Netgedichten

netgedicht (nr. 77.102):

Dat ik dit kan zien

Ik heb mijn voeten op het hekwerk
De beierende klokken
Hoor en voel ik tegelijk
Terwijl ik naar de hemel kijk
Zelf derdelaags inwonend

Oneindiger dan kan in vlucht
Voor wolken lood, ivoren
Zie ik een kluwen haast ondenkbaar
Tientallen zweven daar waar
Zwaluwen dus zweven

Het regenfront dat komt van links
Het wit maakt langzaam plaats
Voor wolken die wel vallen willen
En nog vliegen ze hoger

De spanning die de lucht ontlaadt
Het deert ze niet. De regen
Die langs ze neervalt
Noopt mij om plaats te maken

De kerkklok zwijgt
Het hekwerk druipt
De donder raast Ik leef dus nog
Om dit te zien

En dan te bedenken dat ik niet eeuwig ben