Alle inzendingen over spreken is...

Hij is zwaar gehandicapt, nauwelijks nog in staat om te spreken, maar zij gaat naar hem toe, vertelt hem iets, doet zijn was, zit daar en zorgt met tederheid en inzet dat het hem aan niets ontbreekt. Zonder grote beschouwingen over zin of onzin van zo'n leven doet zij wat liefde doet. Applaus voor haar!…

na elk vergaand spreken beelden wij het landschap in nieuwe contouren ik in de vorm waarin wij vertoeven en jij met hoge schouders op gebogen benen in onbegrepen tekens maar in de taal die wij herkenden in de vele morgens die nog komen wachten,worden meegenomen in woorden die steeds verder komen het drijfzand van zinnen..…

Trillende lippen willen spreken van verlangen hartstochtelijk glijden zij over jouw warme zachte huid. Doordat het kaarslicht het zwart van de nacht doorbreekt glinstert het zweet tussen ons en die geur spoort aan.…

omdat het overleven zich uitsluitend beperkt tussen woorden en het spreken mij moedeloos maakt zal ik weggaan en mijn brieven nalaten aan vreemden het waait wel gezichten, namen van verraad die me achterlieten in allerlei vormen met de tong stijf en scheve tanden maar ik ben stervend genoeg opdat ze me niet meer naderen…

De schaduwkant in rijpe vlucht wacht tot het sterven zijn naam verliest en de dood zich koudt tot het volgend seizoen in deze gedogen herinnering spreken gesloten ogen en nestelt hij zich in zijn laatste vederbos het licht breekt in stukken en valt in ’t zaagsel van dit aardse poppenspel, waar deze marionettenklucht zich verschanst…

Ik spreek de lente toe, zij is mijn troost mijn meivogel, muze van leven en dood. Ik laat de stilte los, laat haar komen ik dicht de dagen en zij kleurt mijn dromen.…

Wanneer je denkt hier zou Hij moeten zijn is Hij er niet te vinden maar op de weg van kinderen in het vensterlicht verschijnt Hij, God en waar voor waarheid wordt gestreden hoor je Hem als geen ander spreken.…

oh, kon ik je gezicht maar vatten uit de zoom van mijn gedachten schilderen in een gedicht waarin woorden beelden spreken oh, kon ik je hand maar nemen samen springen in vroeger voorjaar bloemen in zomerjurkjes dragen door slootjes langs de wei oh, moge alle vogels zingen van jou voor altijd in mei I.M. Joke…

Een jaar verstreken Zonder je nog te spreken En sindsdien Heb ik je niet meer gezien Na 365 dagen Beginnen je sporen te vervagen Verbannen uit mijn gedachten Je hoeft nooit meer iets van mij te verwachten Al 12 maanden uit mijn leven Ik kan je niet vergeven Nee pa, je hebt teveel gedaan Blijf ver bij mij vandaan!…

de toeristen lopen weer rond als witte vissen langs de kade ze kieuwademhalen het mooie weer ze laten de lentewarmte spreken tot hun moegewinterde gezichten ze lopen met zwemvogelvoeten tot aan de waterlijn waar ze zeedrinken met hun ogen want boven de zee anders dan in de grijze steden boven de zee staat het licht van een goddelijke…

Ik kan je nu niet meer vasthouden mijn gezicht naar beneden -gedrukt in de aarde, ik moest je laten gaan, om weer te kunnen verstaan, de roos die spreekt onder de schrale bodem van het menselijk lijden, nu ik ben gevallen, zijn 't mijn tranen die spreken en zoekt de pijn een weg om het 'verraad' te wreken.…

Elkaar dan nu niet zien of spreken geen praatje,knik of een lach al zal dit denk ik eens verdwijnen jou zal en kan ik nooit vergeten een persoon, die ik echt graag mag een vakantie maar zonder ons beiden…

Laat ons dan spreken met ons lichaam, laat ons voelen laat ons zijn. Geen discussies oude ego’s, laat ons zweven op de tijd. Laat ons praten zonder woorden, ik wil voelen dat ik leef. Waarom vragen al die woorden, als gevoel het antwoord geeft.…

ik heb met haaien gezwommen en tijgers getemd toen heb ik het wiel opnieuw uitgevonden ik spreek Duits, Frans, Spaans en Chinees en weet hoe ik vuur in een glas kan vangen ik heb de nacht verruild voor de dag en met de zon in mijn rug nieuw land ontdekt maar de mist heeft me ingesloten en te pletter geslagen tegen een muur huil maar…

wij spreken maar de woorden fladderen in het rond rusten nu eens in de ene dan weer in de andere mond er is geen sprankeling nooit stokt het oeverloos geneuzel dat onze tijd verbeuzelt ik kijk haar aan voel trage stromen informatie langs mij gaan ben doodgebloed in de niet aflatende vloed van wetenswaardigheden heb haar verlaten…

Huiver niet Nu woorden zwijgen en bloemen zullen spreken Huiver niet Ook al zie je door de schaduw de waarheid en de schoonheid niet Huiver niet Mocht aarde je bedekken Huiver niet Als je denkt dat er niemand is die je ziet Huiver niet Want schoonheid is vergankelijk Huiver liever niet Ware schoonheid schuilt in ons verdriet Dus huiver niet…

Over jeugd en vroeger spreken ontlokt steeds een vleugje poëzie om herinneringen los te weken en zalig te wentelen in nostalgie.…

harde, zachte woorden ik spreek ze elke dag ik schrijf ze elke dag denk niet hij is onevenwichtig schommelt niet, maar scheurt van het ene naar het andere uiterste, dat is mijn aard, ok, een beetje uit balans de magie van woorden blijft evenals dat van het leven wonderlijk toch ik schrijf kruispuntigen doordelende tot de priem scheidingsvlakkerige…

Wat spreken wij toch steeds zonder schaamte en zonder onderscheid van waarheid en van waan. Wat praten we maar raak met losse flodders en met scherp. Stuifkruit is ons recht. Onze mening is ons bestaan. Niemand denkt aan een staakt het vuren. Niemand vindt woorden die pleiten voor wat zwijgzamer aan.…

. ------------------------------------------- Er wordt gebeld, de Tenatelefoon: “Mevrouw, wij willen u graag even spreken, Omdat scherp naar de kosten wordt gekeken, Dat wordt nu in de zorg een vast patroon. En wat betreft de aard van de gesprekken, Wees niet bevreesd dat wij daaruit gaan lekken.”…

denk aan mij wanneer jouw warme nest fantasie en dromen zal verbergen als de takken tegen de ruiten tikken wanneer de zomer herfstig sust in augustus de tijd vliegt sneller en sneller huilende tulpen spreken Nederlands denk aan mij terwijl ik aan god en hemel denk nog aan citroenbomen in Spanje en aan regen denk…

Waar je achtergebleven geur nog iets belooft zie ik je weer zoeken, naar woorden die je gedachten weer laten spreken en niet verdwalen in de stilte die bijna niet durft te ademen.…

mag ik nog dromen over komen en gaan naast je staan als jij dat nodig hebt de tijd voor even stilgezet met je spreken zonder woorden en geluid mijn hand zacht op je huid je ongezien warm in de ogen kijken jou mijn liefde laten blijken mag ik dromend bij je zijn de echte afstand doet me steeds meer pijn…

Ik heb je lief Op veel manieren Hou van je Zoals ik kan Zeg het nooit Met heel veel woorden Spreek het soms uit Zo nu en dan Liefde is Een beetje doodgaan Een stukje sterven Als jij niet bij mij bent Niet weten Waar ik het moet zoeken Omdat alleen zijn Nimmer went Ik heb je lief Op veel manieren Soms wat minder Soms heel goed Als…

stukje land waar het veilig is Na een avond Halloween besef je wat dollen is En wat de werkelijkheid is wat hier geschreven staat Daar laat ik veel Halloween achter maar ook van heel veel waarde Ik hoef geen wedstrijd te winnen geen gat te overspringen mezelf hoef ik niet te bewijzen En daarom zeg ik genoeg geouwehoer in niemandsland daar spreek…

zon schildert brand in alle ramen laagstaand laat ze stofjes dansen in de stilte van de tijd zacht komen de herinneringen spreken beelden vanuit schaduw bewegen steen voor steen hun leven van voorheen in de koelte van de kathedraal oogden zij heel theatraal maar dichterbij gekomen heiligen zij altijd onze dromen…

Ja, daar daar ligt de veste Grave aan de Maas Voorbij de bakenbomen de scheepswerf failliet gegaan Het kostte een zestigtal werkers hun zekere baan daarover nu gezwegen Ja, daar ligt Grave je komt geen muur geen soldaat er tegen Maar 't blijft -tot op heden- een vestingstad alleen een poort en Het Arsenaal spreken nog…

De mond verbiedt het spreken kostbaar licht het niet verdraagt de pijnboom waakt over de stam ontkiemen wordt geweigerd emoties strelen het gevaar dwaling zoekt de warme corpus hoogtepunten dag en nacht stroomt de hars het wilde kleven zaad verspilt op droge grond waar Onan’s scepter heerst.…

Het is laat zoals ieder jaar, de tijd zit krap in zijn heden, de dag is steeds weer geweest steek dus het licht aan dat de toekomst nog uitspaart, spreek het brood aan dat nog niet doof is, maak de taal waar achter zijn tekens, spel het vlees, stil de tijd, leef nog even --------------------------------------- uit: 'De totaal witte kamer…

ik zie je woorden op papier verlost van hun dimensies zacht spreek ik ze hier hoor warmte in frequenties ze openen de beelden die jij me geven wilt ik fluister het oranje voel je zachte vormen gelukkig zonder franje direct kom je zo bij me binnen ik proef in warm rood de zinnen die ik in woorden op papier nooit heb kunnen vinden…