Alle inzendingen over jaargetijden

Vandaag komt ze! Kijkend door t raam zie ik haar ineens, stralend. Ik gooi de deur open subtiele parfum en warmte. Zij omhelst mij, innig. Tegen beter weten in hoop ik dat ze me nooit meer loslaat. Ik heb je zo gemist Lente.…

Lente in zomertijd De klok een uur vooruit Winter zijn we kwijt De kou nog in de lucht Vorst op autoruiten Slaak een diepe zucht Blaadjes aan de bomen Bloemen in het gras Laat zomerzon maar komen Pasen komt eraan Een mand gekleurde eieren Die wij zoeken gaan Lente in zomertijd Laten we dat vieren Een uur vooruit in tijd!…

Wind waait weelderig. Welnee, de wind waait woest en wild. Waarom? Waarheen waait die wanhoop van kou? Waarneembaar een welhaastig wapen, wellustig wervelend wegstuivend al wekenlang. Weersgesteldheid, windkracht winters walgelijk wederkerend. Weersvoorspelling weerzinwekkend. Willens en wetens wringt en wraakt de watertandende wind…

als een oude boom getekend met knoestige doorleefde ledematen lijkt het verval nabij maar.... gedachten gekoesterd door een zweem van lentegeur doen het hart zwellen vermoeidheid waait weg krakende knoken richten zich recht het oude hart verliefd zich in tere tinten, de grijze winter wijkt en met jeugdig elan wordt de lente omarmd…

Telkens weer, doet de kou de gemoederen verhitten, maar dat komt alleen maar voor, bij de gemoederen.…

ach tevergeefs de slaap betrachtend - (hoor, hoe troostend is het tikken van de zomerregen op het raam in lood en het geluid van wind in bladerrijke bomen) - denk ik: o wat dacht ik toen de zomerstormen mij nieuwsgierig en verschrikt door 't witte huis zonder gordijnen deden dwalen en de muren witgekalkt nog witter waren door de bliksem…

Ik verlang zo naar de lente ik verlang zo naar de zon ik zou wel een moord kunnen plegen ik leg die barre koude lange winter om!…

op een kruising van verre wegen, in de ronding van de moederschoot, komen hemel en aarde elkaar tegen met de rechtheid van een schietlood de zon die aan de oostelijke hemel staat is stabiel als een rivier zonder verhang, totdat hij in het westen ondergaat, dan duren dag en nacht even lang het viel mij op zonder tegenbericht, de loefzijde…

Door klonter-sneeuw in bijna duister, Na somb're dag zwoegt ge eenzaam voort; In kolk of wolk, niets roert of ruist er; Maar laag in 't West — zie schemerluister Als rozetuin door avondpoort! Daarheen, van 't nest op kille twijgen, Rolt warm-vertrouwlijk meerlgefluit; Als bloesem voelt ge een sneeuwvlok zijgen; En hoor, om ons op streek te…

Als je denkt dat de winter is vertrokken En de lente zich al enige dagen manifesteert Dan ken je de winter nog niet Die in één keer weer meedogenloos Terugkeert Dus we hebben maar even mogen proeven van de lente Maar het zal nu niet meer lang duren Dan kan de ijscoman zijn handel weer gaan uitventen De stamppotten kunnen dan voorlopig…

de zon betast de schrale grond het voorjaar komt met rasse schreden en geeft gehoor aan de gebeden... ik zie de knoppen aan de bomen en wil slechts over warmte dromen die wonderen verrichten zal…

In gekleurde tonen schrijft de lente haar symfonie met bloemenpracht en tere tinten groen en ontvouwt ze haar schoonheid met perfectie en in harmonie dit wonderlijke seizoen…

Dat glorie zal wonen daar waar je stappen gaan in de bomen en 't oog van de zomer in 't wakkere hart niet van verlangen zwaar dat je het bloed van de bomen en de zomer door je aderen voelt vloeien en in 't kloppen van je pols de adem van allen kunt horen Dat het hart een frisse bron blijft - een onophoudelijk stromen van licht en leven…

Lente Gegarandeerd,`t zit in de lucht ik voel het aan mijn water. De lente komt er nu toch aan dat merkt ook kat en kater. De kakkerlak,de rode mier, het ijskonijn,de padden zien weer de zin van het bestaan nog meer dan ze al hadden. De pissebed en regenworm, de egels die ontwaken willen al heel voorzichtig een nummertje gaan maken…

Nu gaat de felle koude Al meer en meer voorbij En komen wij al zachtjes In ander jaargetij. De zwarte spreeuwen komen Terug naar 't oude nest, En wandlen op de daken En pruttlen al haar best. Ook vangt weer 't moedig haantje Met zijn schel kraaien aan, Terwijl de lieve hennen Druk aan het leggen gaan. En legde er een haar eitje,…

Je kan de lente bijna ruiken boomknoppen neigen al naar het tere groen alles zal weer ontluiken in bladertaal en lentebloem oogstrelend samengebracht in dat betoverende seizoen…

De lente nadert en daarmee de lieve dromen; het licht blinkt op het koel en vochtig gras. Ik meen hieraan kan toch geen sterveling ontkomen, alles wordt weer gelijk het altijd was. De paarlemoeren lucht, de broze wiegel-twijgen en na de regen het geuren van de grond, de luwe voorjaarswind en het verrukte stijgen der sterren aan het doorzichtig…

Koud dons, zo zacht, zo mooi, bedekt de sneeuw de dorre grond. En ziende zijn de ogen blind, maar wat niet is kan toch bestaan. Onder de laag van koud vernis leeft laag op laag. Sporen leiden ons weg van het vergaan. Maar in de zomer, wacht maar, in de zomer komt de warme grond tot leven. En toont mijn lijf zijn gebreken, wacht maar,…

Nog even geduld en de winterwoorden zijn ontdooid die zullen vloeien naar lente-akkoorden uitbundig met bloemen getooid en in prachtig groen gehuld…

Winter pak je koffer maar Sneeuw en ijs, tot volgend jaar! De lente spant haar wolkenkleed Blauw-witte tinten hemelsbreed Het groene tapijt ligt uitgerold klaar voorzien van krokussen hier en daar Lammetjes dansen in de wei Veulens dartelen zij aan zij Vrolijk zingen wij ons lied.... Zon, blote benen, kom! Geniet......…

Hier wordt de stilte hoorbaar het kraken van takken de bovenste laag van de sneeuw We hebben thermopakken aan adem verandert in ijsdamp we hebben ons verstopt zijn onherkenbaar jij in het blauw ik in het rood Zelfs mijn arm ligt onwennig om jouw nek en schouder heen als jouw handschoen op mijn heup…

Daar waar ik van de wereld af zou kunnen kijken heerst het grijs ijzig waait de wind de middag tegemoet neerslag wordt verwacht wanneer het licht zich terugtrekt in de nacht die zich met poedersneeuw zal laten overstuiven zo wordt gezegd zo wordt gedacht aan duinen alom hinder morgen in ’t verkeer met nog meer sneeuw Siberisch…

Gevoerde laarzen, twee paar sokken worden dagelijks aangetrokken Kleding aan, in vele lagen, ik wil het eigenlijk niet meer dragen Het "wanten-muts-das-scenario", ik lijk verdorie wel een Eskimo IJzige kou, ik ben klaar met jou! Jou wil ik niet meer, maar zacht lenteweer!…

heimwee bestrijden dat doe je door een Eskimo in de lente naar een boomgaard in de Betuwe te brengen terwijl het daar bloesem sneeuwt…

de koude struikelt over grond en verwachting hij kent zijn plek geboeid aan de gouden ring; een vlek, waarover ik weldra weer zing na een laatste ijselijke overnachting het is niet aan mij al sturend of trekkend een hand te verheffen of warme wind te verspreiden ik kan het niet zien dan wel, nu al voelbaar beseffen…

wie herkent het niet 't onrustig verlangen naar het ontkiemen heimwee naar bloesem de ongerept frisse geuren en kleuren die je telkens weer versteld doen staan dit grote verlangen waarvoor je de tijd moet nemen om het te ervaren... mits je de tijd maar hebt…

in haar beschermende schoot koestert de winter het zaad van de zon en bevalt in al haar glorie van de prille lente belofte van de zomer die lang zal zijn en zoet de grote Moeder glimlacht en wentelt zich tevreden om haar eeuwig brandend licht…

Soms vriest het weer zo helder dat de schaatser die ik ben de snaren van het ijs laat zingen tot in de horizon van glas aldoor beentje over door het glas zoals ooit eerder altijd weer de metalen zon achter de zilverbloemen op het raam in mij doorstoot en mij hier fotografeert. Meestal echter kom ik zelden voorbij het rottige riet de kapotte…

de zomerklanken zijn verstomd soms geurt een open deur een vlaag herinnering aan hoe het leven ging een lach die alles overstijgt nooit wijkt voor wolken en wat regen de hele lange dag een zegen blijft de losheid van het buiten schemeringen zonder muren die in schoonheid vele uren duren nu pakt sneeuw en kou de mensen…

De dagen worden langer al, Al is 't ook een klein beetje; Maar, lieve vrindjes, weet-je, Een beetje is meer als niemendal: Elk beetje brengt ons voet voor voet Weer 't lieve voorjaar te gemoet. Komt, laat ons eens naar buiten gaan, Naar 't bos en naar het veld; Daar zien wij nergens bloemen staan, Maar 't is er naar gesteld. Die arme…