Alle inzendingen over overlijden

Als de dood gewenst is en de regels zeggen nee gaan de dagen heel lang duren, en de aanblik valt niet mee.…

Tot kroning van de nachtegaal riep merel op te fluiten uit stille zuchten een nieuw lied vol gouden sterren in 't verschiet Hun veren werden opgepoetst met kleuren platgestreken. De koning van de nachtegaal zong voort zijn lied in vogeltaal en riep de hemelkoren op de wolken dicht te sluiten. Kom kind, vlieg veilig met ons…

zoals je soms een stofje vangt wanneer je met de ogen knippert en denkt aan naasten die er niet meer zijn zelf koester ik zo'n ogenblik en noem het zelfs een rendez vous…

Voor altijd. Geliefden raak je niet kwijt als ze overlijden. Ze vullen je geheugen met herinneringen die een glimlach doen verschijnen.…

Wij huilen tranen omdat iets ons raakt het is een teken dat het hart ontwaakt Het kan zowel bij blijheid als verdriet bij het laatste voelen we ons een vergiet zodra de delta van onze stromen door gebrek aan water zich in gaat tomen volgt een dorst naar wat eens was door verbondenheid waren we zo in onze sas zelfs de zon kan ons…

moe gevochten vroeg ik de dood wordt het niet eens tijd? ik vroeg het vriendelijk sorry, zei de dood ik werk niet ‘on demand’ gewend mijn zin te krijgen vroeg ik het boos en eisend mezelf niet meer in de hand ik wil, zei ik, ik heb het recht om nu te gaan, ik zag je gisteren nog staan hier om de hoek, ben jij zo wreed dat ik moet…

de plek heeft vrede bewaard tussen recht geschoren hagen de rust van paden die een doel benaderen de stille middag heeft het veld gesloten voor dagelijks verloop doorsijpelde ruggen van stenen bestemmen wegen zonder hoop het zandpad is het samengevat bestaan van een jongen een man een plaats verbreekt verder gaan maar leidt hoger tot…

vertrouwend geborgen op zijn schoot bleek niets te machtig of te groot - het Kwaad was in de verhalen die hij las steeds veraf en zowat verdwenen verstilde het ook verder in alle talen - tot het momentum van zijn dood ..…

Lieve critici, ik vrees dat ik geen doel of doelgerichte lijn in de loop der jaren lees van mijn duizenden gedichten. Ik blijf een ventje dat maar schrijft en nauwelijks wil weten of zijn bekladdering beklijft of gretig wordt vergeten. Eergisteren zei mijn dermatoloog: Ik zie een kleine zwarte plek en die vereist even een biopsie. Melanoma…

De avondhemel rood verlicht een ziel die voor de aarde zwicht gloeiend aan de overkant steeg de zwerm vogels langzaam waarneembaar gevormd en kwam niet meer terug van verre felgekleurde hemeloorden heerlijkste zandkoekjes bakkend vol loyaliteit droegen engelen, je uitdrukkelijk zachtjes mee. Hemelverschijnselen indrukwekkend licht dichtbij…

het is als bij een afscheid van iemand die er al niet meer was leemte blijft leemte alleen is het nu blijvend in een symbolische tombe begraaf ik al mijn leed en dek het af met een dikke steen die mij te lang en te zwaar op mijn hart drukte…

Trouwe authentieke regie tot de laatste fase. Strijdbaar totdat God uw woord had gehoord. De laatste wens verlichtte verlangend uw gezicht Zingende engelen begeleidden u door de poort. De laatste stilte voltooide tot hemel en aarde. Natuurlijke regie aanvaardde uw laatste woord. Los uit het lichaam met bevrijdend comfort. Zingende engelen…

Rust zacht goed mens, en vriend van velen, je reis op aarde is voorbij. Laat nu het helend licht genezen, een lichtend voorbeeld hier,was jij. Waar jij naar toe gaat, kun je alles, er is nu geen beperking meer. Je wordt verwacht en bent er welkom, en ziet daar ook familie weer. Wij moeten je nu missen hier, maar danken voor jouw leven…

Nu je ogen voor altijd zijn gesloten staar ik dikwijls in de donkere nacht Door ‘t traan zien mijn ogen rood en besef ik dat eenzaamheid mij wacht Nog altijd fluisterend met je praten laat ons nachtenlang toch samenzijn Dan voel ik mij nooit alleen gelaten; lijdt mijn hart een tikje minder pijn Duizenden verre sterren schitteren alsof ze…

Een kleine engelenziel omarmde liefde met twee werelden lijk in eeuwigheid straalt de lichte dag vulde geest het huis met kinderlach sprookjesachtige mooiste regenboogkleuren ruiken naar bloemen wolken wenen weldoordacht vullen dimensionen eeuwigheid er komt nooit een eind aan het verdict wegglijden in een andere mooiere wereld…

aarde is het plafond, vol bleke tastende ranken. We waren ten slotte onder het gras beland, om van hartstocht te verteren. Hoor, hoe in den hogen grote koren blij opeens kwelen! Stop met ijle vingers me de oren toe: wie kan er boodschap hebben aan ons, die heimelijk en traag in humus opgaan, zinnen strelend van de diepste stof? Wij zullen…

Op de vleugels van de wind ben je meegenomen naar de andere kant van de horizon waar je licht en liefde vindt in de moederschoot van de hemel terug naar de bron waar je in eeuwigheid verder zal dromen.…

Je mag niet kijken als ik dood ga het mooie is er toch al vanaf dat heb ik afgelegd bij mijn leven stukje bij beetje plakje voor laag iets van 't heengaan leren door te kijken is voor de domme dus zeker niets voor jou Ieders sterven, verlijden is uniek geen repetitie, geen generale direct de première maar zonder applaus wel een pandemonium…

Ik mag sterven als ik niet eindigen wilde zo---- Het hoofd op een graspolkussen. De blik op het juttemisblauw. Wolkenherders de eerste hominiden. En dat voorbij moge komen de honingkwijler gonzende. Zo'n door de schorre kraai vanaf een boomtak genieuwsleesde, boterbloemeeuwige cumulusdag. ------------------------------------------…

En als het ooit gebeuren moet, dan niet in 't donker, in een afgelegen bed, een haperend geheugen dat ontzet alleen zichzelf nog vaag te binnen schiet Bespaar mijn lijf in godsnaam het failliet als danser van het parkinsonballet op solotoer in een verzorgingsflat, een lichaam valt vaak harder dan je ziet Langs dead-end-street en…

ik heb geen woorden aan je meegegeven hooguit goede reis voor jou was het eindelijk prijs gekoesterd als wens herinneringen en fragmenten verhalen jouw aandacht in de mens jij hebt gedeeld bent gegaan blijft toch bij ons in voortbestaan…

Er gaan mensen dood zonder te sterven en er sterven mensen zonder dood te gaan. Jij doet het tweede al veel jaren aaneen zelfs zo hevig dat mij het eerste dreigt. Mijn dood zal dan weer het sterven vergroten dat zich genadeloos intens aan je voltrekt. Het is de dood de eer te na jou nu nog in te rekenen. Hij stelt dit dan ook zo…

je bent gegaan zonder mij als een bloem die het gevecht van wind en regen verloor mijn geliefde, Ik herinner me hoe je me in de ochtend je warme mond bood oh, ik mis je zo dat zal nooit veranderen woorden van eeuwige liefde waren van ons op toepassing meisje toch… je hebt me verlaten en ik weet weet niet wat te doen dus…

De laatste zin heb je uitgesproken al hoor ik nu nog de echo van jouw stem Waar ik uit put zijn slechts herinneringen deze stilte is voor mij echt geen rem Want jij leeft voort in mijn gedachten Al zijn er andere mysterieuze krachten waardoor onze paden zich nu scheiden Ik laat mij daardoor niet afleiden Jij blijft dezelfde zoals ik jou…

Soms gaan er mensen dood niemand die hen tijdens hun leven een teken van liefde bood soms gaan er mensen zomaar weg dat zijn dan de onbeminden waarvan niemand ooit iets zinnigs kon vinden soms gaan ze dood en niemand zal ze missen voor hen regende het nooit het goot.…

De serene rust die ik ervaar als ik naar het strooiveld staar geeft ietwat troost aan mijn verdriet, nog immer voelend sinds jij mij verliet De geurende rozen in mijn armen, terwijl winterse zon mij weet te verwarmen, leg ik één voor één op de aarde voor jou, mijn schat van een pa om wie ik in stilte nog rouw Als ik Westgaarde weer verlaat…

Mijn handen toen tot rust gekomen blijven nog altijd van je dromen. Ze bewegen wel en doen maar herinneren zich nog telkens toen. Mijn handen voelen nu het bewegen van de zoon die je broertje heeft gekregen. Handen ooit tot verlies gedwongen verheugen zich in deze jongen. Mijn handen die je nooit vergeten helpen weer met spelen, eten.…

Een opkomende zon in Turkije die ik niet vergeet en nooit zal vergeten zoals we op die berg zaten en waren gaan zitten voor de zon opkwam wilden we zien Kees en ik En ik riep nog tegen hem: Nu zie je dat de aarde draait !! Een van die zeldzame momenten dat we het met elkaar eens waren Want hij riep het ook toen het kwam als…

Als rouw z’n intrinsieke intrede doet doodt het alle voorkomendheden beleefdheden en omgangsvormen Dan ontmoet je de mens rauw als rauwe haring om in te bijten niet in stukje maar als geheel met graat Geen jonge borrel vooraf geen glas droge witte wijn erbij zonder ui, zuur en vlaggenprikkertjes Gewoon natuurlijk bloot met je handen…

Alleen besloten, ik buitengesloten, ik voel veel maar weet niet. Jij verdriet? Keuze van jou maakt beter? Jij gevlucht voor verleden? Jij gevlucht voor wat komen gaat? Jij gevlucht voor mij? Twijfel, geeft je keuze me rust, maakt je keuze me blij? Heeft de dood je geweten gesust?…