Alle inzendingen over zacht

staccato hakken harde klieren zachte tonen ver vooruit zigzag springen lettergrepend zachte klank der hemelluit bassen zingen rollend swingen zwieren zwaaien zwiepend kraaien pirouettende trompetten ouverture maagdenkoor droomt de zwaan van lichte zinnen punten komma’s heg noch steg x en q zijn uitgezongen spaties dansen…

Rust nu zacht vrij van de pijn. En je weet lieve moeder door die foto aan de muur zul je altijd bij ons zijn. In gedachten ben je bij ons en je leeft voor altijd mee in ons hart. Rust zacht lieve mama. We houden van jou. En we missen je.…

ga maar kind beweeg mee met de winden de noordenwind de oostenwind als je meebeweegt dan breek je niet buigen is beter dan barsten ga maar mee met de seizoenen dans in de regen en baadt in de zon draag haar zacht over sneeuw en ijs als je warm ben dan bevries je niet ga maar kind ga maar mee met eb en vloed kabbel in zacht golvende zee…

Wat wil je me laten zien Je ogen zijn geen geheim voor mij Noch je lijf Jouw zacht geurende strelingen Je lustopwekkende bewegingen Jouw prachtige liefdesspellen Nu Een avond kaarslicht wierook En muziek Die heerlijke dans Lichtmistig vlamt `t licht Over glanzende benen En ja die ondeugende blik Zachte lach Je vlakke warme strelende hand…

Vriend, ver weg en toch dichtbij Ik weet me veilig in je armen Schouders sterk, je zwaard in handen, Trouw, verzekerd in je lijf Je kijkt naar me, wel eeuwenlang Je vraagt me vaak waarheen ik wil Mijn tranen worden zacht en stil Rollen zacht over jouw wang Reizen, nachten, dagen ver Waar ik ook maar wakker word Ben je vast vooruit gesneld…

De zachte vingers van de nacht strelen langs je blonde haren, die nog de zoete geur bewaren van wat de zomerdag je bracht. Jouw adem gaat onhoorbaar zacht als nauwelijks aangestreken snaren. Kostbaar de beelden die ik wil sparen van mijn kind dat woelend even lacht.…

Zacht klopt mijn hart in een stroom van liefde. De rust keert weer, gevoelens borrelen op. Verdriet en blijdschap worden één.…

zo zacht, zal constant naar je kijken, ik help je door de nacht.…

Niet nu, en niet meteen Zo sterf ik zacht en niet alleen Het water neemt mij mede Geen wet en geen verleden. En elke morgen na de morgen. Ervaar ik zacht en mooi het leven. Om zo te weten dat sterven mooier is dan weten. Niets is nieter dan dat gevoel. Geen angst voor dood, het water neemt mij immers mede.…

Liefde, leven, smacht in serenade Geluk als Plejaden zichtbaar en zacht…

Geruisloos treed ik naderbij, als een bediende Jij kijkt mij aan, herkent, een zacht gepiep Ik zie ontluistering, en lijden, en al dit onverdiende Ik houd zacht je hand en vervloek wat ik denk in 't geniep Wat Kerk en Staat verboden heeft omdat Hij jou schiep Dan een beeld, een lach, een krachtige jonge vrouw Zij gaf mij het leven, uit haar…

we konden gaan bracht traag bananensplit wij haalden zacht de handen boven beloofden hem een goede tip…

Zacht als zijde, fluweel en ongekend opwindend zalig strelend. In het heden laten reuma en artrose zich voelen en is de huid rimpelig geplooid. Toch geniet ik, net als gisteren en weleer, van elke zachte aai door mijn haar. Het magische eindigt als ze eens, voorgoed gevouwen, jou als geliefd persoon laat voortleven.…

zacht tot houden van ontloken want in het puntje van je tong worden alle woorden zon…

strakker aan ik moet me laten gaan en zeg de wereld nu vaarwel mijn strijd is hier gestreden maar ik voel me als herboren want jouw slankevingerhand streelt zacht mijn nieuwe woorden…

In dit woud onder het zachte ruisen van oude bomen rust ik stil als een vlinder zo sterfelijk dat we nauwelijks leven Hoewel ik ook rouw verheugt mij dit bos van mos, stammen, takken van nu en eeuwen her Ik dacht dat ik eeuwig wilde leven maar ik heb me verzoend En ik voel alleen aan de dingen die hier blijven: het zachte groene mos…

verwit in het ochtendlicht en sterren bleken tot onzichtbaar rond zacht kus ik het rode van je mond…

Hun geur bedwelmt mijn gevoel, als water zo zacht en zo koel. Lelietje-van-dalen de taal van romantiek, wanneer je kijkt naar is het zachte muziek. Een fluistering, een streling voor heel even, maar ook voor het echte ware leven.…

de lange weg naar huis over geplaveide met bloed geschreven wetten zachte handen strijken over het kindergezicht…

toen de bomen zacht bewogen in de plooien van de tijd verdween je lichaam onder zwarte aarde verborgen voor het ruisen van de dag toen de wind aria’s zong met regen en nevel door de heuvels trok werd het zoveel stiller je naam bevrijd van zijn letters vleugels die niet uitslaan nu de bomen zacht bewegen voor het huis zonder hart…

diep gebroken in pijn vergaan het zuchten moeizaam zijn vragen zacht hoeveel dromen nog voor even haal jij morgen deze nacht…

nacht der tranen aanvaardt het lot verlies haar dromen de verbetenheid die zachte omklemming in armen van troost ondraaglijk voor even haar vraag gehoord…

Slingerend zoals klimop Verstrengeld om een boom Zo is mijn hart omwonden Met draden van liefde Stevig doch zacht Kleurrijk en bloeiend Glanzend in het licht…

Zacht spreidt de nacht zijn zijden sluier over ‘t zilte water. Ik ruik in ‘t donker de zoute adem van de zee. robE…

De wind waait zoelig zacht langs mijn gezicht en droogt het zoute spoor van ongeloof. Stil dragen wij haar naar de plaats waar zij zal zijn en toch niet is.…

Eerst dommelt dan schommelt en hommelt hij zacht voor mijn raam op en neer zo zwaar kan zowaar als zoem- kunstenaar zijn eigen gewicht haast niet dragen…

klimop kruipt klampt klimt kruist in kransen trekt zijn plant over ruw of zacht verwarrend vergroeid doet wat ik nooit nabootsen kan…

wie ik was wat jij bent in een droom was jij de vrouw ben ik jouw man zo intens zachter dan zacht waren wij elkander droomden wij hard…

de muziek komt ijl en zacht als stralenbundels door de ochtendnevel zwevend op tederheid komen we in oneindigheden waar de schepper zich met ons verheugt in dit mysterie…

Bewijsstuk van een Gejaagde Jacht naar de eindstreep waar aangekomen je te moe bent - doodmoe - om je lauwerkrans met het lint RUST ZACHT in ontvangst te nemen…