inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 56.944):

aangespoelde

als een bruid zo lieflijk en pril
van verlangens gestrekt
op een strand van scherven van glas en
schelpen en vogels verlamd

met de ogen al starend uit
andere tijden achter de dagen

door omstanders belangeloos de haren gestreken
de handen gevet en verbonden
en de dorre benen van kleding gevild

maar te laat
geborgen haar stem nog
rustend in zachte woorden
te vergeefs haar letters geordend
en haar muziek omhelsd en
bejubeld als een straal vergeten vriend

en zo werd ze langs mijn zintuigen gedragen
als al die doden die nog te redden waren

Schrijver: hans van weely, 9 september 2015


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 218

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)