Alle inzendingen over vriendschap

Sponsae aeternae* Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult, Zo zeker als de bloemen wederkomen: Der dingen dove dek hebt gij genomen, Het donkre leven dat de steden vult, De winterwind die klaagt door dorre bomen, Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult... Ik zou gelukkig zijn, als slechts geduld De slaap kon vinden om van u te dromen...…

Tenen draaien kleuren Kolkend in het zand Voeten volgen het strand Soms steekt schelpengruis Hart en hoofd speuren Weven een lief verband Vrienden nemen je hand Lopen mee naar huis Schelpen die met golven gingen Bezingen het nieuwe heden.…

Over en weer zitten we woordjes te gooien Met een simpele return komen ze aan We laten onze gedachten klooien Ik laat mijn avondeten er voor staan Iets over jou, iets over mij Gevoelens, gedachten Een wederzijdse lach Jij schrijft dan: “lastig dit korte haar” En ik schrijf terug: “het is echt heel mooi” Van alles komt er zo voorbij Heerlijk…

Ik heb je gezicht ontmoet het ging naast mij zitten Grote vogels klapten hun vleugels uit en ik greep me vast aan hun poten Langs heuvels langs dalen vlogen wij te snel voor mij te langzaam voor jou je ogen raakten het wit van de maan en je overdenkingen waren niet meer te peilen…

when I open my mind for you vertel me dan van dagen, van het leven de pijnen in je verdriet, laat me zijn die jij nu bent, alleen redt jij het niet de sfeer ademt het moment van het zijn en je proeft de zoete geur van het kamille van december en rook, zo als zilvergrijs benevelt zit ik stilletjes naast je we hebben elkander gedronken…

We waren beiden één gedicht lazen in dezelfde boeken op de eigenste bladzijden. Verliefd op dezelfde onuitgesproken letters vol lippenstift. als een geschrift verstoken achter woorden die wachten op morgen, ontgaan aan het nu. Verder dan de vriendschap lag onze liefde niet; Alleen geduldig dralen aan de waterput in de veranda. De grote…

Mijn vrienden zijn helden voor mij, mijn echte vrienden. Ze kennen me vrolijk, verdrietig en blij. Bij hen kan ik mezelf zijn, de echte mij, Geen leugens, geen schijn. Echte vrienden hebben is fijn, vrienden die me door en door kennen. Die er altijd voor me zijn, elk jaar, elke maand en elke dag. Voor elk soort probleem. Iedere minuut,…

De diepgaande gesprekken, soms de hele nacht door, het spannende van persoonlijke dingen vertellen, de diepe vriendschap die alleen kan ontstaan, als twee mensen hun hart openstellen. Dat mis ik meer dan ik met tranen kan zeggen, dus slaak ik deze hartekreet.…

November heeft zich uitgespreid nieuw confetti ogen raakt weliswaar de dagen stuk waar midden op de tafel je handen lagen ligt de mythe dus klim op mijn rug ik ben nog ongemoeid gebleven en mos bekleedt mijn knieën kus mijn hals nog de morgenzomerwind ademt jou in omgekeerde rollen kom zoals zovaak het nooit is geweest op besneeuwde takken…

ik zag verlate vlinders dichtbij maar ook ver weg ze hadden op mij gewacht had ze ver verbannen, uit mijn denken gedacht had het pad verengd zag nog weinig licht sloot mij verkrampt voor ander goeds het bleek, uiteindelijk, niet echt gedicht heb die fladderaars bij me geroepen mijn ramen weer wijds open gezet dat heb ik nodig…

Als zo'n verdriet uw leven klieft dat wanhoop u bijkans doet zwichten en u zich niet meer op kunt richten zoek dan die ene door u geliefd om uw duisternis te verlichten, die ziet hoe zeer u bent gegriefd. Waar men u deze dagen meed zal de ware vriend niet van u wijken en, u behoedend voor bezwijken aan 't onzegbaar grote leed uw toegewijde…

Oude vrienden, lang uit het oog duiken plotseling weer op "bijpraten" blijft onwennig achteraf blijkt het een flop Eigenlijk is er niks meer te vertellen interesses blijken af te wijken geen band meer zoals ooit of iets wat er nog op doet lijken. Met een handdruk komt het afscheid geen tot ziens, of: het was fijn samen praten zoals vroeger…

meer dan een beeld is mij bij van wit en zwart in kleur gedacht als het groen van ons in het grasrollend oliedrum vrienden voor mijn leven met jou de heuvel neer leven bevatte wat het kon - blik liet niet verder zien - van schoon en kwader goed zoals het wassend water wit in teil ons altijd deed buiten op de stoep - nog…

zeekleurige ogen plengen zoute tranen intriest verhaal grijze hemel kleeft op kleurloze aarde even ontdaan woorden zijn nu nutteloos maar ik ben er dat volstaat voor jou ik laat je uithuilen en blijf nog even…

hoe zij steeds weer woorden ongesproken achterliet hoe geen eind kwam aan wat nooit begon hoe weinig toch zo veel betekenen kan hoe woorden dromen beelden kunnen…

in mijn stilte vind ik geen woorden die je kan lezen noch kan spreken zelfs fluister is niet te horen beeldt enkel uit tweevoudig jou in mijn ogen gebaar jij de warmte die je doet zinnen en ook doet weten zelfs mijn lach is niet te breken licht steeds op eenvoudig jou…

voel opnieuw de warmte van oplaaiend vuur maar verbrandt gevoelens niet het breekpunt van pijn zijn jullie al voorbij maar nu jullie op nul zitten vergeef lach zoet en teder naar elkaar doch pas op voor dit nieuw begin want voor je het weet heb je het bij het goede eind gelukkig maar…

Door de ramen heen komt de wereld mij tegemoet het zonlicht projecteert de wetenschap op mijn gezicht groot is de wereld want het alleen zijn en dan weer niet is in juiste evenwicht De bomen zijn niet dichterbij gekropen en de wolken drijven hautain over mij heen toch is de wereld heel wat groter geworden met de wetenschap van…

Onder nieuw gebladerte de sombergroene boom trekt krom zon stuift gele bloesem rode velden bekleden oevers met je naam fluisterend zal fris zaad de regels van jouw hand met witte zinnen kleuren bevrijden zal de pen zoals velen wacht ik aan de overkant…

ze plaagt mij, steeds weer is ze te jong voor mij en daagt ze uit, vraagt ze om verboden fruit roodwolkend haar en een streep blote buik maar vooral die ogen "dit mag niet mogen "…

Laat het verleden los Leef in het nu Wees niet bang Je bent goed, precies zoals je bent Kom, pak mijn hand Ik zet de deur naar de toekomst op een kiertje, aan jou de keuze: dicht of open.... wagenwijd?…

Met gebalde vuisten staat zij als verlamd voor haar passieve spiegelbeeld Rondom haar heen haar andere ik-beelden die uitnodigend wenken maar zij staart gefixeerd naar een niet-keuze die toch gekozen blijkt Verandering van blik oude en nieuwe angsten duizelen haar tegemoet elke stap naar een ander ik lijkt het wankel evenwicht…

slordigheid valt niet op te rapen, je bent gestruikeld op je tocht naar gulzigheid, niet buiten maar in en door jezelf je rangschikt me als dertien in een dozijn, ooit uitverkoren op je uitgelezen weg nog even raap ik je woorden op, je hoeft zelfs niet te zeggen dat je me mist ik lees de leugens wel op het blanco blad slordig…

Ik dacht dat ik wist wat liefde was. Ik dacht dat ik wist wat trouw was. Ik dacht dat ik wist wat vriendschap was. Maar jij maakte er O.T.T van... Ik weet wat vriendschap is. Ik weet wat trouw is. Ik weet wat liefde is. Ik weet dat ik van je hou en ik wist dat je mijn vriend was...…

ik spreek niet wanneer ik ’s nachts gebonden ben aan woorden en de sterren mij vertellen wat ik het mooiste vind ik denk dan aan lavendel de eenvoud van het maanlicht de glimlach om je heen een witte roos en blauwe vlinders ieder moment in poëzie gedeeld jij opende mijn schaduw gaf me kleine, witte vogels en op deze vriendenvleugels…

Beitel met jouw handen een mij in de rotsen aan zee ver van de golven waar de wind niet ademt.…

Een stilte onverklaarbaar Velt het hele hart Voor één is het verstaanbaar De rest maakt het verward Enkelen begrijpen het verhaal En wenen met je mee Verschijnt het licht éénmaal Dan ga je ermee in zee…

een leven. een denken wordt groots wanneer de ziel meevoelt met het hart. een leven speel je op gevoel. een duizendtal impulsen, is liefde de mooiste? rails lijken zekerheid te bieden, ooit al gedacht aan kettingbotsingen? een tweetal zielen zo kort bij elkaar, zoveel, altijd. wanneer is te weinig te veel en te veel te weinig? wanneer een…

Met trots wil ik je mededelen dat ik na al die jaren nog steeds gelijk heb. jij bent gewoon cool cooler dan het stempel van mijn uitgedroogd artisjokkenhart En ik weet ook terugkijken moet je niet te vaak doen je kunt niet achteruit zoenen we trekken rustig voort over die tweebaansweg met tegenliggers We lachen om onze kiespijn…

Hij heeft een mooie lach zo eentje die de tijd doet stoppen, tenen laat krullen in zwarte sokken een lach die je van het strand zou willen oprapen net als de mist je brilglazen doet vervagen een lach zo fris die in een appel blijft hangen, zacht laat herinneren hoe de lente smaakt na een fris pintje bier met lef volmaakt, het…