Alle inzendingen over taal

Een rivier vol babbelende woorden stroomt aan mij voorbij. Ik werp mijn hengel uit en vang zo nu en dan een woord, soms groot, soms klein, en keer tenslotte huiswaarts met een potje visserslatijn.…

waar de wind ergens uit waaien gaat tussen duin en zand en stengels gras waar het landschap op een kier staat ontbloot in wat aarde daar zaai ik de kiemen van wat nieuwe verzen schuchter verlangend zullen ze daar groeien gaaf en broos in ademloze uren in het zand van de tijd niet langer verstard door onzekerheden tot wat onverwacht en zacht…

Te schrijven over geloof en waarheden, dichters ze nemen het brein in beide handen, verwoord kaarsvet lekt op tafels, waarmee papier is bevlekt, in de kantlijn van verstilde melancholie en beheerst verdriet, omfloerst door glorie als we de nacht weer doven, tevreden achterover leunen, alsof we daarin zelf geloven, te steunen op een…

ik dicht met jou een dichterslied door de jaargetijden in vrijheid van vogelvleugeltjes geboren rond mei rozenzomers blij kleurig als een troostblad rond een grijze herfst vlammend warm wanneer de aarde winters sterft…

woorden vallen mij in en uit mijn hoofd rijen zij zich aaneen tot zinvolle zinnen of zinrijke onzin…

De Friese taal is opbeurende leeuwerikzang die in de vroege morgen al hoger en hoger klinkt de glanzende hemel tegemoet daar verijlde tonen horen laat dan langzaam en bewust daalt zich met zachte nagalm verspreidt tussen reine dauw aan fris wijd gras tenslotte verstilt op eieren van eenden en weidevogels.…

Wanneer je er binnenkomt hangt er heel discreet op de muur de mooie spreuk, stap hier binnen, het is hier leuk! Zit je eenmaal in de stoel, hangt er voor je aan de muur de volgende waarop staat: eigen haard is goud waard. Kom je in de keuken, hangen er om de muren op te leuken, tegeltjes in vormen en maten, met leuke spreuken, de mindere daargelaten…

In dichters boomgaard is de nacht vangzeil voor voedzame woorden, in de morgenstroom van nog te vinden eigenwaarden, lijkt kern en daad te zijn vergeten, denkt waan en waarheid te benaderen, wat overblijft zijn alleen de korsten van het avondbrood, waarin de tijd bakzeil heeft moeten halen, verloot de kruimels op papier uit de…

de woordenvergadering verliest zich in een zoektocht naar rijm het onnadenkend samenvoegen leidt tot wartaal de ogen van medelingen zijn geleend van anderen of zwemmen in teveel sentiment wat alleen staat klinkt zo hopeloos verloren nee, de waarheid ligt ergens anders meer in het vrije vers en in het samenzijn van letters in liefde dus…

met het Nederlands is er iets killing mis maar ik ga niet zeggen wat het is fuck you...…

hier slaapt een dichter dromen woorden verzen verzuchten regels stilte buiten jakkeren de beelden daar gutsen buien ideeën stormen emoties aan zee gieren zenuwen het land hier rust een dichter lijmen gedachten zinnen bindt poëzie het papier…

uit gedrevenheid schrijf ik gedichten die verlangen naar andere ogen... uit verlangen geef ik gehoor aan onweerstaanbare woorden onweerstaanbaar de taal van mijn hart die mij dwingt tot het schrijven van deze woorden…

De ruimte van geluid strelen met gedichten, stilte niet bruskeren, wat verder doordringt in de geest, verwekt tot verwarde beelden die uit hun schuilplaats springen als roofdieren passief schijnbaar, ineengedoken wachtend, klaar voor een nieuwe sprong, zich te wagen in een maalstroom van woorden die mensen op een fictieve weg najagen…

Dezelfde taal, het stoppelveld herinneringen, de bodemloze vracht van wat je meedraagt op je tocht, de beelden die doorheen je dromen zingen en die vervormd toch weer rechtop gaan staan. Hoe is de taal bij machte te roepen, te duiden, te wekken zonder te noemen, enkel maar te wroeten in dat reservoir dat nooit voorgoed gevuld is, ook niet ledig…

Bevangen door stilte en ongeduld, de jacht naar ultieme zinnen, gedachten en het glas rijkelijk gevuld, voelt hij de leegte van zinne, elke streek bevat een woord gedreven bouwt hij voort, versjouwt zich aan de droes van de tijd, in roes ontstaan beelden in de ziel van de dag die op hem wacht, buigt meewarig over tekst en uitleg die…

Jij brengt je woorden als de zuiverheid van vers gevallen sneeuw dichtwerk zo puur als ijsbloemen, kunstig bloeiend op een winterraam een groeiende boom van gedachten waarin de openstaande mens rijpe pennenvruchten kan verwachten jouw regelmelodieën zingen in kleinheid een grootse wijs als een jonge vogel in ’t lenteparadijs *…

Er zijn soldaten die voor de eerste kogel de vlucht opslaan. Er zijn er die ook dood nog rechtop blijven staan...…

Taal vertelt me over reizen andere mensen, geest en moed maar jij vergeet me na te wijzen dat ik hier loop, in mijn ondergoed je zegt dat ik niet deug voor kleren als jij niet kijkt blijf ik steeds naakt alsof je anders zou kunnen beweren je werkzaamheden, plotseling staakt ach ja, we weten van het leven dat een ieder snakt naar…

mocht ik al wat woorden laten bloesemen uit mijn hand kon ik al iets vruchtbaars achterlaten in een gedicht dan zou ik de mooiste zomer schrijven op een lijn van licht warmte wuiven in de nerven van elk beschreven blad och, hoe graag zou ik elk vers een signatuur meegeven uit mijn hart…

De Nederlandse taal op zich is al lastig genoeg, maar dat er met vuisten en wapens wordt gesproken, is ons nooit op school geleerd.…

mijn huis is behangen met woorden zinnen die spelen met de gedachte dat de muze van de nacht hen wekt om in uren naar het ochtendlicht mijn catastrofes om te smeden tot een tijdloos dicht met allure…

Weinig lukt het te schrijven op een simpele wijze, dat de woorden klaar en helder als kinderen ademen uit de bedstee van de taal, onder de dekmantel van een gedicht, deuren op een kier, vaak ook dicht. En slapen ze als rozen, dan richt een zich op in een vage moraal, roept iets onbestaanbaars, ik geeft die betekenis een pose, tegendraads…

Als alles tot een kunstje wordt Geschiedenis herhaalt Begrijp dan goed, want tijd is kort Dat ieder wel eens faalt De kunst is juist het voor te zijn Al valt het vaak niet mee Het woord wordt zin, de zin wordt zijn En alles wordt dictee De vorm dicteert Onzin regeert De kunst is juist het voor te zijn!…

Woorden gedacht en opgeschreven uitgesproken in prachtige zinnen die over het leven de liefde en over beminnen gaan woorden onbegrensd Gedichtendag wat ben je gewenst…

Bestrijd die woordenschat op lange duur waarin we ondergaan, machteloos tegen taal en tijd, vaak niet te begrijpen wat te doen, vertil me aan een lege letterkast, streep de episodes door van nu en toen. Wij denken de waarheid te benaderen, als die bestaat – om tegen wil en stank - de poëzie aan te kunnen raken, gooien zinnen in de…

Uit het stof, kwam voort het zwijgen, daaruit het eerste woord, omdat er niets meer was, was het sprakeloos, alleen de stilte aangehoord, er viel niets meer te wegen uit de zee die steeg, daar ontstond een laatste woord, verbond daarin alles met wat lijdt te leggen, maar dat is nooit genoeg, dat woordloze blijft leeg, of de dood heeft…

Hoe jij ter taal zwerft in het zwerken van een school woorden met nieuwwassen vlerken het schurkt er aan de regen, het rijpen hijgt er in een rijgen van kransen en de windvlagen die schudden de woorden vallen er als pruimen alsof je voorhoofd het stalen gebinte is je gedachten metalen wind beslaat en al het gesprokene als lood platvalt…

als een rots in de woestijn met een huid van leer leest hij blad na blad het jaaroverzicht een plicht vers na vers snijdt hij gedreven uit het stramme gewricht duivelstoorn kent geen eindigheid wanneer het helle licht zijn hielen likt hij die tussen draken slaapt zal nachtenlang waken hemelvuren zullen spugen op zijn blauw gezicht…

hoe de zinsdelen klinkend ijsschotsen in mijn hoofd een klankschaal het rumoer van 't stad dat daalt naar het asfalt het snedige klievend stukvalt op het beton het lidwoord het luchtgevecht de metafoor die altijd op de buik landt zich wentelt en rolt en galmt in de maag het trekt er aan de oude bloedlijn de krokodil en haar lage…

gladde woorden schaatsen op het ijs stugge woorden klunen tegen de wallekant omhoog rumoerige woorden veroveren het land tóch of vooral hebben wij het land aan luidruchtige woorden geef mij maar het warme fluisteren van teder woorden als ik mag kiezen worden dat mijn laatste woorden…