Netgedichten

netgedicht (nr. 77.057):

Herinnering aan tenerife

Toen ik de zwarte rotsen zag
Waar blauwe golven braken
Ging ik naast de palmboom zitten
En at oranje fruit

Ik hoorde hagedissen sluipen
Ik rook het zout en zag de grond
Door diepe geulen van het land
Terug naar de koude diepte kruipen

Veel verder nog vervloog de as
Van een vulkaan tot rookgewelf
Terwijl de oceaan mij duldde
Zich aan het vuur tot wolken dronk

Brutaal kroop een herinnering
Vanachter ongeziene ogen
En kraste door de horizon
Een vroeger onvermogen

En heel het wijdse toverland
Begon naar al die as te smaken
De vrucht verrotte in mijn hand
Het onverteerde moest ik braken

Nu ver verwijderd van die plek
Verwonderd en bewogen
Herinner ik herinnering
En sluit mijn moede ogen

Het is de bitter koude waarheid
Waar ik ook ben, ik ben er