Alle inzendingen over feest

Ik heb een vorm in mijn handen gehad noch driehoek of vierkant in mijn handen gehad geen zijkant, geen rand in mijn handen gehad maar het wel alvast een hand mogen geven ik heb de warmte in mijn handen gehad een belofte in mijn handen gehad nog kaal en glad in handen gehad de vorm van een kortstondig leven kwetsbaarheid in mijn handen…

Ik herinner me nog steeds die heerlijke smaak van taaitaaipoppen en ouderwetse pepernoten, schuimpjes in de vormen van Sinten, Pieten en Amerigo's. En hoe ik schaterlachend dubbel lag om de grappen en grollen van die vrolijke Pieten. Al dat sombere gedoe van zogenaamde volwassenen, die het Sinterklaasfeest willen boycotten, stoort mij enorm…

Wij kennen vriendschap innige vriendschap met een Syrisch gezin Zij waren ons vreemd en onbekend het was wennen bij hen aan tafel De spijzen, broden, sauzen de stap bestek te laten voor wat het is Er blijkt niets mis met deze nieuwe vrienden elk verhaal begint met een gastvrij onthaal.…

nog draagt stilte het verdriet van woorden die niet begrepen zijn blokkeert misverstand de spontane lach die mensen elkaar geven waar ontmoeten altijd feest moet zijn woelt onderhuids de pijn van onbehagen verkeerde vragen kunnen zomaar een heftige emotionele crisis veroorzaken toch heeft de zon de lucht geklaard is verdriet…

Als een helder ochtendlicht Is de glans van jouw ogen Als glanzend diamant in je gezicht Die zonneschijn verhogen Je stem klimt als die van een cherubijn In talrijke klanken en akkoorden Je lach is als sprankelend zoete wijn Voor je passie heb ik geen woorden Je geurt naar rozen en violen Naar bloemperken in de zon Waar vlinders vliegen…

Waar zou ik mij aan houden in gedichten als schone poëzie niet klinken mag of ‘t fraaie metrisch ritme zeek’re dag voor toonloos hersenspinsel zou zwichten. De glans van “t leven zou in sleur vervlakken geen zangen zouden nog te horen zijn gesprek eentonig strak en stijf van lijn het hele leven zou verveeld verstrakken. Laat woorden springen…

gekleurde lichtjes en blauwe streeptent al van verre ’s avonds beesten drank en meisjesondergoed begerige handen komen dapper doorspelende band en brakende biergangers achter de coulissen in prille liefde voor het eerst genomen…

Vanmorgen is weer een nieuwe dag ontwaakt Een nieuwe dag vol licht en nieuwe kansen Een nieuwe dag om te leven en dansen Een dag vol zonneschijn die vrolijk maakt Een nieuwe dag vol hoop en lach voor morgen Een dag waarin een nieuwe tijd gaat komen Een dag om van geluk en vrede te dromen Een dag vol liefde blijdschap zonder zorgen Dit is…

Soms zie ik sterren over de aarde gaan Beschenen door zachte glans van maneschijn Op aarde in zij of fonkelend satijn Terwijl daarboven de hemellichten staan Als edelsteen diamant, robijn of paarlemoer Gracieus, blozend en schitterend als brokaat Geweven uit stof van zilverkleurig draad Zwevend door zalen over gladde vloer Ach ’t schone…

Het lange verleden van onze oude aardbol eens te zien gelijk zes dagen als in het Scheppingsverhaal uit het eerste Bijbelboek dan schijnt de vroege zon op de zevende morgen met zuiver en trillend licht vol verborgen verrassing hoog uitzicht over een heuvelhelling die geheel schuil gaat onder vergruisde diamant zonder trotse schittering…

nu de laatste uren wegtikken op de klok gaan mijn gedachten uit naar hen, die ons ontvallen zijn en zo gemist worden luiden wij straks een nieuw jaar in een nog ongeschreven jaar waarin wijsheid, eerlijkheid en vrede de boventoon mogen voeren een jaar vol lieve mensen die het beste met je voor hebben je make-up corrigeren indien nodig…

Terugkijkend op '17 Ben 'k inmiddels 50 geworden In '90 ging ik op mijn 23ste bijna dood In '80 HAPPY NEW YEAR 'What lies waiting down the line'* 'n Evergreen van ABBA Slechts 10 jaar verder, wist ik meer Een ommezwaai van daar tot hier Ondanks die hel, leef 'k mijn leven Waarbij een eventuele Hemel dus niet tot compensatie leidt…

Krakend, zuchtend, steunend, raakt het oude jaar verloren wanneer men tussen vroeg vuurwerk het eiland gaat verstoren door in duisternis sluw boeltjes te verslepen van erf en graf. Hier verandert ludiek verslepen ten kwade tot brute straf, wordt wraak genomen op wat men nooit vergeven kon. Onder Brandarisoog is schuimend wrok de inspiratiebron…

Tegen Oud en Nieuw maakte mijn vader altijd de lekkerste kniepertjes, die ik ooit heb geproefd. Dan kwam het ijzeren wafelijzer te voorschijn en deed hij zijn keukenschort aan. Vol overgave maakte hij het deeg, waarmee hij dan ronde koekjes bakte. De keuken geurde naar zalige zoetheid en ik kon niet wachten om toe te happen, maar de lekkernijen…

Het is zo mooi iets te verwachten: een kind, de zon, de lach van de geliefde, maar ook vergeving van de mens die jij ooit griefde, het is zo mooi iets te verwachten. Het is zo mooi iets te verwachten: de dooi na vorst, het goede nieuws voor morgen, het mogen laten gaan van grote zorgen, het is zo mooi iets te verwachten. Het is zo mooi van…

Hij is tachtig en woont drie hoog Ach, het wintert maar het is droog. Leunend in zijn vermolmde zetel Op de kachel, pruttelend de ketel. Toen, met haar, mijmert hij even Zijn Droomprinses, wat schoon was het leven. Buurvrouw afwezig - bij zoon op bezoek - Proviandkast preutelt, karig zeg, zelfs géén éne koek. Straks toch een heerlijk…

Daar stond ik dan te wachten voor een kermisattractie in het winkelcentrum, waar je met een muntje mocht proberen om er een prijsbox uit te schuiven met een uitschuifbare staaf, die exact tussen een gleuf moest vallen. Ter ere van het 25-jarig bestaan van het winkelcentrum. Het duurde veel te lang, want er waren ukkies voor me, die wel…

de kabouter die hier woont verwacht veel visite het zal het feest van de herfst zijn dat ze hier straks wanneer wij weg zijn vast uitbundig vieren…

de zon deelt warmte zoetsappige energie ik gris handenvol…

dit evenement bezocht wilden wij niet aan ons voorbij laten gaan zagen iemand de tombola winnen ze ging met de hoofdprijs naar huis (één mud heidekartoffels) deden ons tegoed aan koffie met koek worst en braatkartoffels met uiteraard een groot glas bier zo hebben wij de dag met een gevoel van tevredenheid toch maar weer mooi kapot…

Onverzadigd borrelend. Een diep natuurlijk geel, verlangend naar de uitspatting om zich te laten nuttigen. In een fruitig aroma. Sprankelend genoemd. Weerbarstig ontluikend, schuimend geserveerd en smakelijk verteert.…

Met je blote poten in de modder staan. Vallen, opstaan en weer dóórlopen. Vuile handen maken. Dat is de kern van ons bestaan. Met blije gezichten door de modder gaan. Dat is gezond voor onze geest. Sterker nog. Dat is een feest! Voor toeschouwers is het leerzaam. Voor ons die met schone handen, aan de zijlijn blijven staan.…

Ziehier hoe allerlei prachtige lijven zich met de zon vereenzelvigen. Verkoelingen worden aangesleept. Dan nadert het moment waarop úw tenen, kuiten, billen, buikje met de branding kennismaken: best heftig hoe die hitte oplost... De zee vindt u vast reuze aardig. Hoor uw zegekreten kaatsen! Als kwallen zijn uw stadsneurosen naar de diepere…

Oranje is de kleur van vlaggetjes op wangen kleed om op te zitten vals vioolgekras Oranje is de kleur van oranjebitter ranja of tompouce in de zon op een terras Oranje kleurt de harten bij voetbal of nationaal feest samen met z'n allen verbindt Nederland het meest!…

Per email werd mij gevraagd of ik er geen bezwaar in heb, dat ik gebeld word om het een en ander door te spreken over mijn eventuele bijdrage aan een bundel over 750 jaar stadsrechten van Gouda. Ik heb stoer teruggemaild, dat ik benieuwd ben naar de vrijheden en beperkingen van die opdracht, terwijl direct contact met wildvreemden en het…

Zoete verkwikking in de strijd, koele omhelzing in de hitte, vreugde en vrede te midden het gewoel. Tedere blik uit de verte, zachte muziek op de achtergrond, geborgenheid zoals in het begin. Aandrang tot het goede, moed tot herbeginnen, zalving tot sterkte en vertrouwen. Geest die alles leidt, oorsprong en verwachting, wijkende horizon…

De bril der verwondering draag ik sinds mijn kindertijd. Hij kleurt het leven, leerde me kijken voorbij de bokaal. Ik hang nu tussen klein en groot, mijn kom wordt te klein. Maar ik blijf hier niet hangen, ik word te groot voor dit gedoe. Straks verhuis ik naar een aquarium.…

Daar, waar we gisteren de doden herdachten, we twee minuten stil waren, zijn nu de feesten losgebarsten om de vrijheid te vieren! Daar, waar we gisteren twee minuten, de gevallenen in ons hoofd hadden, spelen nu bands en wordt er gefeest, want gisteren was gisteren en dus: Geweest!…

Weer klinkt het nieuwe lied uit tuinen waar ’t oud verdriet is weggedaan en wat zo lang niet werd verstaan dat bloesemt nu uit duizend kruinen.. We vieren Pasen – feest van licht, Een groot geheim, een vergezicht.…

Warempel ik sta op de drempel der volwassenheid Maar ik weet wel beter Onderhuids prikt reeds de eerste mee-eter.…