Literair onkruid ?
Aarde is hij, gestampte vreugde en verdriet
geur van grond en late teelt van gisteren,
een visie op de onontgonnen velden van z’n
te vormen taal waarin hij het onkruid wiedt.
De woorden ontstaan in trage groei, maar
breekt de muze open, gebaard in het labyrint
van de lome emulsie in z'n literair bestaan,
daar komen bottende pennen tot bloei.
Theatrale inkt wat de dramatiek herschrijft
wat verloren gaat in de overspelige vlagen van
de wind, weerlegt de wereld in de holle frasen
van de ironie waarin hij cynische tonen legt.
Zwoegt hij voort als regeldanser in pulserend
evenwicht, ploegt voort als gulzig dromer, die
spoort tussen de leugen en de eigenwaarde,
in een tijdloze carrousel van realiteit waarin
de proza het best gedijt, maar hij als verrader
met de voldongen waarheid achterblijft.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 16 november 2010
kpnmail.nlGeplaatst in de categorie: taal
De
300
Geef je reactie op deze inzending:
Heel duidelijk verwoord.