Alle inzendingen over literatuur

( voor Hans Faverey ) Ook al lijkt mijn lichaam expressie te zijn, je kunt niet bij mijn hart naar binnen, de dromen hebben zich aaneengeregen tot een weergaloos harnas, in mijn verslapte spieren woont de koning van de stilte, de drum wordt aangeslagen door een vermoorde sjamaan, de zandkorrels op de paardevel aan de rand van de Seine schieten…

GEHEUGEN SPREEK* De waarheid. De waarheid Geen quatsch. Geen leugen Slechts eerlijk spel GEHEUGEN SPREEK Mijn speurtocht. Mijn queeste Gesmoord in fabel Verworden hel GEHEUGEN SPREEK Verzinsels en sprookjes Verdraaiïngen ook Echt lekker stel GEHEUGEN SPREEK Dat jullie in mijn plaats Het archiveren Moeten laten GEHEUGEN…

in de balzaal van de hemel drinken saters met goden scharlaken rood hun dijen van kletsen met de katers ridders en rapalje vechten om de verloren eer van liefdesgodinnen die hun hongerige lijven in naakt verval draperen rond de noeste appelboom zijn vingers geschikt voor huiverend begeren petrus sluit ontluisterd het hemels café…

Er is een land waar illegalen thuisgekomen zijn, verdreven overlevenden, eeuwig onderweg, drijvenden die wilskrachtig streden in de golven van de ruwe zee, zoekend naar houvast hoop zagen varen, zingend ten onder gingen in het tumult van water, wind en regen, door smekende blikken gedrevenen die grensoverschrijdend streden vasthoudend…

(voor Jotie) Een lange nacht in Gent om een dode vriend te eren wat god wat een dwaasheid is maar de armen doet groeien in een slagveld met de duivels die verloren wordt opnieuw zoals hij openbaarde en ik een in memoriam er achterna uitvecht niet ver van Oudenaarde gedeeld in bloedende letters.…

Om te lezen Om te zeggen Om te kijken Hoe mensen Erop reageren Als de mensen Je gedichten goed vinden Dan ben je blij Je wordt begroet Je wordt beroemd Als de mensen Je gedichten niet goed vinden Dan word je boos Je zegt dan dat het de schuld is Van de mensen -------------------------- van: www.kurtdeboodt.be…

( voor Adriaan van Dis ) Adriaan, mijn zoon, wat kan een mens diep wegzinken in zijn ellende in zijn schrijfkamer, de zeewind giert door de holten in je hart, naar de bossen van Indië, waar ik mijzelf heb verhangen of ben jij het? Ja, mijn lijdzame disgenoot, trouwe viervoeter, nu ik je edele kop weer zie op die ordinaire kijkkast, vermoed…

n.a.v. 'Nadja' van André Breton Voorbij de Nôtre Dame... De klokken zijn gebroken en Quasimodo ligt verpletterd weg - zoals een ieder die geen liefde krijgt. De aarde wankelt als een dronken danser door de piste van vermaak. ...haar ogen zijn de oasen waar mijn hart in juicht om een hand die mij beroert een hand die mij bemint…

( voor Jeroen Brouwers ) De derwisj danst sierlijk door de ruimte, magie wil zijn en niet vervolgd worden. Zoals een donkere vrouw hem krankzinnig kan maken, zo is de dood een wervelstorm die aanhoudt. Jouw liefde voor de onderwatergrotten van de menselijke ziel is buigzaam als natte klei, een vloeiende golflijn van de Indische Oceaan.…

Het is gedaan de pijn doemt op ik zie de mensen voorbijglijden als vissen in een aquarium. Een kapster zit met haar dijen om een jongeman het strakke donker rond haar slanke benen en het haar van de jongeman van dezelfde kleur zwartgallig. In de gotische kamers van het Goudse stadhuis ontwaar ik een trollenfeest en in de priemende…

Als je wordt gegeten kruip je in de waan smaakvol te zijn. Ze slikken je door. Het speeksel rest waarmee ze je bespuwen.…

Ik verlang niet naar een boek Een boek moet naar mij verlangen Om gelezen te worden Telkens weer Dorstig naar oogcontact Doorboren woorden mijn ogen Verstrengeld in mijn ziel/verslingerd aan mij Ze zullen zich zoekend - zelfs zalig zoenend - nestelen Om nooit uit te vliegen.…

(voor Hubert Lampo) Volg de stenen op de oergrond en puur het vuur uit de stappen van het licht. Ik sliep met de vrouwen in jouw boeken en ik kwam weer aan. Droombeelden werden aangewakkerd en in het zand van mijn verleden vond ik magische sporen. Ik lachte naar het kind diep in mijn hart. De zon had zich verdeeld over het blauwe water en…

De lanen zullen uiteenspatten, de mieren zullen mij verdrijven, als de macht niet inperkt, als de wereld niet omdraait, zodat het sterrenstelsel mijn woning wordt, zodat ik kan dansen met de doden, in een trance die eeuwig duurt, voorbij de bomen die mijn stem bewaren, de bloemen die mijn hart verdelen, er is niets wat mijn verlangens…

Deze dichter, volg de wijsvinger onthoudt wat hij geschreven heeft spreekt als de stem van het heelal uit het hoofd rechtstreeks tussen de oren van het bewonderend publiek Deze dichter raakt nooit zoek hij strooit als Klein Duimpje maar dan met woorden en vindt zo altijd de bekende weg naar huis Zijn vrouw en kind wachten op hem ook de…

Bij een belezen weduwe, na een barre tocht over de Alpen, zijn vervloeking weergalmt nog door de bergen ( Klotenmoeder! KutVerlaine! ), zonder geld en zonder hoop, rustte hij aan haar borst, de hunkerende borsten. Er brandde een zon in de straten, die hem week maakte en toen hij viel over de zoveelste steen, pakte zij hem beet, want ze zag voorbij…

Geleerdheid grijnst van alle kanten Hier door een stemmig donker heen: Ach! met de eerwaarde folianten In perkament, als achtbre tanten, Ben ik, zo jong, niet graag alleen. Hu! ijzegrimmige kwatrijnen, Gij staart mij zo verschriklijk aan, Als waar’ hij erger dan profaan, Die aan uw saaie schuifgordijnen Zijn wufte handschoen durfde slaan.…

Wat mij altijd weer raakt verwondert en overweldigt zijn de gedichten en hartenkreten met passie gemaakt en vanuit gevoel geschreven over de liefde, verdriet en emoties waarin we troost vinden maar ook zo'n plezier aan beleven zij raken je hart en scoren hoog en schitteren in het virtuele vlak als een regenboog in kleurrijk prachtige zinnen…

Pasgeboren liefde, intenser kan het niet, wie zal vermoeden wat die dichter in jou ziet. Je vult mijn gedachten, in elk gedicht huppelt jouw pas, lees ik jouw gezicht. Die zandkloppende handen, je grappige weetjes dan weer onbereikbaar en toch wij tweetjes, geen plekje te vinden in heel Amsterdam die jouw gestalte aan mijn blik…

( voor Ernest Hemingway ) Het gevaar tartend sliep hij in de muil van een leeuw, liet hij de stieren zijn bloed ruiken, beet hij de haaien in hun neus en gromde hij naar iedere vijand. Hij lachte de dood recht in het gezicht tijdens oorlogen in Spanje en Italië, bij de veldslag in zijn hart, die hij temperde met zuippartijen. Hij hield van…

( voor Federico Garcia Lorca ) Ik volg de Spaanse parfums rondom de vrouwen en ik kruip in het derde oog van Lorca en ik geniet van de innerlijke schoonheid in tijden van vernietiging en rampspoed. Het is altijd de man of vrouw in uniform, die onheil brengt, de gevoelloze wreedheid van kleingeestige superego's. De ware trots is zacht en teder…

(voor Lucebert) Ik zal je een engel wijzen een met gouden vleugels dubbele ogen en een mond vol rozen. Laat je bespatten beslaan als een paard rustig maar, beestje, straks ben je nieuw die manen van riet krijgen kleurige linten in de drinkbak champagne uit 1800 zeventig kussen op het hoofd van zwarte dons en ga maar liggen in een…

(voor Marina Tsvetajeva) Ik ben van hoek naar hoek gelopen, ik heb iedere meter afgetast, ik heb zelfs geproefd van de modder, uren heb ik daar gestaan in een cirkel van witte kaarsen, verliefd op een vaal portret, dat ik bij me draag sinds mijn eigen eenzaamheid mij wurgde. Bitter waren de nachten dat ik droomde van haar stem, die danste…

zoals haar haar vervilt tot een hoed drapeert ze zich met haar voeten aardend uit haar bladzijde haar vel verschrompelt naar de rand op het boek wil ze vloeien gelezen worden om nog eens een vermoeden van een leven te voelen zij is het kind van een dode dichter reeds lang vergeten sinds de schimmel aan het papier begon te knabbelen…

meneer Dickens bent u daar nog? u lijkt zo vergeten in die kartonnen doos - pockets 50 cent- geel en stoffig voor de laatste maal wordt u meegesleept meneer Dickens verleden week zag ik u in de kerk ‘opbrengst voor het schilderwerk’ u lag daar hopeloos ouderwets en verschrikkelijk onverkoopbaar rafelig is nu uw rug verschoten op de…

(voor K. P. Kavafis) Een Griekse liereman uitte zijn tederheid voor het stadsleven in Alexandrië, waar de geliefde moederschoot hem baarde, baarde hij met woorden zijn piramide - zijn donkere ogen zochten het oude mysterie en de vrije liefdesuiting, geheel naar zijn aard, die niet gestorven of verstikt is geraakt, die als koele wijn het hart…

Jouw hart ontkomt niet aan zijn dichterschap, het trilt vanuit de eeuwigheid ver boven het onhoorbaar aardse. Jij ként het woord dat doden tot leven wekt, dat woord komt niet uit jouw mond, maar uit jouw ogen, vuurspuwend met licht. De wortels van Antwerpen liggen desondanks gegroefd in je gelaat en de sappen tussen het duistere wraakgebied…

(voor Willem Frederik Hermans) De tralies van de wereld zijn opgebouwd uit hersencellen lang geleden toen het sprookje zijn zeggingskracht verloor, maar zijn kleine hart overleefde. Wraakgenomen verschijnen er vonkjes in zijn ogen, die hij lang verloren waande. Hij steekt zijn haviksneus fier en onbekommerd in de lucht. Zijn mond hangt verslagen…

Droeve plek van mijn geboorte, langs het strakke Boterdiep, waar een man zich heeft verhangen, in de kamer van mijn wieg. Vader legt zich toe op preken schrijven, moeder wordt van zorgen moe. De oude kerktoren dwingt hen meer en meer tot zwijgen, alles in de geest van mensenmoordenaar Calvijn. Verzuurde roddeltante's, verharde zanikheren en…

alles hangt af van wat ‘t geweest is zo hoorde ik de oude dichter praten wat later schreef ik zijn mijmerende woorden op de rand van een dicht gevouwen krant als een reminder -nee, als een ode aan een man die zijn uitgesproken zinnen als broosgerijpte gedichten klinken laat wat hem nog dagelijks bezielt en verwondert ook mij van…