Alle inzendingen over kinderen

Gevangen in de klauwen van de horizon uit de armen van kinderen gereten de schreeuw van een gewonde vrouw verdooft de ziel. Bangkok, London, Barcelona Los Angeles en Istanbul. Kleurige tapijten, kruiden, zonlicht, sneeuw en overal verlies. (Hoe kan ik de blikken in mijn hoofd vermijden: als ik mijn ogen sluit zie ik ze meer!) Vliegveld…

Breek dit wrede zigeunerhart uit mijn ribbenkast. Ruk deze giftige sax-serpent uit mijn trillende handen. Laat me hier zitten, naast dit klein bed, met een bloederig gat in mijn romp, met zwerende vingertoppen. Laat me hier zitten, starend naar het licht dat roze door de oorschelp van mijn zoontje schijnt.…

Mensen zeggen soms schelden doet geen pijn, maar een geest voelt zeker wel venijn. Spirit kan worden gebroken, soms door een enkele zin. Een wond is dan geschapen en bloedt dan binnen in. Hartjes kunnen helen maar soms wordt een geest nooit echt meer dezelfde, als hoe hij is geweest. Kindjes in de wereld, als een ervan dit leest,…

Ze droeg een bonte lange sjaal en grote bellen in haar oren een zwarte panty met een haal haar blonde pony recht naar voren Ze droeg een roze zonnebril en een olijfgroen hoepelrokje op die zonnige lentedag in april nam ze genietend nog een slokje Ze droeg het haar los in de wind die danste met de gouden draden zo zat ze daar het zondagskind…

jij boezemt vertrouwen in ver bij de reizende zon sprenkelt een verfrissend bad vliegend gaat het met jou mee lijk jij in het blauwe hemels ver weg te zweven voor even als vogels in de lucht zelf die vrijmoedig zwaluwen in kolossale vluchten vol nieuwsgierigheid tegemoet vlieden zij heen en terug met wijd uitgestrekte vleugels zeker…

Vanuit een verloren stilte, boren miljoenen kinderen even zovele gaten in de gordijnen van het paradijs, steeds meer licht priemt door onwrikbare schaduwen, waarin de onmacht wordt beleefd. Wanneer het geronnen bloed door de mazen van de schijn is weggevloeid, kleeft de smart van arbeid aan ieders handen, nestelt rechtvaardigheid in…

Jij bent mijn alles jij bent mijn gevoel Jij bent waarom ik adem jij bent mijn doel Jij bent het mooiste wat me is overkomen Jij bent waarover ik wil dromen Jij bent voor altijd in mijn hart en in mijn gedachten Jij kan met een lach alle pijn verzachten Jij bent het allerliefste mooier dan zon en frisser dan wind Ik hou zoveel van…

Zo prachtig dit meisje klein met heldere oogjes lief en fijn donszachte haartjes lieve lach ik wens dat deze vlinder met liefde omringd en in gezondheid leven mag…

het lichtje ver- schijnt uit het niks, is boven geel en onder blauw vlug stop ik 'm terug in m'n jas- zak voor- dat mees- ter het ziet.-…

pruilende mondjes mollige beentjes natte kontjes zuigende speentjes allemaal eigen willetjes in een broek vol bruin om hun schrale billetjes…

als wurm van twee werd haar wil in zichzelf gekeerd door spanning geblokkeerd was zij al verleerd wat haar toekwam aan te pakken haar belang niet af te zwakken grenzen aan te geven niet slechts voor anderen te leven gevoed met druk almaar rationeel en zacht te zijn onbemerkt en zonder eigen streven hield zij haar behoeften klein…

ik heb die ogen gezien, groen als de zee ze had geen been om op te staan maar danste met schelpen in haar hand en in de diepte van haar ogen zwom een zeemeermin naar sprookjesland…

hoor, een zomergiebel een blotevoeten meisje rolt door de ochtenddauw van miljoenen grassprietjes kevertjes en torren kriebelen haar armen boterbloem en klaver plukt ze met haar handjes vogeltje, hoog in de lucht kom je met me spelen?…

Toen ik heel erg klein was, was mijn moeder heel erg groot, daarom zat ik op haar arm en heel vaak op haar schoot. Dan kon ik haar haren strelen die zacht waren als satijn en haar ook even knuffelen dat vond ze fijn! Ik kon haar hart horen kloppen, dat gaf me veel plezier en daardoor weet ik: dat van mij zit hier... Dan voelde ik haar…

zij aait water vingerkes hoofdje vol dromen springvloed kent ze niet onweer nadert blikken machines razen de woekerwolf wacht lacht want zij zal welkom zijn klemmende kaken de schaduw valt reeds over haar veldje haar plekje op de wereld wit en schoon en nieuw aan het zoute water hoofdje vol dromen…

elk jaar weer opnieuw die lege vogelnesten bij het zomersnoeien alléen mensen hebben last van het nestsyndroom als hun jonkies vliegen leven, paren, voeden kinderen worden groot vinden hun eigen weg…

Oma’s zijn leuk, oma’s zijn lief… Ik heb er twee en ik ben voor allebei met trots hun hartendief… Lekker spelen, knuffelen en vooral gezellig samen zijn… Mijn liefde voor mijn oma’s is enorm groot ook al ben ik nog heel klein… Oma blijf je nog heel mijn leven leven? Ik wil met jou nog vaak kletsen en veel plezier beleven!…

Kan nog steeds niet wennen, tijd gaat te vluchtig, vermijd dat ik blijf hangen, aan dit getij, te luchtig, onvoltooid, dragen kinderen hun zomerzon, getooid met gekleurde linten, geschetst in aquarellen van alle vragen, waarin ze de lasten moeten dragen, al de kleine mensen op de spitse tenen, stelen dansend het ongemaaide gras, verschenen…

ik had niet op moeten groeien niet volwassen willen worden, waar is het kind dat ik eens was stuiters en knikkerpot kaarten met sigarettenmerken bedeltjes werpend busje schrap, de laatste buut alles, vrij en nu ben ik gebonden, te groot geworden ik mis die step de luchtbanden sjezend om de hoek…

vandaag is mijn verjaardag iedereen is blij maar ik niet want hij is er weer niet bij mijn vader een druk man iemand die zegt dat hij alles kan ik wou dat hij er een keer was dat ik hem kon vertellen hoe leuk dit was en hem bedankte "bedankt pap"…

ik meld u met tevredenheid de omwaarding van mijn waarden van Freud en/of van Nietzsche dat ben ik even kwijt maar de bevrijding is nu daar niet meer aardig tegen buurvrouw met haar overgangsgezeur niks aaien van de hond van buurman die bijt alleen maar in je klauwen als je even geen attentie geeft geen toedeloe of roekoekoe voor…

De oudste zal de wijste zijn omdat 't zo hoort, maar of dit ook 't verstandigste is?…

Steeds als ik die jongelui zie lopen met zo'n volbepakte tas op hun rug springen soms de tranen in m'n ogen en denk heel even aan jaren terug Ik vraag me af of ze naar school gaan of zijn ze aan het weglopen misschien hele gewone jongens en meisjes hoor en aan de buitenkant kun je het niet zien Misschien loopt ook ooit jouw kind ertussen…

Stil maar slaap maar de tuin ruist zacht zacht terwijl een klein bizar dierenverhaal nog juist je oor bereikt. Al bijna onder het warme, zware zeil als ik nog spreek van het moede dier dat zich oprolt in zijn kleine huis beweegt je hand alsof ik erin knijp maar niemand knijpt. Dan bereik je verre wateren, uitgestrekte meren…

opdat wij niet vergeten het jochie in de man het meiske in de vrouw de diverse waarden van knikkers bedels schieten in de pot met duim en wijsvinger opdat wij niet vergeten wat er van ons geworden is kaarten met sigarettenmerken camel sloeg alles, we hadden schoenendozen vol we deden een eentje, een tweetje of alles, daar kon je…

Stevig sta je in de wereld Ik vertrouw je gang Ga je weg, kind, Zoek je wegen Breng aan anderen je zegen Ook al ga je heinde ver Volg je hart, dan kom je er Je bent groot nu, je mag gaan We zeggen niet wat je zou moeten Kies je weg, je kunt het aan Lopen werd je moedertaal Je vaderland je voeten…

annemarie, koekoek ik kijk niet om maar weet 36 glimmende oogjes op mij gericht domme ome Fred geniet van de kinderziel…

Achter mijn rug zit mijn zoon, ik fiets met hem langs de spoorbrug. Hij ratelt aan één stuk door over kikkers, ooievaars, potjes kikkerdril, over juf die een baby’tje krijgt in april… opeens is hij stil, vraagt dan verwachtingsvol: “En mam, word jij al een beetje bol?” Ik, juist mijn “kikkerproef” achter de rug… juich bijna…

Parmantig zit je naast me Met gekamde haren en diadeem Je bent mooi, een spiegeltje van jezelf en voor de wereld. Ik kijk in je oogjes en zie de ongenerfde schoonheid, Speciaal voelen en de wereld Is van ons een glimlach lang. “Mamma komt mij ophalen hè”…

als een vader van formaat zijn ronde buik met trots gedragen leerde hij gewetensvragen aan warme lippen hing de klas olijk wist hij uit te dagen stelde denken op de proef en hoe dieper dat de leerling groef hoe scherper zag zij feiten van bedrog hing alles samen grote mensen bleken zich in leugens te bekwamen vrij te pleiten door een…