Netgedichten

netgedicht (nr. 47.260):

Ode

Dat glorie zal wonen
daar waar je stappen gaan
in de bomen
en 't oog van de zomer
in 't wakkere hart
niet van verlangen zwaar

dat je het bloed
van de bomen en de zomer
door je aderen voelt vloeien
en in 't kloppen van je pols
de adem van allen kunt horen

Dat het hart
een frisse bron blijft -
een onophoudelijk stromen
van licht en leven -
en wat geweest is
niet zéér blijft kleven

Dat elk seizoen
een nieuw gelaat weeft
van steen eik en zee

Dat glorie zal wonen
in je lichte
en je donkere dagen