Hartenkreten

hartenkreet (nr. 23.341):

Loslaten

Pijnlijke momenten van verdriet
stille passanten die zijn uitgereisd
Al mijn wensen vallen in het niet

Alles is los
mijn hoop is vergrijsd
Mistig uitzicht op het pad

Wezenloos de klappen vangen
die het leven toebedeelt
Bij de één wat meer dan bij de ander
Mijn ziel is bedekt met een laagje eelt

De juiste stappen zetten in het leven
Thuiskomen is het grote verlangen
Adempauze van alle tegenslagen
Even slachtoffer mogen zijn

Genoeg van al het dragen
Van stoerheid naar kwetsbaarheid
en ruimte voor verwerking van pijn
De lange reis van buiten naar binnen
Stap voor stap gezet en met beleid

met een lekke surfplank op de meanderende rivier
Verstand en gevoel balancerend met al mijn vragen
Het valt niet vooruit te duwen,
Maar toch,

Wanneer mag ik eens beginnen?!