Alle inzendingen over Lente

verre vlucht op zoek naar een nieuwe lentebruid en zingen het hoogste lied met hun lieflijk stemgeluid Bloesem en narcissen verspreiden haar betoverende kleuren en adembenemende geuren Eendjes vormen paartjes en zorgen voor hun nageslacht wachtend op kleine donzen bolletjes lief en zacht Lammetjes dartelen vrolijk in de wei Het is lente…

Iedereen is blij met de lente. Lammetjes, veulens, kalfjes, dartelen hun leven tegemoet zelfs de tandartsassistente lacht om een zak snoepgoed. Het kijken naar de lente maakt de mens al vrolijk blij loopt hij de dag tegemoet.…

Wanneer de lente haar blad ontvouwt een stralende zon plust en mint de laatste wolk traag drijvend wint vlinderlicht een nest wordt gebouwd het toen sprookje nogmaals wordt verteld grondig verscholen tussen bloeiende bermen schone lucht de dagen wil beschermen tegen oeverloos, ademloos geweld dan is er ooit weer hoop op verschiet in het…

aan de belofte van groen in de bomen zie je dat de lente weldra gaat komen alle vogels fluiten blij het lied de lente komt, zie je dat niet?…

Eerste lentedag ik heb naar je uitgekeken verlangend naar je licht naar het geluid van vogelzang Eerste lentedag glimlach van de natuur Eerste lentedag een waas van groen over de bomen In bloesem geel en roze nog in knop Eerste lentedag glimlach in mijn hart…

Dat van "ons" ontstond Levenstekens van de lente brachten ons volmaakt geluk Onbegrensd en altijd samen Het verzameld leven kon niet stuk Om te groeien en te bloeien leert de lente reiken naar de zon Maar de oorsprong van het einde is tegelijk daar waar het leven begon…

Het is een vroege morgen ergens in mei. De vogels worden wakker en maken mij blij. Wat kan zoiets kleins toch vreugde brengen. Je moet kunnen genieten van elke nieuwe dag. Ook als het tegen zit komt steeds weer die lach. Een jong vogeltje een lammetje in de wei wat is het toch heerlijk wakker worden in mei.…

ik ben zonder geld langzaam aan het spelen -dat eeuwige gezeur van de allerrijksten- het is eetbaar en in werking aan adrenaline verwant. anders dan men had verwacht ligt iedereen door elkaar achter de mouw van een kleine groep voorname mensen wordt kunstmatig gekiemd graan weer gedroogd en op de schouder van een bisschop gelegd…

vroege ochtend langs de uiterwaarden Een ijle nevel talmt van boom naar stronk In tinten, die geen schilder evenaardde ligt het landschap onbeschrijfelijk te pronk Als kleine spiegels glanzen waterplassen tussen de wilgen met hun stekelkoppen De kale takken vormen schuchter knoppen; het water zal voorlopig niet meer wassen De kleur van lente…

Het meer weerglansde haar beleving in de lente van dat jaar. Zou het meer de waarheid spiegelen? Zij in wording? Geheime woorden klonken op in de maan van het spiegelende meer. Inwijding in het maanlicht. De naaktheid van haar ziel brak open in de stralende grassen en bladeren met broze aderen. Verbinding.…

het begint met een vlaag warme wind die onverwacht je neus en wangen weten laat dat het begint waar ook je hart en buik zo naar verlangen…

vandaag verlaat de dood het sterven en zoekt in de kringloop der seizoenen alom weer de geboorte te verwerven in aangelegde plantsoenen of op verweesde plekken waar de mens geen hand heeft in het natuurlijk stekken daar kleurt de lentebodem weer de winterse graven verschijnt vernieuwd leven uit onze baarmoeder aarde…

Nog gehuld in ijzig zwijgen, zie ik de vorst zijn witte rijp over dak en tak verspreiden. Maar spoedig kom ik en ga zwaaien met mijn gouden toverstaf, ik zal de vorst zijn kracht ontnemen, tegen mij legt hij het af. Ik doe opnieuw de knoppen zwellen totdat elk zich mooi ontvouwt; zij zijn de boden die vertellen dat niets mijn komst nog tegenhoudt…

Winter maakt plaats voor lente ga naar buiten zie hoe vogels hun nestje bouwen hoor hun getsjilp ruik zachte bloesem voel de zonnestralen op je huid ruim op keer naar buiten ervaar dompel je onder in de sensaties de lichtheid van het moment het is voorjaar leef…

Lente is... als een wit paard dat rollend op zijn rug vervuld van zonnepret in een pas uitgekomen wei de eerste madeliefjes plet…

De stralen van de zon belichten het groen dat is gelaafd, gestaald door regen die voor zon moest zwichten; het malse groen dat glanst en straalt. Het groen neigt naar het geel en gouden gestalten dansen van blad naar blad. Een schijn van goud doorspekt de wouden en trekt nog nurkse luchten glad. Het zonlicht sijpelt in de kieren, hiaten…

De hemel luwt, de lente staat te komen. De vis spat als een vonkenzwerm omhoog. De vogel tooit zich met de regenboog. En eensklaps bloeien de verstokte bomen. Een rode bliksem slaat dwars door het bloeien. Een rood gewaad heeft mijn bestaan verschrikt. Verbleekt heb ik de chaos ingeblikt. Boven de oergrond hang ik ijl te bloeien.…

Het einde van de Winter is in zicht, Het begin van de Lente is weer daar, Genietend van al dat licht. De Winter,ik was er zo mee klaar….…

Ik heb de vlag al bij de deur gezet en wil de lente welkom heten maar als ik zo naar buiten kijk kunnen we het nog wel eventjes vergeten Ik zie de lente meestal als een vrouw je weet wel, zo eentje in de overgang opvliegertjes en koude rillingen maar dat maakt mij niet bang Ik heb de vorst alweer vaarwel gezegd en terug naar winterland…

De kou is geweest en het leed is gedaan De lente komt weer en de zomer breekt aan…

Als de lente langs de kruinen glanst en in zonnegloed de sneeuw vervloeit; als het eerste groen de boom bekranst en in 't gras het eerste bloempje bloeit, als op éne keer, er geen regen meer in de dalen heerst, noch winterweer, schalt het van de hoogt' in de dalen wijd: O!…

de lente, laat je halen Droom even weg van je bestaan…

De lente maakt het leven lichter want met de zon verschijnt een lach, die mij, zo lijkt, bij toverslag met veel meer levenslust laat dichten. Nu is het zaak dit vast te houden, verdringen dat er herfst bestaat, niet denken aan de winterkoude. Ook als de zon straks ondergaat wil ik haar warmte in me houden alsof ik in haar stralen baad.…

zonnegoud op je wang Stralend Zoals je naast me ligt Nog steeds, na al die jaren En ginds Geduldig traag sluipend, dagenlang al Sluipend traag Geduldige kater vol krolsheid Je kijkt me aan, één ogenblik maar En glimlacht zacht Mijn mond sluipt naar je toe Ongeduldig Door het raam van onze slaapkamer Geopend terug Ademt ons nest de geur van lente…

teer paars tussen groen gras, gele paardebloemen en veel madelief!…

Het is lente!…

Als alles dood in mij lijkt te zijn Een ijzige stilte mij het ruisen belet Ligt mijn schoonheid verborgen en ongezien Wachtend op de warmte van de lentezon Omarmd door deze met welgemeende liefde Aanvaard ik dit mokkend huilend doch verheugd Om dan gewillig mijn volle schoonheid te tonen Wederom opgebloeid in al mijn jeugdigheid…

mijn bomen bloesemend in blauw mijn doden in de grijze grond vergaand vergeten…

Als de zon de grijze mist verdrijft groeit door de wazige nevels het klokje van sneeuw…

me In meer dan al m’n lagen Na al het bungelen aan je touw Van onrendabele trouw Was ’t aantrekkingskracht Zwaartekracht in kwadraat Mislukte pogingen tot elkaars ontwenning Chemie van universele elementen Die ons bracht daar Tot meer dan een zelf bedrogen daad Om verder te gaan dan ontduikende ontkenning Herkenning van onze ontluikende lente…