Alle inzendingen over emotie

ik ben gevangen in benauwde dromen Adembenemend door de mist omvat beland ik op een onheilspellend pad dat naar een kerkhof leidt. Verwaaide bomen omringen mij als schimmige fantomen Hier tast ik naar mijn jeugd en alles wat ik in het leven zo heb liefgehad maar dat me door de tijd wreed werd ontnomen Mij stotend aan met mos begroeide stenen…

Bestorven vrouw - halfwaardetijd Zojuist heeft zij mijn God geloofd Het hart gelucht Koud vuur geblust Deel verder dan zij tellen kan Van groot naar klein en kleiner nog Ze slaat een slag naar het getal Breek zonder hulp haar wil - Gekraakt de weerstand van het cijferslot faalt bij de eerste poging al…

Liefde is voor de één geluk, maar voor de ander pijn.. Maar hoe hoort liefde te zijn? Is liefde lust, Als iemand je lippen je kust? Of is liefde HET gevoel, dat alleen jij snapt wat ik bedoel? Is liefde de ene dag bij elkaar intrekken, en elkaar de andere dag weer verlaten? Is liefde de ene dag met elkaar vrijen, en de andere dag elkaar…

begrijp mij niet verkeerd als ik mijn woorden schrijf anders dan ik spreek ik heb praten niet geleerd mijn lippen voelen stijf emoties vaak van streek tijd die weg zal tikken als jij de woorden leest die daarna weer vervliegen verstilde ogenblikken als balsem voor mijn geest laten mij zachtjes wiegen voel je niet bezwaard je ogen…

De boot gemist in volle vaart de dageraad dood en grijnst als bloed gestroomd door aderen en nacht vergeten tranen zweten morgen lacht door dauw verdrongen boze tongen roepen zacht…

Waarom strijk je en fladder je 's nachts tegen mijn ramen als een doodshoofdvlinder? Zonder passie en voor niets minder dan mij uit mijn droom te verjagen? Is de zon reeds onder en de dauw weer zonder mij voor jou? Breek mijn raam en fladder vrij Zonder vrees in velerlei kleuren... Waar ga je heen? Neem je mij niet mee naar…

Bittere tranen lange zwarte haren voor dit kind slechts woestijnwind zij schrijft haar naam voorbij het raam in dor droog zand en verliest haar verstand blauwe kralen grootmoeders verhalen en sputterend vuur elke nachtelijk uur…

Donker sluimert in wolken avond is in zicht koude nevelt door kieren als sluipende vingers naar mij gericht winter is in aantocht ik tel de dagen van gisteren morgen voorbij en wacht dat het licht zal schijnen eindelijk vrij…

Ik heb geen haast meer in de liefde Niet meer in de dag noch in de nacht Dat jaren herinneringen dragen In de geest wat ouder wordt Is mijn hart niet meer zo jong En het lichaam minder mooi Lichten sterren in mijn hand Zijn mijn ogen transparant…

In de verte klinkt gelach geschreeuw van ruzie geluiden van de nacht zij telt tralies en stenen voelt de scherpe pijn van haar geseling die dag waar blijft toch de tijd die zij met haar haren verloor in oneerlijke strijd slechts een kind klein, mager onbemind…

In de verte een trein beweegt zich voort Geruisloos Door niets gestoord. Er nadert een trein gaat aan de stilte voorbij slokt me op In allesoverheersende razernij. Er trekt aan me voorbij een trein ik loop door geruisloos Alsof ik niets dan stilte hoor.…

Gekocht Rode lippen kleuren het wit van haar zwart omlijstte gezicht een glimlach betovert zijn hart tweeduizend yen glijdt door vingers…

even raak ik je aan, slechts met mijn ogen jouw hand omsluiten zou immers niet gaan je kan gewoonweg geen liefde gedogen ik hoor je schreeuwen met gedroogde tranen je lijkt als verstijfd wil je de dood manen dat je snel wordt ingelijfd…

Waar zijn mijn tranen, wie heeft ze weg genomen Als ik huilen moet dan komen ze niet, en zit ik alleen met een stil verdriet Het doet zo'n pijn als de tranen niet willen komen, maar ik blijf dromen dat ze ooit nog eens terug zullen komen…

Mijn gedachten zijn los ik hou me stevig vast aan de contouren van mijn dromen duizend en een uren die passen in een nacht zullen vanavond tot mij komen Ik vergroot mijn wereld ver van huis en haard en de tijd laat mij eindelijk even vrij duizend en een momenten gevangen in een ogenblik en nog duizend passen daar bij Duizend en…

De pieken waren zeer heftig, De dalen ontzettend diep, Nooit meer zal ik met jou op een recht pad lopen!…

Hoeveel woorden nog die verkeerd worden begrepen voordat ze een brug slaan naar die man die naast je staat hoeveel mensen die elkaar blijven volgen voordat ze zelf na gaan denken wanneer het dogma het toneel verlaat Hoeveel rivieren van bloed moeten er stromen voordat ze stollen en we walgen van hetgeen we hebben aangericht…

Nare dingen zullen immer langer op het netvlies achterblijven dan de schaterlach.…

EENZAAMHEID Eenzaamheid woekert in haar als de wortels van een eik onder het asfalt die vertakken naar overal haar eenzaamheid is als de schubben van een vis hard en ongrijpbaar ze wil vluchten en zich van het gevoel ontdoen maar als leeuwenklauwen heeft het zich in haar vastgeklampt ze bijt en wil verbijten tranen…

Ik heb het onder de zon gezien, dat wat je altijd zult voelen, dat wat je altijd zult weten... Ik heb het onder de zon gezien die intense waarheid van dat wat je altijd zult voelen dat wat je altijd zult weten Ik heb het gezien onder de zon.…

een zilte zeebries kwam mij tegemoet vastgenageld bleef ik staan waar ik stond aangespoeld drijfhout ligt her en der op het strand meegevoerd door wind en golven rollen en bruisen frisse golven in de branding van de zee over elkaar heen waar adem leeft daar waait de wind van Gods geest in vrijheid ongrijpbaar waait waarheen hij wil…

Sta op en wandel Laat het stof waaien Uit het hoofd Zoek het hart Der dingen Die sterken Herrijs uit het graf Ga naar het huis Van zon en licht Sta op en leef…

Je ondervangt me Omsluit me met zachtheid als vanzelfsprekend Zet neuzen in de goede richting Maakt blik en schade door schande wijs Het is een van die nachten waarin tijd tekort schiet en woorden te over lopen Zolang woorden niet verwarren met daden is er niets aan de hand... Anders, neus gestoten.…

Een hongerend kind kan me ontroeren, en ook een springend veulen. Het getroffen zijn, al is de aard tweeërlei, is wat me verstilt.…

Kom maar lief Ik wil je lippen kussen Je ogen ook En je gezicht Ik zal je tranen wissen Uit liefde En niet uit plicht Mijn schat Mijn oude lieve lief Ik wil je hand vasthouden Ze strelen Je had mijn hart gestolen Mijn enige hartendief Dag lief…

wanneer vlerken in een zwarte overjas het spreken temmen krassend hard en schel in bladerloze bomen verzen overstemmen als druilerige tegentonen de aanhef tot een dichtmaat weten af te remmen dan zal de stille vlinder geen voorjaar meer kunnen schrijven de winter zal het hart beklemmen…

mag ik in jouw vleugel tussen zacht beroerde toetsen voor even onzichtbaar luisteren naar oranje rode ronde fluisterklanken waarin ik mij verliezen kan en schuilen even maar voor hard gespeerde spitse vondigheden in jouw muziek van nu hoor ik geen valse tonen…

de nacht braakt water uit diepe wonden, geen delicatesse of een sierlijk teken maar een tastbaar iets dat alle leven omlijnt door slechts te zijn zoals het is geschapen vluchtige verschijningen, het speeksel van een kus, niets meer dan onmacht is de latente houding die de foetus aanneemt telkens wanneer het buikgevoel wordt geraakt door…

Morgen ga ik er de tijd voor nemen Louis Couperus schreef ooit het beroemde boek De stille kracht Walter van der Kamp verfilmde het met als personages Pleunie Touw, Bob de Lange, Willem Nijholt Caro van Eyck en Hans Dagelet met muziek van de legendarische Tony Eyk Dus als morgenmiddag de zon op zijn heetst staat Den Haag in het Zuiderpark dendert…

Kilte zoekt een weg om het lichaam te ontsluipen. Manieren schieten tekort, tegenstribbelend tracht het licht binnen te dringen en de draden van het leven over te nemen. IJzige stilte schreeuwt om aandacht, schreeuwt, slechts één keer. Stilte, altijd ijzig kalm geweest, langzaam loskomend door het heen en weer gezwengel van emoties diep…