Netgedichten

netgedicht (nr. 18.802):

Lente

Een vroege ochtend langs de uiterwaarden
Een ijle nevel talmt van boom naar stronk
In tinten, die geen schilder evenaardde
ligt het landschap onbeschrijfelijk te pronk

Als kleine spiegels glanzen waterplassen
tussen de wilgen met hun stekelkoppen
De kale takken vormen schuchter knoppen;
het water zal voorlopig niet meer wassen

De kleur van lente, de geur van leven
De parelmoeren morgen
duurt maar even