Alle inzendingen over religie

Een schijnbaar onbreekbare dag maar.. tussen fleurige parasols die als tropische eilanden op het vroege marktplein drijven en terwijl zwierige banieren oranje prinsen bezingen sterft er een kind een rijzige gestalte wandelt - ogenschijnlijk zonder om te zien - met de handen in de zakken de beschaduwde steeg binnen weg van het plein…

Hoe buigt zich, met verdwaald gebaar, D' Afgoderij voor 't blind Altaar! Hoe zwaait ze wierookvieren, Wier stank de ware God verveelt, Terwijl men zijne glorie steelt, En schenkt aan stomme dieren! Zo doolt men zeker al te wijd. Dees godvergeten dolheid smijt De wet uit Mozes' handen. Ontzinde mensen, laat u raên: Gij stookt de helse…

Ik geloof in mensen zoals ik in mezelf geloof. Ik vertrouw ze zoals ik op mezelf leer te vertrouwen, maar ik wantrouw mijn medemens zoals ik evenzeer mezelf soms wantrouw. Ik houd van een ander zoals ik mezelf liefheb en ik haat de ander, zoals ik ook mezelf wel eens haat. Bij alles weet ik echter: achterlaten doe ik niet en een kans…

Wat mij vrij maakt is me los te maken van alles wat mij vastketent. Wrok, haat, jaloezie, ergernis, hebzucht, hartzeer en egoïsme, als ballast gaan ze overboord. Geleid door het licht, heilig licht , ontdoe ik me van mijn boeien. Leven in het moment, waarin Hij naast mij staat. Mij Zijn levensgeest schenkt, Hoe meer ik met Hem verbonden…

Welkom in mijn hart. Mijn hart is jouw huis. Hier viert de liefde hoogtij, hier komt het huis zelf tot leven. Zijn wij de levende stenen, wat ons bij elkaar houdt is de vereniging in liefde. Liefde, venster voor onze blik op de wereld. Liefde, dak waaronder wij samen wonen. Liefde. Een muur, kou en verbittering buitensluitend Liefde…

Hij was anders dan anderen Op school werd hij vaak gepest Ook al deed hij nog zo z’n best Hij kon zichzelf niet veranderen. Ze vonden hem te stil en te dik Hij had ook weinig te vertellen Had met niemand wat te stellen En had in spelletjes geen schik. Voelde zich eenzaam en verlaten Omdat hij nu eenmaal anders was En niet zoals de jongens…

Een gedicht zou altijd over het voorjaar moeten gaan. Is het voorjaar de nieuwe schepping? Of worden wij door het voorjaar opnieuw geschapen? Opnieuw meegenomen naar dat jonge, onbedorven frisse begin dat ons bemint en bezielt. Waarin we zo vol zijn van de belofte die aan ons gedaan wordt, we er zelf deel aan worden. Zozeer dat we alle goedheid…

Er waren vele liefdes er bestonden kleuren namen zonder namen, plaatsen zonder tijd maar alles verbleekte, in het zicht van dat éne Licht.…

Vertel het me, moeder. Wie ik ben, wie ik was. Vertel het mij, mijn allerliefste zus hoe je mij zag toen ik klein was en hoe ik veranderd ben. Zeg het mij, papa, wie was ik voor jou... en wie ben je, nog altijd, voor mij niet verloren! Zeg het me dan, geliefde van de bron vertel welke zin in jouw hart klopt... vertel mij en zeg me wie ik…

Ze maakte me wijs met mooie christologisch filosofische termen dat God altijd in het centrum staat om zich over mens en wereld te ontfermen een soort levenspolis de hemel in het verschiet als een soort hoofdprijs maar zolang de mens in vrome religie steeds vluchten gaat met opgewekte liederen en spirituele gebeden doet…

God, ik kan het Licht niet zien, het Duister is te zwaar. Ik weet wel dat het Licht er is achter de donkere Duisternis blijft het verborgen voor mij.…

Op een ochtend word ik wakker. Door de gordijnen ontwaar ik licht, diep in mij een immense duisternis die mij doelloos lijkend verstikt. Alles om mij heen ademt beweging. Dynamisch de wereld buiten mijn bed met ontluistering in mijn hoofd, stilstand in rusteloze gedachten. In de verte slagen van een klok die mij oorverdovend luid wekken…

Wij mensen willen graag gelukkig zijn Willen het liefst blij door het leven gaan En geen erge ziekten hoeven te doorstaan Maar toch is er zo veel verdriet en pijn. Er is vaak veel leed in ons leven te dragen Vreselijke dingen die ons persoonlijk raken De dood van een geliefde moeten meemaken Dit roept op tot heel veel “waarom” vragen.…

Heer, vergeef me mijn dorst naar het leven op momenten dat ik meer wilde dan U mij had gegeven.…

Zijn gezang maakt me bang; hoe dichter kon hij immers tot mij komen dan in mijn dromen, mijn dromen.…

Zennig is hij of zij die Zinnig leeft en die een Zonnig karakter heeft.…

‘Is Pasen en de wind is krachtig Mijn windsels liggen op de grond Er speelt een glimlach om mijn mond Er zijn weer vele schapen drachtig Het is en blijft toch raadselachtig Ik fluit mijn trouwe herdershond Die blij is nu hij mij weer vond Hij likt mijn wonden, het is prachtig Ik was slechts enkele dagen dood Het is met recht waarlijk een…

en toen was er Jezus als synoniem hoop, geloof en liefde: een groots wonder een klankbord, bijna niemand kan zonder vooral liefde troont het hoogst bovendien zonder dit kan men niet ultiem leven bezit jij geen praatpaal in je bestaan denk je nu echt: het is overbodig? knieën en tranen zijn er niet voor niets Jezus leeft in jouw twijfelachtig…

Het kruis ontliet de mens uit 's vijands helse banden; met 't kruise wijden hem, in 't doopsel, 's priesters handen; gebiecht, gevormd, berecht, getrouwd, gezalfd in 't kruis, nog wijst hem 't kruis de weg naar hier, zijn laatste thuis. o kruise, dat daar staat, och, of zij 't allen wisten, gij zijt het teken en de hoop van elke…

Ik verdrink in Uw liefde. Onmetelijk groot en oneindig diep. Uw reddende hand, liefdevolle blik. Ik kan niet verloren gaan, al mijn dagen zijn aan U bekend Steeds opnieuw weet U mijn verlangen te wekken. Mijn honger te stillen. Verborgen in mij, geopenbaard aan mij. Raakt me aan mijn ziel. Zonder U ben ik niet compleet. Wispelturig…

Bij 't laatste Avondmaal spreekt de Heiland over de wijnstok, die door God is gevoed. Wie verlangt niet vol herboren gemoed hieraan te groeien met hoogste bijstand? Elke druiventros voele de scherpe tand van 't snoeien, ondanks scherpe pijn steeds goed. De boom der eed'le drank verplaatst zijn voet, dankzij mild heersend apostelverstand.…

Heer, U hebt de schepping mooi gemaakt vanmorgen nog raakte ik ontroerd: werd ik er door geraakt.…

nu ik hier zo sta ja ik zal eeuwig onthouden hoe jouw palmen alles rondom hoeden voelen en voeden ik mag niet vergeten hoe je damp vervluchtigen doet met twee linnen lippen een wade van gezwachteld speeksel in lagen bracht tot basilieken – koralen van eenvoud zo zoet - hoe je gewelven van niet bestaand been de processie laat dragen…

Schatten van woorden verzamelde jij toen ik jouw bijbel opensloeg vielen allerlei knipsels er uit de bijbel was niet groot genoeg voor jou het deed me goed ik dacht nou lang niet zo gek je had het wel bewaard op een goede plek…

Gelatenheid in 't lot toont eerbied voor een God die alles wat Hij geeft zo wijs berekend heeft. Ziet zich de onnoozle mens gedwarsboomd in zijn wens, zijn wrevel stort zich luid in zucht en weeklacht uit. Grimt hem de rampspoed aan, hij krimpt reeds voor het slaan, en kermt de echo moe bij de eerste slag der roe, alsof hem…

Ik zie niks meer, geen licht of duisternis slechts jouw knieval jouw haren jouw mantel, jouw gezicht door jouw geloof ontstond mijn geloof jouw licht is mijn licht waarvoor ik kniel in de grond van mijn ziel.…

Stil zijn zal ik want de dagen die komen heb ik nodig om te leren begrijpen waarom nu zoek ik nog naar antwoorden wie ben Je blinden zien doven horen verlamden staan op leer me deze dagen te ontdekken wie Je bent stil zijn wil ik maar wel voorlopig zoals een geheim dat ooit wordt onthuld stil staan wil ik bij het…

Nee Petrus, ook jij redt het niet, al doe je zo je best, ook jij bent niet voornamer of beter dan de rest. Wie zonder zonde is heeft ook geen Redder nodig, daarom was Jezus’ reddingstocht voor niemand overbodig. Al zal er altijd iemand zijn die zegt ik ken Hem niet, de Heer die ons doet leven is ‘t die ook hem doorziet. Al horen we…

Met regelmaat haal ik mij lieve doden Zo leeftijdloos nu helder voor de geest En sprakeloos ervaren wij het feest Door de geheimenis ons aangeboden Met om ons heen weer volop lenteboden In mij dobbert een pril zoetwater beest Waar ben ik toch zo angstig om geweest? Wij mensen leven dankzij antipoden Ik neem tafelmesheften van het…

In de lente zingen vogels het hoogste lied De mus, de merel en nog heel veel meer Het is fijn er naar te luisteren, steeds weer Ik verwonder mij er altijd over en geniet. Samen vormen ze een geweldig koor Elke vogel zingt zoals hij gebekt is Voor mij is het een ware belevenis De vogelzang, de hele dag maar door. Ik zie ze nestelen in de…