Hartenkreten

hartenkreet (nr. 31.107):

Distichon 11 De gierzwaluw

Schreeuwlelijke luchtwerveling.
Tegenbeeld van zuchtsterveling.

Dit distichon is een vrije samenvatting van het gedicht 'Le Martinet' door René Char.
Daarvan hieronder de Franse tekst plus de vertaling in het Nederlands:

Le Martinet

Martinet aux ailes trop larges, qui vire et crie sa joie
autour de la maison. Tel est le cœur.

Il dessèche le tonnerre. Il sème dans le ciel serein. S’il
touche au sol, il se déchire.

Sa repartie est l’hirondelle. Il déteste la familière. Que
vaut dentelle de la tour ?

Sa pause est au creux le plus sombre. Nul n’est plus
à l’étroit que lui.

L’été de longue clarté, il filera dans les ténèbres, par
les persiennes de minuit.

Il n’est pas d’yeux pour le tenir. Il crie, c’est toute
sa présence. Un mince fusil va l’abattre. Tel est le cœur.

(uit: Spiegel van de Franse poëzie, Meulenhoff, 2004)

De gierzwaluw

Gierzwaluw met te grote vleugels, die zwenkt en zijn
vreugde uitschreeuwt rondom het huis. Zo is het hart.

Hij doet de donder verdorren. Hij zaait bij heldere
hemel. Als hij de grond raakt, krimpt hij ineen.

Zijn weerwoord is de boerenzwaluw. Hij verafschuwt die
allemansvriend. Wat is kantwerk van de toren waard?

Zijn pauze is in de donkerste spleet. Niemand zit zo
nauw als hij.

De zomer van het lange licht duikt hij het duister in,
door de blinden van middernacht.

Ogen kunnen hem niet vasthouden. Hij schreeuwt, dat is heel
zijn aanwezigheid. Een licht geweer haalt hem al neer. Zo
is het hart.

(vert. Lykele Zwanenburg)