Alle inzendingen over voordat

Alsof de dagen niet steeds sneller gaan, alsof we ronddartelden in een tijdloze cocon, waarin alles een lichtheid krijgt, die ook de dag nadien, 30 april om precies te zijn, nog helder maakt, nog verder dromen doet, nog even voordat de weemoed alweer het hart belaagt.…

Probeer niet te zwemmen of adem te halen, geniet maar van het koele mortel om je heen, voel of je het begin van verstening meekrijgt voordat je hart zijn vrede vindt en zwijgt. Gangsterliefje met je klein kaliber kolibrie vol kogels en je rode lippen, wees gegroet vanuit mijn pijler op de brug.…

Het zwaait me uit voordat ik weg kan lopen, in deze broeikas is ze nog wel even, dus rest me nog wat tijd het een naam te geven.…

Ze antwoorden niet Ik leef nabij de afgrond, voor ’t ravijn nu de smart mij vrijwel heeft gebroken Vele zwijgende woorden doen mij pijn allang voordat ze worden uitgesproken Ik laat mijn moede hoofd maar hangen nu ’t intens naar neerslachtigheid neigt Tranen biggelen mij nu over de wangen omdat de stilte zo niets ontziend zwijgt…

Nog één keer zachtjes kreun je ten teken van contact voordat je al weer wegdrijft in vrede ingepakt. Een glimlach op je lippen is al wat er resteert als zichtbaar sediment als de ochtend wederkeert. Maar ergens diep verankerd in de mazen van je geest weet je dat mijn tederheid bij jou is langsgeweest.…

Ik bekeek en vroeg mij altijd af, voordat de dichterspen in mijn handen gleed, dat wat voorbij schreed...zonder zich te laten kennen. Ik weet nu, enkel daar kan ik weten en herkennen, om nooit ofte nimmer te vergeten. Ik besef reeds: oordeel en leven waren steeds, al, immer gekend.…

Lichamelijk ter wereld komen Duurt een uurtje of acht, Soms meer, soms minder, Maar als je er dan bent Leer je puur spontaan Te ademen, te drinken En te leven van het moederhart Dat je dagelijks omringt - Voordat ook je mentale geboorte Afgerond is ben je al gauw Een jaar of twee en half verder Je weet nog niet wie je bent Maar…

Ik kijk uit het raam naar paars bevruchte wolken vlak voordat een bliksemflits door de hemel snijdt de uitgestorven buurt op zijn grondvesten schuit voel ik het donker haast over me heen glijden.…

de korte ademstootjes parelden in opvliegende klanken ze lokten het applaus het juichen en zacht janken violen speelden hartengeel tegen zwart van roffels pauken het podium verloor zijn zicht doofde langzaam uit in tegenlicht je danste rood de laatste glimp de pirouette van ingevallen stilte je gaf je oogverblindend bloot voordat…

geborgen in de grijze morgen wit de wereld zich opnieuw vlokken stillen in hun spel dragen traagheid dwarrelen nog wel voordat de grond ze rusten laat poedersneeuw verzoet de kou drift spelend in een strakkend blauw ijzend waaien winden bloemen in doorzichtig glas ze liggen rijpend slootgeschikt en waterpas uitgestrekt wit rondgevlekt in…

bijen zoemen in onnoemelijke aantallen om ons heen bijen hielden van het hoogveen voordat dat verdween er is een Iembarg bijenberg, bij Jipsinghuizen waar ze bij duizenden vlogen, er is daar alleen nog een café met camping over bijenkasten, -korven zetten de mensen graag in de hei, de venen om de bijen onderdak te bezorgen de honing…

Het duurt fracties van de tijd voordat de kinderen die iets van buiten iets van wind en zon iets van dier en plant binnen de gedecoreerde muren brachten stereotiep hun benen over elkaar slaan in de leren fauteuils tussen de rekwisieten. Er is slechts het krampachtige bewegen der mensen in hun stenen huizen.…

hij liet mij begrijpen dat ik toch heel gewoon zo naar de zon kon reiken zelfs als het weer ook zwaar bewolkt en donker was maar in zijn jas geurde het graf zag in zijn ogen steeds de dood oplichten als hij mij het volgend rondje gaf heb gisterenavond een laatste woord gesproken het glas gebroken en mijn vriend snel gecremeerd voordat…

wij geschapen voor elkaar harmonieus de liefde nam geen einde iedere dag was feest als een gedicht dat rijmde wij waren echt het mooiste paar ik regelde voor jou de zaken nam alles uit je hand je aandacht was voor mij je toewijding en dank het is voorbij jouw kijken in de spiegel had met mij te maken mijn beeld gaf jou geen ruimte meer voordat…

Daar ligt de nieuwe wereld in waarop hij had gehoopt: zijn zoontje dat gestorven is voordat het werd gedoopt. Vader begraaft het kereltje in ongewijde grond.…

Zo straks de dood door deze deur mocht treden, neerdalen langs de trap of kloppen aan het raam, mij wenken zou en daarna noemen zou mijn naam en zei: Volg mij, uw leven is verleden - hij zou geen lang en moeizaam overreden van node hebben voordat ik het drukkend haam van een vrijwel mislukt bestaan, besmeurd met blaam, afleggen wou en heen…

magie de korte ademstootjes parelden in opvliegende klanken ze lokten het applaus het juichen en zacht janken violen speelden hartengeel tegen zwart van roffels pauken het podium verloor zijn zicht doofde langzaam uit in tegenlicht je danste rood de laatste glimp een pirouette van ingevallen stilte je gaf je oogverblindend bloot voordat…

Raar, zei je, dat we nu nog kunnen praten terwijl ik er morgen niet meer ben; vreemd, dat ik in jullie herinnering zal blijven maar er voor mij geen herinnering meer zal zijn doe nog ‘n keer die film die je maakte over onze vriendschap van zo’n vijftig jaar, al die feestjes, al die reizen, nog één keer voordat de dokter er zal zijn Nog altijd…

hooghartig is je blik je schaterlach is snerpend echo's rollen van de trap schaters sterven lachend af daal maar naar de hellepoort ik open hem voordat de stank je smoort en werp een blik in het woeste vuur zij krijsen hard venijn en koude spot om de lange duur herkenbaar zijn ze nog als tijdloos smeulend wangedrocht hun…

jij spiegelt in hun glas rode koppen schuilen achter blonde lokken handen in de zak verbergen schande in het grijze pak ogen die weloverwogen zoeken naar een warm entree blikken die iets zachts begeren klein wordt groot in reageren ze zien het slanke lijf de lange benen dromen vergeten eeuwig trouw laten zo de spanning komen voordat…

bloot te staan aan ondeelbare gedachten, toen het leven groen en nog volmaakt was, van elk moment daarin te genieten uit gezicht van bespiedende goden om ons over te geven aan een gevoel van onmacht, als daad van overmacht, en overgaat in een alles beslissende vraag, zal de wereld morgen, na vandaag in een andere vorm verschijnen, voordat…

magie de snelle ademstootjes parelden in opvliegende klanken, ze lokten het applaus het juichen en zacht janken violen speelden hartengeel tegen zwart van roffels pauken het podium verloor zijn zicht doofde langzaam uit in tegenlicht je danste rood de laatste glimp de pirouette van ingevallen stilte je gaf je oogverblindend bloot voordat…

in rood en geel zie ik geen sterven het is het erven van de zomergloed de oogst van zon en lange dagen overvloed ook jij was stil in pril ontluiken het duurde lang voordat ik lente in je ogen zag en in je lach de vroege vogels hoorde fluiten je bloesemde als nooit te voor kleurde vol de zomer we maakten hittegolven door bewoonden…

Voordat het uit de hand loopt. Zeg ik elegant gedag. Om vervolgens weg te lopen. Zonder nog een kans te grijpen.…

Ik wist niet wat een riem was, voordat de mens bestond. Een broek of rugzak draag ik niet. Lopen doe ik in mijn blote kont. Mensen houd ik aan een lange lijn. De lijn leert hen gebonden zijn. Hoe onvrij honden zijn.…

vergeet het maar. laat het gaan al deze vragen zijn over de houdbaarheidsdatum gooi ze dan weg gemakshalve ben ik nu niet meer maar ik had wel alles voordat ik stierf had ik je lief…

door warmte bent verwend maar kleuren klateren met blikken klanken kou kruipt op uit vloeren met verrotte planken ze jatten letters uit de blauwe lucht en zwarten ze om schaduw mee te maken ze haten licht schrijven jaloezie dwars door je heen, sarcasme snijdt door merg en been ze knagen aan je naam en laten je niet gaan voordat…

Hoor het geluid van een uil voordat hij slapen gaat, schrik me rot van een prachtig ree dat daar plotseling voor mij staat. Ogen bruin als de kleur van vruchtbare aarde, schatten mijn langskomen op haar waarde. Ik zie ‘n traan, ‘n traan alleen voor mij, dan draait het zich snel om en is dit moment voorbij.…

Haar roep wekt mij ik kan niet anders dan gehoor geven en opstaan ook al duurt het even voordat ik begrijp wie of wat het is Zij is vol en krachtig ik sta in haar aangezicht een halo in regenboogkleuren alsook helder blauw licht omgeven haar perfecte ronding Haar stralen strelen mijn huid weerkaatsen op de kamervloer terwijl ik daar…

Het leven moet je beleven Voordat je het weet is het voorbij Vergeet mij Waren jouw woorden Die jij tegen hem zei Leef verder zonder mij Waren jouw woorden Die zijn hart doorboorden Veel pijn en verdriet Is waar jij hem mee achter liet Later legde je uit Dat jij spoedig deze wereld zou verlaten En de dagen wilde beleven Zoals jij wilde…