Alle inzendingen over afscheid

als een bruid zo lieflijk en pril van verlangens gestrekt op een strand van scherven van glas en schelpen en vogels verlamd met de ogen al starend uit andere tijden achter de dagen door omstanders belangeloos de haren gestreken de handen gevet en verbonden en de dorre benen van kleding gevild maar te laat geborgen haar stem nog rustend…

Het hoofd had geen ruimte meer na het schrijven, het vele sterven van bekenden, wrange handen buiten die voordeur. Schaduwen gedrenkt in pek, omgeven door honden met twaalf witte tanden: het tikken van de verwelkte klok vol minuten, het hissen van wind rond de deurbel. Dan maar de stap naar de koude nacht, bedorven hoop, een koud vel, een…

de kaart die op tafel ligt hoeft niet meer te worden gepost het boek dat ik voor je had liggen hoeft niet meer te worden gelezen het broodje paling dat we zouden halen hoeft niet meer te worden gegeten al varen boten voorbij vol verhalen over jou…

geen volzinnen zullen ooit meer uit jouw pen vloeien daar jij woordloos opging in de mist…

behoeft geen woorden alleen tranen, heel veel tranen om wolken mee te schilderen in alle kleuren die het palet maar dragen kan zodat het een stukje lichter wordt op de lange duur…

Bij onstuimig weer schuift Joz aan zee spreidt zijn bolle ogen uit zijn gerimpelde leden Achter het wolkengebergte loert de vlammende zon trekt de mensen in het zand berooft Joz van zijn vredige jacht Doch langs het zilverstrand sjokt hij verwoed met berekende pas en kronkelige stok omarmt wat hij vindt linnen lakens besmeurd met…

Lieve viervoeter, onze Babs, lieve hond Een jaar geleden werd je ziek en zwak We hebben alles geprobeerd, maar je was nier meer op je gemak Een vreselijke beslissing, die voor de deur stond Je laatste maanden waren zwaar We veegden en poetsten heel wat bij mekaar Helaas hebben we de strijd verloren En ben jij in de hondenhemel opnieuw geboren…

Afscheid van de zomervakantie, terug naar school Dag luieren, dag vrije tijd Adieu lange zomeravonden, wil dat gevoel nog niet kwijt Terwijl ik op de afdeling schoolspullen ronddool Hallo nieuwe agenda en boekenlijst Kaftpapier en lijntjesschriften, alles bij de hand Nog een nieuwe ringband in mijn winkelmand Alles wat naar een nieuw…

Deze aarde, dit bestaan, eindeloos ontmoeten, liefdevol een ander groeten, dat zal nooit vergaan. Zon en regen, gang van eeuwen steeds opnieuw waar adem gaat; voor de liefde en het hopen is het nooit te laat. Mensen gaan en mensen komen, strijden, lachen, werken, dromen, alles wat er hier gebeurt wordt door liefde ingekleurd tot we…

van het ene op het andere moment sta ik hier naakt, nu niets meer is, zoals het was te midden van al die scherven zoek ik krampachtig naar houvast in dat wat leven heet wat eens mijn basis was, is veranderd in onzekerheid cement omgezet in tranen, voelt het als één grote zee waarin ik stuurloos ronddobber, in de hoop langzaam weer grip te…

zonder aanwijzing of bericht heb je het vertrouwde zelfgebouwde nest verlaten ik wacht, verstoken van je tederheid hoe ver ben je gevlogen? vastgeketend in een hoofd met dons en een kapstok vol herinnering vlieg je door een heg met doornen je laatste pak zo linnengrauw - de schering los van inslag - en aderen als rood koraal het hoofd nog…

Hij lag al in zijn kist maar kwam gewoon aan tafel. Toen ik stil bleef bad hij het af door mijn gerafel. Waar alle taken zwegen, en roddels jaloezie was tijd de gast. Zijn eindjes knoopten mijn avondzang vast, regen het lied van de arend.…

op onverwachte tijd en plaats onzichtbaar voor het oog maar met een vaart nauwelijks te benoemen, raast en snoeit hij schoonheid plat, velt daarna oude bomen, vernielt het huis, herinnering, bekleedt alles met zijn lelijkheid om twijfel te voorkomen knaagt rustig voort, rooft dan de kracht knakt de wil: geen lieve moeder die hier helpen…

Ik heb m'n gedachten in woorden vertaald die mij parten spelen ik ben verdwaald in je bevelen en je betuttelingen ruimte voor gesprekken is er nooit geweest ook het niet willen zien wat in de ander leeft alleen kritiek je moet dit je moet dat ik ben je woorden zat ze vloeiden in overvloed want jouw wil was wet met pijn in m'n hart…

tegen een man die ten dode is opgeschreven wat zeg je en wat niet zijn er wel woorden die toepasselijk zijn zijn woorden wel gepast praten over liefde wellicht of over toen ditjes en datjes dingen die er juist toe doen doe je het wel doe je het niet tja, wat zeg je dan…

Zo treurig staan je ogen wanneer je naar me kijkt lach of dans voor mij dat is altijd beter doe iets wat er op lijkt ga de kamer met goudstof behangen als je goed luistert kun je iemand horen die fluistert ik ben niet meer door dit leven gevangen.…

de glazen deur valt dicht met een doffe klik ik laat je achter de deur van glas die zo doorzichtig jouw verwarde blik onze vermoeide harten schaamteloos blootlegt gelaagd glas valt niet uiteen het snijdt met klinische kundigheid onze banden door hoeveel lagen zijn nodig voor een geharde ziel?…

Mijn verdriet ligt tussen wit satijn ik blijf kijken, ademloos ze houdt zich stil, daar was ze altijd al goed in ik bedenk wat ze zou kunnen zeggen nu ik naast haar zit ach, ik had niet anders verwacht...…

Een lied voor de vlucht van de arend Een blik gericht op het gebergte. Aarzelend wild benauwd, reiken zijn vleugels omhoog; happend naar zuurstofrijke lucht; verstikt in zijn voorbij gevlogen vriend. De zon bij dag, de maan bij nacht, wachten dragen hem het witte licht. Hopen op bescherming. Werpt het…

Soms, als een zonnestraal door de ramen gluurt, de tuin nog glimt door ochtenddauw. Draai ik weer dat ene liedje, dat blijf ik doen, muziek voor jou. Ik zet de deuren heel wijd open, een stem die hoger en hoger klimt. Op zoek naar hem die zo geliefd was, en nog altijd wordt bemind. Mis jij het ontwaken van de lente, de witte rijp op het…

De schoonheid is tot troost gebleven al is er droefheid, leed en pijn en afscheid, onvoltooid dit leven maar ’t heeft niet anders mogen zijn. De wind schrijft woorden op het water en ’t licht beweegt als baldakijn. Al wordt het uur steeds later, later, er zal geen raad of zin meer zijn die ’t laatste antwoord kan bezorgen want er is enkel…

Haar toekomst glipt er tussenuit tanend de zin van leven ter aarde gelaten ze schept een hoop genoegen om de dood niet bang die nadert haar nu stap voor stap net of hij zegt jij mag hier zijn sterven doet haar niets dat was zij blijft…

Pluk de dag, want voor je het weet: is het avond!…

Alles is tijdelijk, je wordt geboren bent tijdelijk baby voor je 't weet ben je peuter, kleuter, puber en groot. Zo snel kan het gaan. Zo snel gaat het ook. Bij een verbroken relatie een nieuwe partner die samen met jou en de kinderen het leven voortzet, tot ze de deur uitgaan, zo snel gaat dat ook. Alles is tijdelijk.…

Jij de vrouw die mij liefhad nog voordat ik één voet op deze aardbol had gezet jij mijn steun en toeverlaat jij bent mij voorgegaan naar daar waar engelen zingen jij de vrouw die mijn moeder is en was ik zal je missen je stem, het strijken door mijn haar rust zacht lieve moeder…

In stilte is de kamer. Geen wijzer wordt bewogen, alles staat of ligt in rust. Een stofje dwarrelt, voor de rest geen zucht. Op de kast een foto van omhelzen, van jong geluk. Een lage zon leest langzaam zijn en haar gezicht, vol hoop en verlangen. Twee levens uitgehangen: het ging nooit stuk. Stilte heerst vandaag. Morgen gaat men ruimen…

dwars door de dag onder een korenbloem blauwe lucht dichtbij de aarde fietst het kind de wind geeft het vleugels voor deze wervelende reis dichtbij de aarde fietst het kind de klaterende regen stort zich met met overgave neer dichtbij de aarde fietst het kind het vliegensvlugge avontuur eindigt abrupt in een schrijnende ontknoping…

ook al zit je in mijn hart, mijn geest zal je nooit vergeten ook al ben je niet meer hier ik zal altijd weten dat je op mij let omdat je dat altijd al deed als mijn lieve grote zus had ik een ladder naar boven klom ik zo omhoog om jou weer naar beneden te halen maar de hemel is verboden gebied voor mij wacht op mij als ik er kom vraag…

zoals je daar ligt met je ogen dicht ‘n zweem van een glimlach rond je lippen. heeft de dood je mond in angst en pijn verwrongen? of is ‘t je zelfgekozen rust die ons treuren sust…

Het water stijgt mijn hand op jouw lijf met haar nat gezicht slaat zij op drift. Immens zicht de horizon verlicht haar huid omlijst in haar paradijs. Het water stijgt mijn hand van haar lijf mijn laatste traan die het raam beslaan. Een verwaterd zicht op jou gericht de herinnering schijnt door jouw paradijs.…