Netgedichten

netgedicht (nr. 47.059):

Dat wat komt

de koude struikelt
over grond en verwachting
hij kent zijn plek

geboeid aan de gouden ring;
een vlek,
waarover ik weldra weer zing
na een laatste ijselijke overnachting

het is niet aan mij
al sturend of trekkend
een hand te verheffen
of warme wind te verspreiden

ik kan het niet zien
dan wel, nu al
voelbaar beseffen

maar iemand zal allengs
de aarde wekken
voor jou, voor mij,
ons beiden