Alle inzendingen over verstand

Dat weet ik met heel mijn verstand Als ik leer van mijn fouten Of als ik groei door mijn uitdagingen Het mooiste komt nog! Dat voel ik in heel mijn lichaam Als ik geniet van een warme knuffel Of als ik dans op een vrolijk lied Het mooiste komt nog!…

Wij dachten dat het hier wel aardig ging en lazen menig imam reeds de les; sprongen voor vrouw en homo in de bres, vervuld van vrome verontwaardiging. Maar ook in onze eigen SGP tellen de vrouwen voor geen meter mee.…

Ik slaap onrustig wordt klam wakker maar achter mijn laptop daalt de rust in mij want Kim Putters; PVDA, invloedrijkste Nederlander, nu de, de informateur raadpleegt Herman Tjeenk Willink; PVDA voormalig onderkoning, Raad van State beiden van de mannenliefde en Thom de Graaf; D66 republikein en huidige onderkoning, Raad van State van de…

Het waren twee aardige mensen, Nog zonder verstand en gezond. Die hielden zoveel van elkander, Alsof er geen schande bestond. De een is gevestigd als dokter En werkt voor een deftig bestaan. De ander zucht in 't spinhuis En daar denkt nou niemand meer aan.…

De witte vlinder beweegt, om hem te redden -- doof ik vlug de kaars.…

ontsnapt het dichtersgif en het papier krijgt langzaam kleur blauw schetst hij zichzelf neer zoals hij dat al tal van jaren doet het bevrijdt hem van zijn hartzeer en het geeft hem weer even moed met zijn hoofd enigszins opgeblazen geeft hij het werk zijn laatste hand kijkt in het rond naar de lege glazen twijfelt voor even aan zijn verstand…

Glas in lood, zo leken haar ogen gelegen in een mozaïek van kleurvrijheid gebonden een spiegelkrans van waar we ons bevonden vertekend door `n plots ontstoken verzwegen Paniek, in huiver, bevroren zonder besluit op weg om al het klare verstand in te binden onzeker of `t kwaad haar via mij kon vinden vluchtend liep haar loodgrijs kristalzuiver…

denken aan een bepaald soort regen uit een bepaald soort grijze en laaghangende hemel en aan kleine, mismaakte engelen en een tot stikkens toe benauwde god op een ijzeren hobbelpaard, maar ik wil niet denken, ik wil weten, ik wil weten hoe ik mij omdraai en wegga en binnen de kortste keren mijn verstand…

Vrijheid proeft als zoete honing teveel ervan maakt je duizelig je voelt je als 'n prinses of koning eigen wegen zoeken, heel verstandig elke keer weer 'n geestverschoning Beslissingen zelf nemen of maken 't maakt niet uit hoe, een beetje moed of na een diepe zucht te slaken komt elke wondermooie dag weer goed nadat je 'n akelig gevoel…

De ontluchting van je lichaam zit in je verstand, weet je die niet te gebruiken, dan blijkt het een onblusbare brand. Als druk een vat, dat vrijkomt na het openen van het ventiel, Dan vrijkomt het onderste van je ziel. Spanning en druk van de levensloop, lijkend op een niet te ontrafelen knoop.…

Sommigen zijn nog redelijk te been en goed bij hun verstand, zoals ze dat zelf zeggen, maar de meesten zijn zwaar hulpbehoevend en in hun hoofd doemt de mist op. Het is hun laatste rechte lijn waarin het gemis groter is dan het genot.…

De liefde kan niet zonder haar betekenis een anti-kus moet zoenen Verstand verdwijnt in leegte. Getallen en formules moeten troostrijk zijn als engelen zijn verdwenen…

met golfplaat afgedekt oververhit en rottend wankel op hun palen staan in muskietenwolken mooi oogt het glanzende groen van drijvende velden waterkers die welhaast de watervlakte dichten wat verder naar de horizon waar duister geld verdeelt en heerst achter zwaar bewaakte hekken elk daglicht krachtig wordt geweerd en hebzucht het verstand…

stappen zetten in het leven Thuiskomen is het grote verlangen Adempauze van alle tegenslagen Even slachtoffer mogen zijn Genoeg van al het dragen Van stoerheid naar kwetsbaarheid en ruimte voor verwerking van pijn De lange reis van buiten naar binnen Stap voor stap gezet en met beleid met een lekke surfplank op de meanderende rivier Verstand…

Ik loop verder langs de afgrond van verstand en helder zicht. Ben zo mogelijk verzonken, slenter bodemloos verward. Deze marathon van onvree, de volharding van dit buigzaam hart. 'K heb geen idee waar het geluk loert. Waar ik zoeken moet en vind. Waar het kind in mij kan spelen, waar ik traan en lach bemin.…

In een dwaze gedachte spreekt je hart, niet je verstand... zie je alleen de fun, maar niet de eenzaamheid eromheen... En laat je mij achter met een gebroken hart... Ik was je thuis, een echte kameraad, nooit zou je mij verlaten... en nu blijkt je hart zo hard als steen... Vang je vlinders en leef je maar uit...…

Maar woordjes-komma's-streepjes-puntjes- jeminee, wat een gezever, beroofden mij van mijn verstand, en hebben mij -en ik vroeg het je nog?- uiteindelijk dan toch vermoord.…

meesterdichters der lage landen bij de zee, waar het zilte nat en de rivier zo diep en lang samen gezond verstand bereiken. passie golft het uitgelezen gezelschap in zeebewegingen, de hotelschool deint tot orde en hoge waardering uit in het buikje vol tafelen.…

De gevangenis van het paradigma O, gij filosofie Evenknie Van het labyrint van wegen Van Klukhunn verkregen Denken over denken Parameters voor verre paradigma’s Gespartel van Andermans meningen Leidraad voor’t verstand En Kant Hij eindigt met Verdinglijking en het grote vergeten Maar o filosofie Ik wil weten Van de wereld die alles…

V Vriendelijk en vreedzaam een verstandige man A Aardig, aandachtige, attend als het kan D Dapper, doordacht een daadkrachtig mens E Eenvoudig, Eerbiedig, een evenwichtige wens R Rechtvaardig, redelijk, rotsvast mijn Pa Ik zorg dat ik vol trots naast hem sta Ik sluit hem voor altijd in mijn hart Ik gehoorzaam hem, misschien een opdracht…

beentjes zijn nog kort We gaan samen ijsjes kopen Ineens ben je een stuk groter Naar school gaan doe je al alleen je kijkt dan ferm de wereld in Een wijsneusje van kop tot teen Je bent inmiddels net zo lang als ik Je stappen zijn ook even groot Je hebt een eigen kijk op alles Waarbij jouw ik op de mijne stoot Je wordt intussen weer verstandig…

Een grote liefhebber van voetbal, vele wedstrijden heeft hij bekeken en het mooie ervan was dat hij er verstand van had. Een lief persoon is niet meer in ons midden, het voelt zwaar, dat moet gezegd worden. Het verdriet is groot voor iedereen, maar de mooie herinneringen aan jou nemen ze mee in hun hart.…

Alles is mij toevertrouwd voel vermoeid de wake van een nacht gebukt gaan duizend lasten heen draven verder door mijn hoofd als jaren eindeloze historische kracht zachtmoedig en nederig langst de kunstwerken des levens klinkt de stem gezet in vrijheid als koningen willen heersen met richtlijn in mijn hart de wijzen verstandig gebogen…

ik heb geduld want straks zal de zon weer schijnen door jou voel ik me vogelvrij wanneer voldoende licht mijn woonplaats gratis bestrijkt aan de thuisbasis eenvoudig vrouwelijk verstand zucht niet meer in een ander muzeverhaal wanneer de oogsttijd komt ploegen als het tijd is om te maaien neem ik rust tot mij hart denk aan het land…

je aan geborgenheid, teruggehouden sacramenten, tedere verzachtende verlegenheid zo hield jij mij gelukzalig, gelukzaligheid der laatste jaren, de herinneringen aan momenten die enkel van ons beiden waren al beloofde je mij, de sprankelende zon zou doven, geborgen in het diepe donker, leven eigen leugens met empathie al zou jouw verstand…

Gevoel in wachtstand, verstand op nul regelen, bellen naar zoveel mensen Wat staat er te wachten,ik heb geen benul sterkte, kracht is wat ze ons nu wensen. Maar een ding is zeker, ik doe mijn best om het voor jou leefbaar te maken. Voor de tijd die jou nog rest door zo goed mogelijk over jou te waken.…

Zachte torens, ik maak jullie niet te schand', mijn brandend hart laat ik jullie lezen, om zo te getuigen, wee het koele verstand! maar weet van mijn liefde, die is geprezen.…

'k Ben wel blij over een beetje gezond verstand te beschikken Ervaring leerde me dat op regen zonneschijn volgt, dus hierop mikken! De last op je schouders is nooit zwaarder, dan je tillen kan De positiviteit aanwenden, zodat je weer blij verder kan.…

Met de eenvoudigen woon ik als een schamel struikje aan de boorden van het verstand de oude bomen hier overheersen het bospaneel ze broeden op slangeneieren langs het lome pad zijn de dagen verlaten stranden verschroeid zand vol littekens soms, heel even, tilt een milde regen van herkenning mij in het ritme van de vergezichten veegt…

zingt de rouw onder haar kapotte nagels vandaan was jij de zoom uit haar rok, ze trilt maar staat as een standbeeldje in deze schitterbare lucht in deze laag is het moeilijk ademhalen ze zoekt het verdwijnen terug en waar het verschijnen begon precies hier precies in de rapsodische vlucht van de soloviool heeft een man het in zijn goddelijke verstand…