Alle inzendingen over vriendschap

Plots stond jij daar Mijn hart maakte een sprongetje Je kwam onmiddellijk naar me toe Ik kuste je zachtjes op je wang Onze blikken kruisten elkaar En we wisten weer Dat de passie er nog is We zagen elkaar veel te lang niet Het verlangen was zo groot De vlinders nog niet dood Maar jij moet weer weg Het werk slorpt je op Wanneer zie ik je…

"Grijs blauw (voor Sal) Je kijkt me doordringend aan voel me ietwat nederig en liever wil ik gaan maar jouw vriendelijkheid overwint mijn schaamte Dan ineens herken ik in jouw grijsblauw iets wat ik nog overwinnen zou Dus wees niet te snel bevreesd want er zijn meerdere "Waiting for the man" geweest.....…

Oude glamour waait met vitrages mee achter open ramen op de Prinsengracht, even kijken met ons twee naar de parade op het water, het merendeel is 'gay'. De zolder herbergt het beeld van snijtafels en naaimachines die nog hoorbaar zoemen en toont de sfeer van dramatiek zonder de oubolligheid te roemen, daarin tooit de dame haar pikante 'chic'…

hij weet wel zij is anders dan die ander in haar vel zij weet toch hij hoopt het van die vreemde in z’n hoofd weten ze nog hoe ze waren hoe het was hoe ze dachten dat het zijn zou…

Waar ben je geweest Verloren, gewaande vriend Eerst een omhelzing Dat heb jij wel verdiend Kon je niet vinden Weggerukt, afgezonderd Verlangen verstoord En nu, zo verwonderd Over de glimlach, zo gemist In omhelzing losgemaakt Vandaag, zo'n mooie dag Ingebeeld en ontwaakt...…

De zon schijnt in mijn ogen de zee is hemelsblauw kon ik je maar vertellen hoeveel ik van je hou!…

Je woorden raken me Ze snijden dwars door mijn ziel Het zijn ook steeds de juiste Je bent een woordenkunstenaar Je woorden zetten me aan Tot nadenken over de zinnen Gedachten die ik had verdrongen Verschijnen plots weer daar Je woorden raken me Ik laat me graag leiden Door jouw doolhof van zinnen Zoekend naar de uitgang Ik vind het raar…

leer me de tijd opdat ik de wonderen in uw handen kan begrijpen, de dankbaarheid na al het schreien nog zwarter dan een wezennacht heel mij door uw gebeden en omring me met het oude lied ik zal luisteren naar herkenning naar de kleine vogel in uw ziel omarm mij, breed in het licht, ik zal de dood verlaten wanneer ik sterven…

In het binnenste van mijn hart, Zitten mijn vrienden opgeslagen. In een gaatje heel apart, zie ik ze langzaam vervagen. Maar als ik me eenzaam of verdrietig voel, staan ze meteen paraat. ben ik weer vrolijk bereiken ze hun doel, en dat is waar vriendschap om gaat.…

In de kamers van mijn hart woont een boezemvriend, die zijn plaats zo nabij zonder meer verdient, omdat hij mij van binnen en van buiten kent en altijd bij me is op het juiste moment.…

~~~ nog even zitten in het raam kozijn van onze oude school de studieboeken op onze schoot alsof we niet alleen maar loeren naar langslopend wild zogenaamd verloren in een gesprek met schaterlach en haargezwaai lekker weer eens een dagje jongeluieren zonder de afstand in te kunnen schatten tot de lange rechte weg die voor ons ligt…

wanneer ik jou lees blijven mijn woorden steken ze zweven rond in mijn hart gedachten ontspruiten genietend van elke beweging die zonnewarmte doet opstijgen in hoogtes van gewichtloosheid laat ik het op mij inwerken roep en mompel van alles maar jouw woorden tollen als diamantjes op wolken zo zacht door mij heen……

Vriendschap zo puur in het delen van gevoel van warmte zo bijzonder omdat het ook liefde is je voelt het in je hart je ademt het in en uit de glimlach als je de woorden in een brief of op een kaart of in een email leest je deelt vreugde je leeft mee met verdriet en pijn je geniet als de ander blij is en je huilt de tranen…

Zo graag zou ik een antwoord krijgen waarin je even warmte legt, maar jij hult je zo graag in zwijgen of in een woord dat weinig zegt, maar ik heb het daar moeilijk mee, dat zou je toch wel moeten weten - zo lang bevaren we de zee dat ik je nooit meer kan vergeten; de zee van leven en vertrouwen, de zee van vriendschap en geduld; we leerden…

Ik wil je helpen. Maar ik weet niet hoe. Je kan me altijd en overal bellen. Ik zal er voor je zijn. Want als we vriendinnen zijn, Dan weet jij heel goed, Dat dit mij heel veel pijn doet. Al denk jij dat niemand om je geeft, Dat je niks bent. Maar dat ben je wel. Jij bent mijn vriendin En IK geef wel om jou.…

Mijn dank gaat uit naar alle woorden die je sprak om mij gerust te stellen. Naar alle gemeende blikken die je me gaf om mij dikwijls te laten lachen. Naar de nodige stiltes die zovaak vielen om samen na te denken. Naar de tranen die je meehuilde om mij te troosten. Naar al die momenten dat je gewoon en altijd naast mij stond…

Een donkere wolk schuift over me heen de wereld vol mensen maar toch voel ik me alleen…

Hoe komt het dat de mensen zoveel aandacht hebben als er weer een gedicht verschijnt over vriendschap die je hebt, krijgt of bent verloren? Vriendschap die je hebt, krijgt of bent verloren schijnt heel velen aan te spreken, omdat iedereen bij iemand wil horen, anders ben je nog niet echt geboren. Anders ben je nog niet echt geboren als je…

Ik wil ff kwijt Mijn hele lieve meid Dat ik er altijd voor jou zal zijn Ik zal altijd voor jou bestaan en je never laten gaan Maar vrienden komen en ze gaan Maar degene die blijft staan Zal schijnen in mijn hart…

Weer was ik veel te hard voor jou, te stekelig mijn woorden alsof ik niet begrijpen wou wat we ooit samen hoorden. Wat we ooit samen hoorden en richting gaf aan onze ziel; ik hoop dat het niet stoorde dat ik zomaar hier binnenviel, dat ik zomaar hier binnenviel en jouw verdriet vergrootte... maar weet dat ik nu even kniel dus wil me niet…

als het daag'lijks leven soms wat zwaar valt droom dan maar lekker weg in mij laat de hele meute roddelen en praten droom gewoon van geluk en voel je blij als de zon hierdoor weer schijnen gaat al heb je dan je ogen dicht zal je in jezelf de kracht hervinden naar de vreugde die voor jou nog open ligt…

Wat zijn wij mensen toch omgeven en gedragen; we stellen soms veel vragen en vinden niet de zin totdat het tot ons dóórdringt dat wij geborgen zijn, dat soms de tranen drogen als wij verbonden zijn.…

Langzaam, zwijgend lopen ze in gedachten Hand-in-hand naast elkaar De zon is al achter de horizon verdwenen De schemering valt in Het is een bijzondere avond Zo'n avond waarbij de zintuigen extra scherp lijken te reageren op de ijle geluiden, de onbekende geuren, de aanrakingen Bij vlagen zien ze elkaar De blikken in hun ogen vertellen meer…

Een probleem deed alles keren De tijd zal het allemaal leren of het goed zal komen en we weer in elkaars hartje wonen…

Weckpot Wangen vacuüm vol woorden Aan tafel hun gelach steeds meer zuurstof weggezogen Ooit zo vers, zo vochtig, ja sappig zelfs Zinnen met krakende randen Kijk nu, daar achterin de kelderkast Een weeïge gedachtensoep vergeten door moeder Nee dan de wijn Gist, gist, gist... Tot het glas breekt, En hoe! en de woorden me ontploffen…

Je gaat weg, maar zie mij, als een bloemetje, een groen plantje, niet veel hoger dan het gras, met kleine lichtblauwe blaadjes, die je zal herinneren, aan hoe ik was. Vergeet je me niet.…

Vriendschap is elkaar bevragen in goede en in slechte dagen Delen is een stukje van een levend en veel groter plan. Ruimte latend, aangetrokken lachen, huilen, samen knokken Hecht niet, laat een ander vrij Uitgangspunt is zij aan zij Spiegel van onzekerheden Moed om samen op te treden Niet altijd veroordeeld tot samen een stukje lot.…

waarom is het nodig om te liegen waarom zou je alles flashen en de boel bedriegen het lijkt soms makkelijk maar je kan nergens heen beter ben je eerlijk en zeg je het meteen soms is het moeilijk soms is het zwaar maar toch ben je met eerlijkheid veel sneller klaar de waarheid is een heel belangrijk iets en met liegen en bedriegen bereik je uitendelijk…

Vertrokken zie ik de lege schaduw vergaan tot een afdruk van een verloren moment en een afscheid van een oude droom die ik wilde delen met de vreemdeling die me wilde volgen als ik zijn schaduw met vriendschap zou vullen. De vriendschap zou hij dragen als een klok die hem zou vertellen wanneer…

jij doet wel stoer met je vrienden erbij veel praatjes, een boer maar als je alleen bent met mij heb je niet meer zo’n grote bek dan ben je een veel leukere jongen dat is eigenlijk best gek word je soms gedwongen? In de klas ga je tegen de leraar in en schaam je je nergens voor maar volgens mij gaat er binnen in jou koppie iets anders door…