Voeren
Er waren koeien in glooiende weiden,
bloemenweelde en maretakken.
Er was regen, wind en zon
en zelfs een donderslag.
Kortom, een heerlijke dag
en nog een, nog een,
waarin wij stapten,
amper besef van tijd,
wel van eeuwigheid.
Geluk kon niet op.
Maar stilte overheerste,
vol van branieachtige energie
en nabijheid zonder woorden.
Alsof de dagen niet steeds sneller gaan,
alsof we ronddartelden
in een tijdloze cocon,
waarin alles een lichtheid krijgt,
die ook de dag nadien,
30 april om precies te zijn,
nog helder maakt,
nog verder dromen doet,
nog even voordat de weemoed
alweer het hart belaagt.
Geplaatst in de categorie: vriendschap