Alle inzendingen over maatschappij

Een dag als zoveel anderen een dag, zo lijkt het, heel gewoon en ik zie om mij heen om te zien wat is blijven hangen ik zie verkeerd gekozen woorden, verkeerde afbrekingen, niets meer oorspronkelijk maar nu gestuurd -lees vermoord- door ó zo gezellige groepjes Ik zie mensen mijmerend, mensen zoekend, soms zelfs vloekend…

Vermoeid de last Van de wereld Op zijn schouders Gedragen - had hij Na 't volbrengen Van de zware tocht - Opgelucht zijn last In 't voorportaal Van de hemel opgetast…

Tussen zovelen genoodzaakt te leven, omrasterd door dit luidruchtig bedrijf, en horig het oorverdovend gekijf, hun listen en meest hun armzalig streven - is dit alles wat ons werd toebedacht en waarom monden zwijgen, ogen breken? Laat af, keer in de stalen winternacht tot de onaanrandbaarheid der hemelstreken.…

Laat geen onkruid zich vertonen In de voegen van de stoep Van nette burgers die willen wonen Zonder hinder van deze troep Dat het zich zal voegen ten bate Van wetten en regulering Van de verdeling in gelijke mate Tussen tegels zonder speling Waterpas en keurig in de rij En haal ons niet uit goede doen Schik je naar onze maatschappij Stel…

Er is geen poëzie meer in dit land van verzoute grond onder eeltige voeten Er zit geen schwung in de woorden, in tijden van sociale duisternis Het lijkt alsof de mens is weggelegd, alsof de bierkaai tegen een ziekte vecht Er is geen calamiteit onopgemerkt gebleven Er rust op dit land slechts het pruilen, het meesmuilen van…

ongeloof laat marmeren pilaren knakken heiligen door hun sokkels zakken het gekleurde glas verdrinkt weer in gesmolten lood de dood zal geen mysterie meer bevatten devotie gaat verdwijnen orgel en sopranen zingen ontroerd een laatst verschijnen het gebouw is in snel tempo functioneel hervormd tot gezondheidscentrum van de stad…

Raas, mijn kind! Raas als de woedende wind die de Aarde weer verschoont In een flinterdunne hemel woont de wachter die gezwind zijn poorten sluit Een dwaze moeder huilt haar ziel in stukken en o, verbaast het jou, mijn kind dat de vissen plastic proppen eten... men moest eens weten... hoe ik het giftige woord wil vergeten die ons…

Een kookeiland Moest het worden Voor 't jonge stel Geheel naar de Wensen van de tijd - Vreemd genoeg trokken Hij en zij zich Tijdens het kokkerellen Op hun eigen eilandje Terug, en beleefde Ieder voor zich het Culinaire hoogtepunt…

Hier sta ik dan te staan al in uw tuin haar schuurtje, soms word ik helaas uitgeleend aan wie ook in ons buurtje. Men gooit mij vol met bladeren, dat valt dan nog al mee, maar soms is het ook mest, men denkt ik ben een plee. Het noemen van mijn status is toch wel overbodig, want wil men ergens komen dan heeft men mij toch nodig. Al…

Eenparig was het Stel voor de notaris Verschenen Maar direct daarna Nam ieder voor zich Schielijk de benen En was langs het Hazenpad verdwenen…

Open je poort en ramen toon mij je visie van waaruit jij je denken je woorden en je daden staaft. Ik open je mijn poort en ramen toon je mijn visie waaruit ik mijn denken mijn woorden en mijn daden staaf. Laten we een huis bouwen tussen onze burchten van onze eigen visie, denken, woorden en daden en vergelijken en laten we dan…

Iets wat er gewoon was Iets waarvan we niet wisten dat je het waar kon nemen Maar als het er eenmaal niet meer is zien we het opeens dat geen dat er eigenlijk altijd al was Je denkt dat er iets is Iedereen die met je meegaat, is er naar opzoek De tijd verstrekt, ons geduld raakt op Wie geeft antwoord op deze vloek Onze reis is voorbij…

‘ Gea plooit haar aarden huid en huilt ‘ De mensen staan er als grauwe distels Zij klauwen in een plastic zee Waar ieder iets vindt van zijn gading men sleept vervolgens legio Karkassen richting kustlijn Er resten nog wat bodemvondsten zoals een scheepswrak of een ware U-boot uit WO II De “ eerlijke vinder “, op slopersjacht en…

Zeg me de zin van dit bestaan Die wereld vol van leed en waan Het houdt nooit op, wat is die zin Beweging, vooruitgang, het moet zo zijn - zie de noodzaak er van in. Mijn verstand staat even stil Wil niets horen, niets meer zien Al die beelden koud en kil Is dat de zin van het bestaan Ik wil niet meegaan in die waan Mag het ietsje minder…

Geef de mens macht en hij die opgroeit als nomade in een tent, bouwt paleizen van marmer, leeft in een luxe die hij eens verafschuwde - delegeert bestuurlijke taken aan vazallen die macht misbruiken om zich te verrijken, hun lusten te bevredigen; aard van een dictator maakt dat waar hij niet bij is – gevoelsmatig niet bestaat,…

Computer Zacht geruis, zo lang programma’s afgewerkt gegevens opgeslagen naar huis als het ruisen stopt Boek Niet het papier de kaft en zwarte inkt de letters en de woorden maar betekenis gedachte ruimte Theorie Een asymptotisch axioma die nadert tot het wezen onvoldoende op het einde het blijft een standpunt zweeft net…

Wetenschap Geen gok, de zoete zekerheid verslaafd aan onderzochte dingen als techniek vermomde kennis die de meerderheid geniet maar niet begrijpt Gedicht Als bij elkaar gezochte woorden die toevallig samen een beeld zijn, zo zijn zeven dagen een week Koffie Tussen twee perioden een moment rust ontmoetingsplaats ganggrage…

Wij zijn niet van woorden als we helder zien zijn we geen draadjesvlees Handhavend de orde schoon geboend elk hoorntje elk hoekje, zolang als jubelend in prijzen beheerst, vol overtuiging oh bandeloos geweten dat ons leidt naar barbecue, de goede weg - tot tenenkrommend chaos ons verwelkomt als een duistre vriend, een vijand die boos…

nog schetteren trompetten schreeuwen sprekers hun lof over de partij blazen bazuinen finale tot vendels en vlaggen worden gestreken en zonder peiling de uitslag wordt bekeken folders vertrapt ballonnen geknapt in achterkamers gonzen verhalen konkelarij giet water bij de wijn het etiket pluche kent zijn eigen venijn de coalitie…

Voor mijn naaste In de kantlijn Van de samenleving De zelfkant van het bestaan Naasten die wegkijkend Oversteken om jou Niet te hoeven zien Leef jij van Hem En haar die juist Oversteken en die jou In liefde willen zien In liefde opgedragen aan de bezoekers van de Open Hof in de stad Groningen - zomer 2012.…

langzaam, bijna fatsoenlijk, zonder de beloofde sneltreinvaart van deze tijd vallen zij snoezig als paardenbloempluizen Venz hagelslag, auto's in het ongeduld van een file uit het oog van de verloren drift van groots en meeslepend wil ik leven aan hoogtevrees wil ik ten ondergaan in de diepte sterven daar is het donker waarschuwt iedereen…

er gaan stemmen op die roepen dat men stemmen moet als klinkers luider dan luid stemmen zichzelf de kamer uit ik vang ze niet meer op er loopt één stem voorbij die niet weet waarvoor vooral waarom: niets geld wordt weggesluist in en buiten Europa en langzaam sterft het land…

Vooruitgang Technische gemakken routine, vieze lucht, extinctie positief geduid geloof in eigen kunnen ondanks alles rust God Het eerste denken roept nog vragen op overtuiging van de twijfel kerk, gebod, valse vrijheid staat losjes op een voetstuk Diepgang Als op drooggevallen rottend boven grondwater palen, zwak en niet…

De vos preekt de passie, pretendeert een daad van compassie. Toch wil hij je gewoon te pakken nemen met zijn snode plan. Wie neemt hem te pakken, en hakt 'm in de pan? Heeft d'r ooit iemand vossensoep gegeten, en het na kunnen vertellen? Is dat een delicatesse, geserveerd met de souplesse van een jager en een meesterkok…

Als ik als nacht-receptionist ook mijn rondes loop over oerverloze uniforme gangen van mijn hotel in Rotterdam dan bekruipt mij de angst van het vergaan van de pluriformiteit van de intrinsieke eigenheid van al onze gasten achter al die gesloten deuren Angst voor het wegvallen van die veelkleurigheid van mens en samenleving vooral van…

JAN Hoofdpersoon Jan 4 kinderen Arie, drugsverslaafd Teus, crimineel en gokverslaafd Avery, seks- en alcoholverslaafd Sam, borderliner op een oceaanschip Eigenlijk allemaal vast werk Vader Jan heeft 4 exen Tea, moeder van Arie, psychotisch Frederika, moeder van Teus, lesbisch Mosselina, moeder van Avery, chaoot Ester, moeder van Sam…

“Kop op, mijn beste, zet je schouders eronder; je weet het: ‘willen is kunnen’ ”. ’t is makkelijk gezegd, we hoeven het zelf niet te doen maar het alleen maar te ‘kunnen willen’. Is onze inschatting juist, dat de ander, spontaan en mentaal het ook echt en oprecht ‘zou willen kunnen’? Dus gaan we mee op weg, houden voorlopig een oogje…

Vroeger Werd er na zonsondergang bij u aangebeld wist u, er is iemand in nood. Heden Wordt er na zonsondergang bij u aangebeld weet u, ik ben in nood.…

Wars ben ik Van mooipraterij, Zei de stoere Vent die overal Wars van was Tegen zijn chef En kwam zo bij Hem in 't gevlei…

het bootje drijft nog stuurloos in verwachten wordt het de oceaan of blijft het zwalken op lokale plassen het dundoek in de top zal nationaal of europees gaan vlaggen de bemanning klaar om het met eigen middelen aan te pakken ooit zal de koers zijn uitgezet en weet de beste stuurlui staan aan wal te lachen…