die niet onder welbespraaktheid leed jij droeg glamour en wat glitters op de blote huid wist ingetogen dat de hoge heren bogen als een knipmes voor jou en het kruis maar kende ook de lach die ik weer vond in het album dat jij leven gaf met een elan…