Eenzaamheid
EENZAAMHEID
Eenzaamheid
woekert in haar
als de wortels van een eik
onder het asfalt
die vertakken naar overal
haar eenzaamheid
is als de schubben
van een vis
hard en ongrijpbaar
ze wil vluchten
en zich van het gevoel ontdoen
maar als leeuwenklauwen
heeft het zich
in haar vastgeklampt
ze bijt en wil verbijten
tranen van onmacht
doen haar verdrinken
ze slikt
en vlucht in de eenzaamheid
van de nacht.
Edith Oeyen
Zie ook: http://www.edith.oeyen.be
Schrijver: Edith Oeyen, 13 september 2008
Geplaatst in de categorie: emoties