aangespoelde
als een bruid zo lieflijk en pril
van verlangens gestrekt
op een strand van scherven van glas en
schelpen en vogels verlamd
met de ogen al starend uit
andere tijden achter de dagen
door omstanders belangeloos de haren gestreken
de handen gevet en verbonden
en de dorre benen van kleding gevild
maar te laat
geborgen haar stem nog
rustend in zachte woorden
te vergeefs haar letters geordend
en haar muziek omhelsd en
bejubeld als een straal vergeten vriend
en zo werd ze langs mijn zintuigen gedragen
als al die doden die nog te redden waren
Geplaatst in de categorie: afscheid