34397 resultaten.
Werk maken van de dood.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 219 Mijn afgeleefde lijf gaat rusten,
en kan tot ontbinding overgaan.
Toen ik gisteren nog jong was,
was ik als de dood voor de dood.
Vandaag besef ik...Ik lééf!
Een wonder is het dat we bestáán!
Levend zit ik dit gedicht te schrijven.
Het is al bijna middag!
Het is hoog tijd geworden,
om weer aan het werk te gaan.…
stilte
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 810 Waar is nog stilte
waar is nog rust
overal geluid
altijd lawaai
zelfs het ritme van je
hart dat klopt
geeft geen stilte
en geen rust
totdat het stopt
dan is er oneindige stilte
maar vinden we dan
ook rust?…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
Vida triste
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.953 Gedoemd om droevig te leven
Wordt ieder die te veel liefheeft;
Nog nooit hield mijn hart het tegen,
De liefde die groot verdriet geeft.
Weer zocht tevergeefs aan jouw borst
Mijn gemartelde hart zijn rust,
Dat wil troost voor brandende dorst
En wordt niet gelest door lust.…
ZO!
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 379 Ik ben verdrietig
om scheiden, lijden en dood,
maar hoop op hemel.
God is de eeuwige rust,
het dansen van de golven.…
Stampende onrust
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 24 niet, ze zal niet
Mijn stappen stampen
De aarde beeft
Waar ik ga, dreunt een bizon
Waar ik rust, rust een berg
Wanneer ik aankom, zal ze leven…
Uitvaart ~ Voor Marion ~
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 472 de zeilen zijn gehesen
jij aan jouw laatste reis begint
je lichaam bleek niet te genezen
vaar jij met de morgenwind
op naar nieuwe avonturen
varend naar het zomerland
dankbaar voor alle mooie uren
staan wij aan de waterkant
zeil je langzaam uit het zicht
overmand zijn wij door smart
maar je warmte blijft en licht
voor altijd in ons hart…
Graf en kruis
poëzie
3.0 met 7 stemmen 750 Die iets diers naar 't graf moet brengen,
Plante stil een kruis daarnevens:
Schoon dan de ogen tranen plengen,
In het hart komt hoop des levens.
Waar bij 't kruis de tranen vloeien
Om hetgeen men 't graf moest geven,
Daar gaan schone rozen bloeien,
Rozen, die het kruis omweven.…
Grafbeplanting
poëzie
3.0 met 3 stemmen 530 Op het zwijgend erf der doden
Moet de treurwilg zijn gezet
Maar de popel ruise er nevens:
Bij de rouw het stil gebed.
Op het zwijgend erf der doden
Sta de donk're beuk in de aard;
Maar de meidoorn sta er nevens:
Aan de weemoed hoop gepaard.…
Lieve Pa,
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 493 ik spiegel jouw schoonheid
terug in de rivier
welke 't brengen zal
daar waar de zon de aarde kust
kletterend van hoger gelegen
tot in 't kabbelend beekje
tot dat je weer
daar bent
samen met haar…
Genummerde bomen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 604 En al bleek, dat dit teken nog niet stond op mij,
En al liep jaren lang nog de Dood mij voorbij,
'k Had toch niet zonder winst mij bekommerd.…
Uitgezongen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 205 de juiste woorden te vinden
lijkt een onmogelijke opgave
nu jouw stem stilvalt
beantwoordt de zon
de meest onzinnige vragen niet
hult ook zij zich in stilte
de lijster ja, zij zingt luidkeels
' jij was zo mooi, jij was prachtig
maar jij hebt strijd nu gestreden '…
Vastberaden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 165 lange dagen
klamme nachten
vol gedachten
vol gedachten
over iedereen
die ik hier achterlaat
kies ik bewust
bestemming
onbekend
genoeg gedokterd
genoeg gepraat
zo ook gezwegen
ben ik klaar
om over te gaan
en me over te geven aan
hen die mij komen halen
naar daar waar liefde
de voertaal is…
Gebroken
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 304 en dan opeens
is de cirkel rond
wederom terug bij jouw
vroegere liefde, Vrij Theater
bezield nam je het stokje over
van voorzitter
net met pensioen
dus nu had je alle tijd
strijdvaardig als je was
zette je de koers in z’n vooruit
grote plannen om Vrij Theater
te behouden in barre tijden van
je werkte hard, heel hard
wellicht te hard…
Ontvallen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 245 strak in kostuum
met gesteven boorden
zongen zij traditionele
muziek van Russische bodem
zelfs de muzikanten speelden
in groen kostuum en hoge pet
van alle rangen en standen
strijdliederen vol passie
nu zijn ze uitgevlogen
Syrië hun doel
al zullen ze daar nooit aankomen
de hemel bleek hun bestemming…
Ons ontvallen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 247 kwam op voor hen
die geen stem hebben
en worden uitgebuit
vermoord voor hun
huid, vlees, of gebruikt
voor vivisectie
zijn hart verpand
aan de strijd
voor rechtvaardigheid
wat zullen ze hem
liefdevol onthalen
in de apenhemel
rust zacht Opa Water…
Lieve Mama
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 222 nu jij het aardse hebt verlaten
en over bent gegaan naar zomerland
zullen wij jouw feestelijkheid missen
het horen roepen van ‘stuk’ of ‘70-roem’
heb jij je gevoegd bij jouw geliefde Ben
met wie je vele jaren toerde
meanderend door het vlakke land
genietend van vele steden, de natuur
ook zullen wij jouw kookkunst
moeten missen, kippen-tomatensoep…
Verhuisd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 388 in het ritme van onregelmatigheid
pompte jouw hart al enige tijd
met moeite
het hoofd wilde wel
had nog zoveel plannen
maar het lijf
nu jouw ogen zijn gesloten
ben je over naar daar
waar wij geen weet van hebben
nooit meer die guitige lach
de Belgische ondertoon
pretogen wanneer je genoot van het leven
nu verhuis jij naar onze herinnering…
Een ster
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 331 er is een ster geboren
heel stilletjes
en onverwacht
ben jij van ons
weggegleden
in het donkerte
van de nacht
een vader uit duizenden
niets was ooit te veel
verslagen door een ziekte
blijft het ondanks
onze mooie herinneringen
voor altijd stil…
Hey lief vriendje
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 133 hey lief vriendje
ga je met mij mee
wandelen in het bos
wellicht vandaag naar zee
hey lief vriendje
kom eens hier lieve vent
dan zal ik je eens lekker knuffelen
weet dat ik je schandalig verwend
hey lief vriendje
is het nu echt gedaan
met een gebroken hart
heb ik je moeten laten gaan…
Afscheidsvers voor Mary
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 172 nooit meer jouw lieve stem te horen
nooit meer jouw lieve lach
nooit meer de kans om jou te bekoren
nooit meer te horen ‘hallo’ of ‘dag’
nu jij jouw ogen voorgoed hebt gesloten
is dat een groot gemis
met zijn allen zullen wij rond Michael blijven staan,
de lief van jouw leven
nu is het moment daar, om jou,
aan Moeder aarde terug te geven…
Even nog
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 160 een jonge Cruijf in de dop
speelde met anderen
in een speeltuin in de buurt
nog even balletje trappen
afgelopen woensdagavond
keerde jij op de afgesproken tijd
niet huiswaarts, velen gingen opzoek
in de hoop je te vinden
verleidt door mooie woorden
liep je te goeder trouw
de verkeerde kant op
slechts negen lentes mocht je worden…
Selfie Koningin
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 of van het weer
iedere dag liep zij een rondje
wandelend door het Haagse
kiekte zij wie zij tegenkwam keer op keer
was er een feestje
dan was Wally van de partij
een grote zonnebril dragend
daaronder een grote glimlach
fleurig gekleed, ze was er altijd bij
iedere dag opende zij optimistisch
haar Facebook, ook de vele keren
dat zij moest…
Afscheid van een Koningin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 Woorden verwaaien, verdwaalde verhalen
slingeren in de wind, dansend over regenbogen
die vertellen over een heel bijzonder kind
die in de nacht verdween
zilvergrijze lokken, grote bruine kijkers
een ontwapende lach
zomaar is ze vertrokken, niemand weet waarheen
van jongs af aan tekende zij haar eigen pad
door een land vol fantasieën, nam daarin…
Kracht.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 46 Stilte in jezelf.
Alleen de ziel fluistert zacht.
Dat geef je weer kracht.…
Doden die leven !
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 214 Dood moeten we. Dood! Dood! Dood!
Daar helpt geen lieve moeder meer.
Geen gebed. Geen smeekgedicht.
Stormwind jaagt door kerkhofbomen.
Ik huiver in een versleten jas en beef.
Bloed blijft door mijn aderen stromen.
Doden ontbinden, maar wat doe ik?
Ik leef!
Doden genieten in volle rust en vrede.
Doden doden angst en beven.…
Marie
poëzie
3.0 met 64 stemmen 4.512 Nu ligt ze bleek, verstijfd en koud,
In doodse rust.
Ween niet om haar, ween heden niet,
Nu ze onbewust
Van pijn en ziekte sluimert, ziet,
Ze slaapt, ze rust.
En nu voor 't laatst, op aarde haar
Vaarwel gekust,
Voor ons de strijd des levens, maar
Voor haar de rust.…
De stille hof is vele doden rijk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 166 al kan verdriet hier nog tot wanhoop drijven
zoals het nu is zal het hier niet blijven,
die zekerheid neemt niemand ons ooit af,
de stille hof is vele doden rijk,
zij rusten hier tot Christus weer zal komen,
tot wij met hen ten hemel opgenomen
Hem prijzen in zijn eeuwig koninkrijk.…
Prins
gedicht
2.0 met 35 stemmen 13.227 Wat ik had weg te snoeien was ik,
dit koude, dienstdoende masker
dat liefde bewijst, zonder rust,
dit dode hart, bang van je lippen,
dat nooit is wakker gekust.
----------------------------
uit: 'Naar de aarde', 1998.…
Symfonie van de tijd
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 829 Er zweeft een rust door stervend groen
een onzichtbare wind voelbaar en zacht
een okeren licht dat tussen twijgjes reikt
tot het hart weer overgaat in een nieuwe nacht.
Uitgeklede zomerwoorden
tussen leven en dood
dwarrelen als droomkristallen
en de aarde kleurt rood.…