1632 resultaten.
Vrijgevochten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 De zweep der vrijheid geselt onze jeugd,
Ontneem hen niet het vlees, zij worden laaiend;
Het is verworven door de ouders, minstens
zo vrijgevochten willen zij nu zijn.
Geen generatiekloof kan dat nog keren,
De puberteit gaat postmodern aan hen
Voorbij; er heerst het feest, laat ons het vieren
En dat zal ook de demonstratie zijn.
Die vrijheidskoorts…
Vrij spel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 80 Wat duivels niet doen is kwaad
met ander kwaad vergelden
ze geven juist vrij spel
aan verstand en onverstand
als een weddenschap
dat mensen kunnen overleven
en samenleven
als ze maar verstandig zijn
en bescheiden
over hun bijdrage, tevreden
met anonieme eer
voor wat er is bereikt
met dank ook aan de vandalen
en de barbaren die altijd…
Aanpassen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 158 Mij aanpassen
Daar ben ik
Altijd
Goed in geweest
Ik geef
De ander
De vrijheid
De ruimte
En pas
Me daar
Bij aan
Nu aan het leren
Zelf ook vrijheid en ruimte
In te nemen…
Hetzelfde, maar dan anders
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 97 Hoogbegaafd
Hoog en begaafd
Niet hoog, wel begaafd
Begaafd, iets meer dan anderen
Niet meer
Maar anders
Denken, zoveel
Voelen, zo intens
Beleven, zo snel
Hetzelfde als ieder ander
Maar dan net iets anders
Niet meer
Niet minder
Anders bedraad…
Zijn vluchtverhaal
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 126 Mooie herfstdag wandelend door het park
zocht een bankje beschenen door de zon
las op een terrasje de plaatselijke krant
een oudere man uit een ander land
kwam op enige afstand bij me zitten
we wisselden even van gedachten
ik luisterde in gebroken Nederlands
intens naar zijn vluchtverhaal,
nu is hier zijn thuis, het opnieuw beginnen…
laatste hoofdstuk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 59 ik begin opnieuw
met dezelfde mensen
niet allemaal
ik vertel mijn verhaal
maar niet helemaal
ik ga door
met dezelfde liefde
van dezelfde mensen
daar waar ik hoor
niet allemaal
alleen nog de juiste
einde verhaal…
Vrijdenkertjes
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 66 blanke zielen zijn zij
nog niet besmeurd
heerlijk vrij en ongelovig
politiek onbewust
in alles zo open en bloot
geen echt idee van wat
er rondom hen gebeurt
vol eerlijke levenslust
dus ook nog niet zo bozig
geen kennis van de dood
vrij van een oplegde moraal
nog niet verblind door
het alles bepalende kapitaal
vrij van u weet wel
die…
Echte Vrijheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 144 echte vrijheid
is die je je leven lang vermijdt
die jij niet najaagt
die jou probeert mee te vragen
tijdens zwakke momenten
je daar ongevraagd mee belaagd
leg af die zware loden jas
door jouw iele schouders
nu nog te dragen
of die veel te dunne
waardoor er nooit genoeg
aan warmte was
als je die beide
van je schouders
af kunt laten…
Verkiezingen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 97 De toekomst van ons aller heden,
leeft in het verleden van het nu.
Vrije mensen mogen kiezen.
Help een levenslustig kind,
dat op de grond gevallen is,
met opstaan.
Help een angstige vogel,
die uit zijn nest gevallen is,
met leren vliegen.
Leer een kwetsbare vlinder,
die in een klok gevlogen is,
met in vertrouwen vallen.
Voel je in een…
Beter één Vogel ...
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 70 wat moet ik met
die vogel in m’n handen
het beestje kijkt me aan
met zijn gitzwarte oogjes
ik zie de vraag in
z’n ogen staan:
wat hebben we hier beide aan?
Het is zo onlogisch
ik vlieg niet en jij hebt
je handen vol aan mij
hij heeft gelijk en laat hem gaan
en maak m’n handen vrij
hij sluit zich aan bij
de negen anderen
van…
Maar dan - want nooit kan sterven, wat eens diep
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.044 Maar dan - want nooit kan sterven, wat eens diep,
Diep uit tijdeloze afgrond van mijn Wezen
Naar 't golvend vlak van 't schijn-Ik is gerezen,
Maar 't zinkt naar de oorsprong, waar het heilig sliep,
Tot verre^herrinering het wakker riep
Naar schomm'lende balans van hoop en vrezen:
Dus vind ik 't, als 'k van 't leven ben genezen,
Dat wereldschijn…
15 augustus 1970
gedicht
3.0 met 16 stemmen 7.333 Eens zal ik gaan
tot waar de Ongeschonden Roos voor eeuwig bloeit,
en schouwen in Haar hart, tot waar de zee van bloed
zwart wordt van diepte: Mysterie, van Zichzelf gedragen,
dat uit Zichzelf geboren wordt.…
Het verlangen
gedicht
3.0 met 35 stemmen 19.983 Sobibor
het zou de naam
van een cocktail kunnen zijn
of van een computerprogramma
van een nieuw medicijn
of van een steen
in de branding
die wacht op de zee
of de naam van de man die
de steen in zijn hand houdt
en streelt
en wacht
op
het water
het brood
het bevel
het schot
die wacht
op de vrouw
de vrede
de dood
of gewoon op de branding…
Zie niet om
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.355 Zie niet om, maar zie vooruit!
Door geen enkle grens gestuit
Moet gij immer verder streven,
Vóór u in het blauw verschiet
Liggen vrijheid, heil en leven,
Maar in 't grauw verleden niet.
Zie vooruit, en zie niet om!
Vele mensen, dwaas en dom,
Ontevreden met het heden,
't Heden vol van last en druk,
Zoeken in het verst verleden
De eeuw…
Verslaafde agenda's
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 63 De openheid,
die ons een lege agenda geeft.
De leegte en de vrijheid,
van niet te moeten hoeven.
Volop vrije tijd te hebben.
In overvloed.
Af en toe.
Kijken en luisteren,
naar hoe andere mededieren leven.
Hoe ze lopen, vliegen en kruipen.
Durven druktemakende mensen,
eindelijk, op vrije voeten staan?
Kunnen mensen volle aandacht schenken…
Onder de helm
poëzie
3.0 met 25 stemmen 2.389 Heten de beulen broeders,
wordt er een zwaard betrouwd,
eer nog de tranen der moeders,
eer nog de lijken koud?
Geen vriendschap, geen vriendschap,
geen vriendschap onder de helm!
Wie met hen hand in hand kan staan
Is in het hart een schelm.
Hoed u voor lange vingeren,
hoed u voor grof geschut.
Waar ze de brandel slingeren
blijve noch kerk…
DE SPIN
gedicht
3.0 met 17 stemmen 10.649 Die zilveren deinende schoot,
mijn liefste, dit maagdelijk gave net,
dit gruwelijk schone huwelijksbed,
dit vangzeil van de dood -
ik heb het gesponnen tussen de bomen
en tussen de zon en de aarde
en al waar ik ontwaarde
je zoet-zoemende dolersdromen.
Ik vang je op in mijn wiegelend bed
O wond in mijn maagdelijk net
O liefste verloren in mijn…
Een vrije vogel zijn
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 138 Een vogel zie ik landen in de tuin.
Of zou het dalen zijn?
Hij doet dat omdat hij bij ons wil leren.
Wat wij met vallen en opstaan doen.
Zijn en onze natuur verkennen.
Daarna vervolgt hij gewoon zijn weg.
Zijn natuurlijke vrijheid tegemoet.
Op weg naar alle openheid.
Of zou dat stijgen zijn?…
De natuur
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 104 De natuur
Helpt me
De ingewikkelde tijden
Enigszins te ontwikkelen
De natuur laat me
de liefde en schoonheid
zien van het leven
De natuur helpt mijn
levensweg begaanbaar
te maken
De natuur helpt me
Brengt me naar
De stilte en vrede
Van mijn hart
Geeft me vrijheid
Om te zijn
Brengt mij naar
Mijn natuurlijke staat
De…
[ Wild duwt zich een dier ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 65 Wild duwt zich een dier
naar vrijheid, onder mijn huid –
en doet mij dansen.…
Leven-inzicht
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 99 Verweven in jou
Verbonden met jou
Alert in het inzien:
In jou
Jou bijstaan
Mooi toch
Lief toch
Niet gezond
Mij vergeten
Mij kwijt
Geen begrip voor mijzelf
Weinig zicht
Andere richting
Kijken in mij
Lief zijn voor mij
Er ZIJN!
Nu gaan INZIEN!
In mij
Ik mag er zijn
Ik moet er zijn
In alle vrijheid
LEVEN!…
Een weg...
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 83 Ik hou mezelf
Gevangen
In de ban van de ander
Ik leid mezelf
Een weg
In de ban van een ander
Verschuil mezelf
In de ban van een ander
Langzaam
Op mijn tenen
Langzaam op mijn tenen
Ik kruip.. langzaam ....
WEG.....van de ander....
Ban ik me...
EEN WEG NAAR MEZELF.…
Los worstelen uit jou...
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 109 Los worstelen...
Te diep onder de huid...
Eerst los weken...
Maakt de pijn wat zachter...
Zo strak onder de huid van jou...
Los weken....uit jou...
Ik jou.....
Mij los worstelen...
Eerst los weken...
Verzacht de pijn wat...
Ik jij....
Ik moet nu naar mij...
De vleugels zijn te zwaar..
Na het vele weken...
Worstel en kruip ik…
Mijn eigen weg.....
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Mijn zelf...
Los koppelen van jouw zelf...
Vrij van jou....
Uit jou vandaan...
Mijn eigen zelf bijstaan..
Mijn eigen weg inslaan...…
Op de hoge
gedicht
3.0 met 25 stemmen 24.120 Liep augustus op zijn einde,
sloot de badmeester de hokjes af,
fietste neuriënd september in.
Niemand was er dan ook bij
dat ik de plank betrad. Ik was
geblinddoekt als een deserteur.
Dit zijn de stappen bang bang bang.
In het Bospad op de hoge
zweet men het peentje bangverlang.
De zon stond even laag als ik en stond
op punt van zakken…
Stille im Brandenburger Tor
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 67 Op vakantie in Duitsland doen mijn man en ik om de 2 jaar Berlijn aan
lopende op de ‘Unter den Linden’ van Oost naar West Berlijn
raak ik bevangen door de zo verkregen verenigde vrede van de Duitslanden en haar hoofdstad Berlijn
maar nog meer van de nog zo gewenste vredes voor de zovele nog lopende conflicten in zovele werelddelen
de tranen…
Melodie van vrijheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 64 ze holde met spandoeken
en geblinddoekte ogen
achter de
vrijheid aan
en bleef op het
kruispunt
in de vrijheid
staan
heel diep bewogen
met innerlijke
ogen
het voelde
zo rustig
en stil
de kracht
van vrijheid
en hoop
zoals een melodie
dat als een tedere
bloemengeur
onzichtbaar
uit ivoren toetsen
stroomt…
Oeverbank
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 182 Traag stroomt het water deze zomermorgen
droogte hogerop heeft de rivier zijn kracht ontnomen
en zoekt in het ondiepe, resten van verloren krachten.
Laag vliegt een zwaluw over 't water wat duidt op regen
een vis met lef, hapt naar de zelfde prooi
wie zal het zijn die nipt de smaak van 't vliegje miste?
Nu scherper aangevlogen over het rimpelloze…
Vlag
gedicht
3.0 met 40 stemmen 17.368 Een vlaggenmast houdt
vlaggen vast.
Een windvlaag vindt dat
ongepast.
Maar als de vlag
gestreken wordt,
is er geen windvlaag meer
die mort.
Dan wappert fier en vrij
de wind:
er is geen vlag die hem
nog bindt.
------------------------------------
uit: 'Velerhande gedichten', 1997.…
Morgen
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.161 O Dromen die de dag begint,
De dag bezint,
De dag bemint,
Hoe zal ik ooit u loven.
De landen liggen morgen-klaar,
Mijn oog ziet nog geen zorgen daar,
Geen troost hoef ik te borgen waar
Die wast in 's harten hoven.
De bergen blauwen in de vert,
De stromen blinken in de vlakt,
De bloesemboom is wit-gesterd,
Het dorp is rood- en blauw-gedakt…