835 resultaten.
Bergmeer
poëzie
4.0 met 1 stemmen
603 Wie op de spiegel drijft weet niet, wat hij moet denken
Of onder boven is, nu boven onder schijnt,
Want heel de gladde wand, die in het meer verdwijnt,
Staat met zijn dennenlast in ’t zonnelicht te wenken.
En waar de wateren de groene kegels drenken,
Volgt ’t oog, diep in het nat, de duidelijke lijn
Van uitgestoken tak in water-zonneschijn,…
Dit zien
gedicht
3.1 met 25 stemmen
10.821 Dit zien toont zich als het trijpen
hooiland waar de pink zich snijdt
aan de kruin van de dijk; is zonder:
'Kijk eens zwanen en jonge zwanen.'
In natgrijze grond met leverblad,
met koeienstront in het herbarium,
waar de duim in de sloot blijft steken,
leeft dit zien van de handopen palm.
Zie hem, oude man, die zich verwondt
aan het…
homeland revisited
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
201 de weg naar het huis bovenop
de berg maakt een beruchte
bocht scherend langs
het ravijn waarin jij
verdween nabij het
stugge bergdorp van
onze ouders je
kwam niet meer thuis
een dans macabre
tussen onbenaderbare
bergen van zoekend licht
weerspannige bergen
doen wat ze willen
een boom sloeg een
gat in het dak ik kijk
de…
De Schutsluis
poëzie
3.6 met 5 stemmen
1.121 De tjalken schieten aan tussen de strakke dijken
en vullen 't glad kanaal met driftig schuimgedruis,
totdat zij met een vaart hun lange zeilen strijken
en glijdend binnengaan in 't veilig vak der sluis.
Daar dringen zij dooreen: de harde boorden kraken,
zodra een druk rumoer zich opzet in de lucht,
totdat de wachters weer de poorten…
Nacht op de Vaalserberg
gedicht
2.5 met 17 stemmen
8.336 Lange klim na sluitingstijd. Afscheid van lantaarns;
bos overkapt de stappen; maan vlekt op mijn voet.
Langzaam wennen ogen aan muisvormige keilkeitjes
wegketsend over mos. Nooit zinken. Daarom hier,
hoog boven het land dat zijn bekoorlijkheid verloor:
ontaard experiment: wordt teruggedraaid. Op de top
is het hoogste punt het hoogste punt niet…
Openluchttheater
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
189 Een zeebries zucht zijn adem uit
Grillige boomtakken proberen tevergeefs
tegen de richting van zijn zilte lied
in te groeien
De zon draait
Schept een luid akoestisch geluid
dat voor niemand ooit hoorbaar is geweest
De schaduwen verschuiven
en worden weer langer
Hun dagelijkse dans
traag uitvoerend
Totdat totale duisternis
als een doek voor…
AVOND IN DE STAD
poëzie
3.2 met 37 stemmen
5.776 De groote stem der stad verstomt
en de nachtwind die in mijn venster komt
brengt een vaag en wonderlijk suizen
als zuchten der slapende huizen.
Mijn lamp brandt stil en suizelt zacht
en peinst zijn gepeinzen den langen nacht.
Ik staar in het heldere branden,
mijn katje speelt met mijn handen.
Hoe waren de dagen die verre zijn
toen mijn…
ik kom kijken
gedicht
3.1 met 22 stemmen
8.018 ik kom kijken:
Wat zijn de bezienswaardigheden?
Nemen we een gids?
Ik groet jou Zon ik zoek
het pittoreske fotografeer
mijn medereizigers op de plaatsen
wij zijn pelgrims
ik sta in de rij
ik woon niet meer echt
niet meer in een landschap
met bomen
ik koop een souvenir.
------------------------------
uit: 'Op het oog', 2005.…
Cantonspark
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
208 In Baarn is men een eeuw lang reeds gezegend
Met Cantonspark en tuinkas tropicaal
Als een botanisch Indisch filiaal
Voor 't kiemen van de zaden overwegend
Al hield de Wintertuin zijn oud gezicht
Cahaya Baru werd het park: Nieuw Licht…
Avond
gedicht
3.1 met 22 stemmen
10.620 Soms klonk over de vallei het denkbeeld van een stem ten tijde van het avonduur
als de lucht al leeg was, het onderworpen land
waarin niets sprak, de weg die met de ogen volgbaar
liep in alle stilte langs loofbos van het buiten
en in de ruimte boven aarde - klokslag negen uit de toren van het gat
dat naast zijn akkers ligt en weiden
en zijn bongerd…
Duinlied.
poëzie
4.0 met 1 stemmen
792 Luchtig gesprongen door 't mullige duin;
Lustig gezongen op helling en kruin;
Hoor! in ons lied stemt het lied van de streek,
't Bruisen der zee en het ruisen der beek.
Holland! zoet Holland! hoe zwelt ons het hart
Dáár, waar uw duinwand de zeevloeden tart;
Waar al de schat van uw welige tuin
Grenst aan de dorheid van 't stuivende…
Het Valkhof
netgedicht
1.5 met 2 stemmen
221 Een breed plein, waar men
den ingang treft
Eener wandelplaats, het Hof genaamd
Zeer schoon op eenen heuveltop
of uitspringenden hoek
van den Hunnenberg gelegen
En door ons geheele land vermaard
Van wegen 't heerlijk gezigt
dat men er van rondom treft
Op deze nu beplanten vlakte
bevond zich een paleis voorheen
of Burg, die men…
Verweven levens
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
196 Wolken schilderen
in de helder blauwe lucht
een stiltemoment.
Wat is het heerlijk om naar hemel te kijken en
zien hoe wolken jou kleurenpalet met rijk geschakeerd
assortiment schitterende tinten bieden: van volmaakt witte versie
tot mat zwartgrijs met een gouden randje gemengd op blauwe achtergrond.
Altijd in beweging, zo los en toch nog…
Godenwoning
netgedicht
1.5 met 2 stemmen
196 Een desolate woning
van de goden
Heeft kostgangers doch
geen wordt er ontboden
Was 't de Verschrikkelijke
Witte Sneeuwman
Verdoolde zonderling in
Tora Bora
Of Zarathustra, zonder Tijd
of Hora?
Ik vrees dat het geen mens
is maar een leeuw, man!
Geen sterveling daar
waant zich zonnekoning
Op ijle hoogten van
een godenwoning…
Rakaposhi
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
182 Tja, was de Mir van Hunza Pakistaan
Een guru, bodhisattva of een sikh
Een taliban, een gurka met een tic
Wie zag hem voor de dalai lama aan?
Ik wed dat Weter Bet het beter weet
Als alpinist die d'hoogste toppen deed…
ander licht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
214 in het grijze licht
braken ganzen
door de stilte heen
de zee hield me vast
knagend aan de
grenzen van het land
twee wilde hazen
een verborgen droomboom
het andere licht…
Grimmige lente
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
228 Het lichtgroen waagt zich nu toch uit de bomen,
bekleedt uitbundig het onderhout.
Winden bleven maar uit het noorden komen,
Corona-Nederland had het akelig koud.
Mens en plant, ze kregen er van langs.
Men moest niet denken dat zegeningen
zonder pijniging verkregen worden.
Pasen was een paar weken terug...
Nu is de mildheid daar.
De flora…
'Een lege postbode verdrinkt op de landweg'
poëzie
3.7 met 47 stemmen
14.148 (Voor A. Morriën)
het is verdomd al weer haast herfst
en mijn vermoeid lichaam dat geen honing kent
lichaam zwak boven mate en gespleten
het is een oud huis als in Greenwich Village
de bomen staan haastig in te pakken
hun bladeren gaan in de koffers van de grond
de wind is een gezwinde sleutel
en over het deksel legt zij een kleed van wolken…
Werkcoupé
gedicht
3.5 met 19 stemmen
8.989 Besneeuwde velden zijn de wereld zelf.
De zware hekken sluiten niets meer af.
Tot suikerbeesten eten paarden zich
waarna de bakker ze komt halen.
O palmen van de boerenkool.
Magere haas, golfplaat van eterniet,
contour die slingert, sierend niets
voorbijschiet en ontroert.
De reigers vasten, maraboes
mijn stiltes trouw gebleven
in menselijk…
Klimduin
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
371 De tijd die het zal vergen
De ademhaling zal het tergen
Voeten wroetend in het mulle zand
Spieren die je aanspant
Uitkijkend naar de top
Het mooiste punt is bovenop
Je wilt beloond worden voor het zwoegen
Het zand wil je schoenen telkens onderploegen
Je wilskracht en doorzettingsvermogen
Sjokkend heb je voortbewogen
Het eindpunt is de…
NOORWEGEN WENKT
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
289 De ruime baai vol
heuvelige eilandjes
blaast zijn wijde adem
de nauwe Fjord in
wiens peilloze diepte
zich vrijuit meet met
hoge rotsen aan weerskanten
waar geiten onbezorgd wonen
op steile grashellingen.
verre spitse bergtoppen
omringd door
nevels en mat zonlicht
schenken vragende gedachten
en opwekkende vaagheid
die ieder tot zich wil…
Pilaren van rust
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
183 Pilaren van rust
Als groene ornamenten verschenen
Het maakt je natuurbewust
Bij het strekken van je benen
Hun zachte wuiven in de wind
Robuuste vormen aanschouwen
Door het gemoed bemind
En zij, straks, hun bladeren weer openvouwen
Het lieflijk deinen
En vogels verschijnen
Als pilaren van trots
Als natuurlijke rots…
Eikenstrubben
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
226 Het geriefhout van weleer
Met bijlen gingen ze tekeer
Hakken in het eikenbos
Als strubben grillig uitgedost
Grillige vormen ontstaan in oude tijden
Tegen schapenvraat mochten uitlopers strijden
Knoestig hout kronkelend als in een vlucht
Afgetekend in de blauwe lucht
Sommige werden op enen gezet
Anderen werd de groei opnieuw belet
Eiken…
Over de regenboog
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen
280 Tinten en tonen
afgedrukt aan de hemel
regenboog verschijnt.
Wanneer namiddag bijna ten einde loopt en
nieuwe avond zich aanwendt, wordt het puur licht stukje bij
beetje minder en nadert de schemer waar dichte wolkenlucht openbreekt
van waaruit een blauw plechtig wordt onthuld waarin enige zonnestralen zich openbaren.
Dat de boomtakken…
stilleven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
257 een glas valt
water vloeit
reddeloos
over tafel
de onhoorbare
zucht van de
waterdrager: leeg
voor even onbelast
de ultrakorte
vrijheid van het
beduusde water
op het tafelblad
een waterig
stilleven kleeft aan
onze ogen:
meer in mini formaat…
Ochtendgrijs
hartenkreet
4.5 met 13 stemmen
254 Luchtdecoratie
In verschillende lagen
Ochtendgrijs ontwaakt.
Open twee vensters waar zij onverwacht en
zonder al teveel moeite een morgenhemel hebben ontdekt
Een lucht gelaagd met verscheidene verschillende wolken gegoten in
een ongereptheid en uitgestrektheid; er komen nieuwe ontwikkelingen op het pad.
Als een bijzondere natuurbeleving…
Flevodijk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
229 Met aan mijn ene zij
de groene dijk,
aan de ander
de meerkoeten
die mee en zwemmen
in grauw water,
roerloos spert de reiger
tussen plukken riet
In de verte fietst eenzaam iemand
zoals ik alleen hier loop
Zicht op witte masten
Een enkel autootje
op de weg
door het water
Terug, aan de einder,
de centrale met haar pijpen
waaruit…
Ochtendgloren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
217 Het aanbreken van de dag
Waar een zonnegloed over het landschap lag
Kristallen rijp blinkend in de eerste zon
Jouw dag in de hei begon
Alsof het landschap slaapt met een koude deken
Je hebt naar het opkomen van de zon uitgekeken
De fascinatie vanuit het heelal
Waarin lichtweerkaatsing sfeer geven zal
Je bent er op uitgetrokken langs heidepaden…
Veluwse rust
netgedicht
1.5 met 2 stemmen
201 Veluwse rust binnen halen
Waar het nergens overheerst
En je liefde voor het landschap mag vertalen
Een schaapskudde in de weer
Je hebt er heide zien bloeien
Dennetjes zien groeien
Op veldleeuwerikenzang getrakteerd
In gedachten is er zoveel geëlimineerd
Je hebt de herder gesproken
Een vos die in de hei is opgedoken
Je hebt langs heidepaden…
Indië
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
250 Denkend aan het oude Indië
denk ik aan mijn vroege jaren,
mijn leven van voor de oorlog
hoe gelukkig we toen nog waren.
Ik zie weer die koele witte huizen
langs de tamarinde lanen staan,
waar op het heetst van de dag
de luiken voor de ramen gaan.
Bovenin de kamers, die ruitjes
altijd weer in glas in lood,
waar het zonlicht doorheen speelde…