Alle inzendingen over openbaar vervoer

De pitbull in toga neen de Bokito onder de topadvocaten de grootste, de sterkste de onverwoestbare geen gat in haar hart te slaan hard zal ze terugslaan die houden ze niet vast Nog voor de zomer is zij te gast bij de talkshows is het niet in Nederland dan wel in Dubai!…

en kijk af en toe af van de dageraad als de haakjes sluiten zet ze dan weer open…

Open harten, open deuren, ooit valt alles in zijn slot. Blikken die mij openscheuren, stapelgek, van liefde zot.…

Mijn binnenwereld heeft vele deuren waarvan er soms maar eentje open gaat de rest blijft dicht er kan mij niets gebeuren toch laat ik er wel eens een paar open en mag de buitenwereld binnen lopen maar die is vaak schijn dan sluit ik snel m'n deuren en bescherm mij tegen pijn Ik ben in m'n eigen kosmos gevangen in m'n verdriet en is er niemand…

Zij wist wat ze had gedaan Tegen mij had ze gelogen Ik zie haar nog voor me staan, met open mond en grote ogen. Opeens wist zij niet meer waar ze kijken moest, terwijl ze donders goed wist wat ik bedoelde. En dat...alleen al, maakte mij woest. Hoe ik mij daar; op dat moment voelde, daar dacht zij totaal niet aan. Wat zij wilde!…

rennend door de duisternis met ergens voor mij vrijheid achter sluiers van witte vlammen Daar durf ik weer te ademen met open ogen, open armen ontsnapt aan een vergeten droom Of ben ik toch gestruikeld over diepgewortelde verwachtingen en viel ik al die tijd mijn granieten einde tegemoet Hoelang zou ik al vallen?…

Wat fijn, het is een paar graden minder even time-out in die hitte-hinder dus open die ramen, open die deuren vanavond kan het dan echt gebeuren dat verkoelende briesjes binnenkomen en energie weer door mijn lichaam zal stromen Oh hoe héérlijk is 't om te merken, zonder dat zweetklieren overwerken, dat ik me thuis weer verkwikt kan bewegen…

Ignace van Swieten was een scheidsrechter, die openlijk voor zijn homoseksualiteit uitkwam. De voetbalwereld volgens Frank de Boer, En Frank is zoals steeds verrassend open: “Ik denk toch niet, dat hier veel homo ’s lopen, Want homo ’s zijn niet macho en niet stoer.”…

Wonderlijk toch hoe Soms het leven lopen kan En in 't voorjaar alles Dat dood leek toch Weer tot leven kwam - 'k Stond van de week Op een plekje in de tuin Waar nooit - of bijna nooit- Mijn interesse naar uitgaat En zie opeens de eerste Sprietjes bovenkomen van wat volgens Mij een vergeet-me-nietje was En moet 'k opeens denken…

Zelfs de de letter n en tweehonderd, vier meter lang zegt niets vanaf de zijkant geen hard bewijs toch breekt een hemel aan wie wij wat schuldig zijn open Liggen cassettes leesbaar zichtbaar openbaar Geen tijdstip ligt de sfinx meer onzichtbaar dan nu en de piramide voor het museum is een u.f.o maar blijf een kind van…

ieder die naar het verleden luisteren wil Die verdraagzaam is Kleuren En harten met open deuren…

Die alle moed Verzameld had Zich op te Laten nemen In een kliniek Die voor sommigen De voorlaatste Halte van de dood is, Met het doel Om de neiging Zichzelf van het Leven te beroven Bij te buigen naar Een hernieuwde kans Het leven in te gaan, Werd na een dag Al door het OM Onder druk gezet Zich te laten verhoren -…

Inflatiepijn is overal aanwezig. Hoe knoop ik nog de eindjes aan elkaar. Mijn koelkast schreeuwt vergeefs om etenswaar. Geen mens houdt zich met mijn ellende bezig. Wie zal zich om mijn tegenspoed bekommeren? Ik klamp mij vast, mijn strohalm staat in Ommeren!…

Het was er opeens. Zomaar, ineens, zonder waarschuwing. Een vreemd gevoel... Een verliefd gevoel...…

hun ogen naar de schoonheid Open hun harten naar de pret Open hun gedachten naar de ideeën waarbij je niemands hart belet Ze noemen je Jezebel elke keer als ze voorbijkomen Zij zeggen ze zien echt wel waar je ogen over dromen Maar die droom is echt en is waar je echt voor vecht Maar zij respecteren niet jouw recht…

nog mag dromen met blote voeten op het prille gras waar jij vandaag weer tot jezelf kunt komen en kind mag zijn zoals je vroeger was het stille water spiegelt hemels blauw in deze open tuin die wacht op jou met dank aan de open tuin van cees verkerke (zie foto)…

waar ik een bestand open verschijnen letters te groot voor het oog ik leef in een wereld van taal waarin de ene zin de volgende breekt het beeld wordt gevormd door de loze elementen tatata en tititi de context is wit, is achtergrond, is mijn blik, ben ik zelf waar ik een document open word ik van belang voor het bestaan ik bewoon een wereld…

De dag zo jong, net aan m’n ogen open; een snurkgrimas nog flauwtjes rond mijn mond. De volle blaas deed mij tot opstaan nopen, terwijl het bed me onweerstaanbaar bond. Dus toch het ledikant maar uitgekropen. Eerst even flink gekrabd aan kop en kont. De dag zo jong, net aan de ogen open; een snurkgrimas nog flauwtjes rond mijn mond.…

Ik houd me doof en blind, vergeet het zingen en vrees mijn stem , gedwongen in een kind Ik open mijn vuist, laat woorden ontsnappen, open en dicht, de betekenis ontwricht Mijn mond breekt af wat mijn lippen verzwijgen, zo veel, zo weinig, mijn tong blijft drijven Een zin klimt tot in mijn keel, doof en blind, zoals weleer,…

Verzet tekent een open wond, bloed scheldt: "Rood", gil ik gedreven. Ik! open mijn brandende mond; de leugen valt dood, de waarheid zal ik overleven.…

Zachtjes waait het gordijn, in de hoek van de kamer, open. Zacht pastel verweeft met kristallicht en dwarrelt naar binnen. Buiten weerklinkt een kinderlach en een kinderliedje trekt mijn aandacht. Het raam staat open en ik zie een zachtblauwe lucht. Op het versgemaaide gras beneden mij spelen enkele kinderen.…

Woorden buitelen als stenen en zeggen zoveel liefs of zoveel naars; ze openen de zolders van 't verleden, verbloemen wat er eigenlijk gezegd moet worden, maar openen ook helderheid en licht en vreugde. Woorden buitelen en vallen stil en ademen doorheen de ruimte.…

traag openen ze zichzelf om dan te breken tegen de tralies. Net zoals mijn gedachten en ideeën altijd gebroken werden door de tralies Even waren ze open doch… Steeds worden ze terug gesloten en gevangen in zichzelf opgevouwen.…

dan dichten wil ik openen en alles bevrijden…

Hoe eenzaam kan je samen zijn Twee levens naast elkaar Twee golven uit fase Hoe leeg kan samen zijn Hoe kan je praten met elkaar Zonder ook te luisteren Zonder begrip of inleving Hoe kom je tot elkaar Opeens kan je vervreemden Twee handen op twee buiken Twee zielen twee gedachten Opeens ben je twee vreemden Een samenspel twee keer…

haar mond valt lillend open De poëzie ontwaakt…

somtijds leef je hemels omdat het herfstblad dood de aardkern raakt geniet maar de heerschappij straalt feller door de openheid…

Dan breekt de hemel open Door alle donkere lagen Het zonlicht werpt zijn stralen Op deze grijze sombere dagen.…

vrieskoude nachten ijsbloemen op de ruiten tot de zon opkomt dan breekt de hemel open het morgenrood kleurt de dag…

en dan hoor ik bloemen als de wind het leven leidt open stuifmeelmonden en ze fluisteren zacht leef... ik luister, maar draai me om…