Alle inzendingen over tijd

Eén jaar van je leven zo snel voorbij helemaal geleefd teleurgesteld, bedroefd of blij Soms is een jaar een ramp er gebeuren nare zaken je moet het aanvaarden ook al kan het je nog zo raken Het zit ook wel eens mee daar moet je wel van uit gaan de mooie dingen van het leven geven kracht aan ons bestaan Elk jaar nieuwe kansen maar…

Boeken. Vrienden zijn het. Mijn leven vormen ze. Mijn verleden. Mijn toekomst zelfs. Na mijn heengaan gaan ook zij. Naar andere tafels. Naar onbekende boekenkasten. Naar de harten van vrienden. Boekenvrienden zoals ik. Vrienden zijn sterfelijk. Boeken niet.…

Na vele jaren zie ik mijn oude woonplaats: met stormend gevoel ontmoet mijn warrige denken de kalme werkelijkheid. Champagnesmaak en sigarendamp strelen het worstvelletje, dat traag, welriekend vergaat, samen met oudejaarsavond.…

Ik bind u binnen 't Woord, o Jaar, gelijk de boom u binnen 't harsig barsten bindt der harde schorse; gelijk, alnaar 't getij ze geeslen zal of schorsen, u van zijn vloeden spoele' of keetnen komt de stroom; gelijk de wind u vat in 't wervlen van zijn norse geweld, of in de duw van 's zomers lauw geloom; gelijk de zon, die, wáar…

Beetje gek nu ik naar dat '2014' kijk alsof het een verre toekomst is. En neem dan '1914' en het lijkt een ver verleden. Dus waar ben ik nu? Ergens tussen die twee.…

met één oog kijkt het opgesloten kind vanuit de hoogte naar de wereld buiten in de binnenkant van het breekbare hoofd nestelt zich het versmalde leven het volgt een verdwaald dansend papier dat tot slot voorgoed in de goot beland het hoort de vleugelslag van overvliegende ganzen vangt flarden op van wegstervend gezang het ziet…

Haar ogen talen naar verre einders, haar huid vertelt een bijzonder verhaal. Een levensloop van lijnen als een landkaart van de ziel. Zij raakt mijn wezen betreedt de roerige vertrekken van mijn hart. Binnenskamers rest enkel nog een warm gevoel, de stilte van een diep contact.…

Mijn rust- en werkkamer, verandert in een museum. Het museum van mijn leven. Voor mijn oude speelgoed. Voor mijn schoolschriften. Voor collegedictaten. Nalatenschappen van ouders. Duizenden boeken. Aantekeningen en publicaties. Ontelbare folders. Alle jaargangen Donald Duck. Onmisbare tijdschriften. Platen, tapes, CD's en DVD's. Geluidsapparatuur…

Soms wil men oud zijn vòòr zijn tijd; Maar wordt het tijd om oud te wezen, Die fraaie wil slaat om tot vrezen, En kreeg men liefst nog wat respijt; Soms is men àl te goed genezen, En wil nu jong zijn, ná zijn tijd.…

In het raamkozijn aan het einde van donkere gangen aanschouw ik de wereld onder mij. Straten uitgestorven, verlaten, slechts rode lichten verwarmen troosteloze kade. Eenzame man scheurt de nevel uiteen, als hij troost zoekt in het warme rode duivelse licht, hij verdwijnt in schelle gloed. IJzeren beest passeert de brug, uitbraken 100…

ik hoor het tikken van de tijd klok in het stopcontact tandjes ratelen rustig en constant, de tandjes van de tijd beslissen over licht en luid over koffie en brood over leven en tijdelijke dood gewone dingen van alledag waar je niet bij stil kunt staan omdat dat van de tijd niet mag de tandjes knagen door…

Ieder individu, man of vrouw... vrouw of man.. neemt zijn of haar plaats en rol in de tijd der geschiedenis in! Het ligt vast, om los te laten. Elk denken, ieder onderhandelen is belangrijk genoeg, om weg te laten.…

De bries heeft z'n onschuld afgelegd spant openlijk samen met brokken donder schrijft met samengebalde nevels een zwartboek voor kust en scheepsvolk zoals de verduisterde sterren drijven veilige havens verder uiteen hoe de steven ook radeloos rondtast raakt slecht eindeloos water wind jaagt vragen tomeloos verder onbereikbaar voor antwoorden…

als de hartslag tikt de tijd weg onder huid en leden kleurloze leegheid dient zich aan als opgewonden klokken zich ontdoen van al hun veren er is niemand die kan weten hoe laat het werkelijk is onderhuids of buitenshuis of waar dan ook alleen de tijd die zal het leren…

geef de tijd een kleur het avondrood bijvoorbeeld geef je gevoel een geur voor mij mag dat lavendel zijn tracht wat je ziet te omvatten in aaibare woorden... "de avondval omfloerst in oogopslag gevangen" schemertijd wordt verliefdheid geluk de helpende hand die iemand je toesteekt poëzie wordt het paspoort tot een grenzeloos land…

Oud zijn, is jammerlijk afscheid nemen, van wat al is geweest. Ouder worden, is van harte welkom heten! Hetgeen nog komen kan. Alles wat nog komen moet!…

Redwoods zijn meer dan bomen. Heilige getuigen zijn het. Zo stond ik voor General Sherman, in het Giant Forest in California. Sherman leeft al 2500 jaren. Beschavingen zag hij komen en gaan. Vandaag sta ik bij een baby Sequoia, in het Cantonspark in Baarn. Ook hier voel je vitale energie. Ook hier wordt een mens bescheiden. Sequoiadendron…

Koffie drinken is tijd nemen. In bed, aan tafel, onderweg, tijdens het werk, in een café, na een begrafenis, na een bevalling. Waar dan ook, wanneer dan ook. De teller staat over de 50.000 al. Cappucino of machiato bij de barista. Koffie branden en zetten is een kunst! Is koffie drinken een verslaving? Nee! Een innerlijke behoefte is het.…

Het jaar heeft haast gekregen, december is eindelijk in zicht. Tijd om aandachtig stil te staan bij egostrijd en plicht. Een nieuw jaar staat gereed. Geen toekomst, geen verleden. Geen tijd meer voor strijd, strijd die gisteren werd gestreden.…

Het venster wordt geopend. Een venster in de nacht. Ik ontwaak. Ik luister en voel, hoe mijn wereld zich ontvouwt. Iedereen is gekomen. Alles is aanwezig. Hier is overal. Nu is altijd. Deze openbaring maakt gelukkig. De slaap overmant me weer. Het venster wordt gesloten.…

Mijn ziel, mijn diepste wezen woont tijdelijk in mijn eenvoudig stoffelijk omhulsel. Geen leeftijd, geen jaarringen; ooit ontsprongen uit de oerbron, steeds onderweg. Waarheen en met wie? Soms met een tweelingziel. Zij ontvangt eeuwig energie en voeding. Geen storing van de kringloop. Ooit is de oerbron weer tijdelijk gastheer…

de nacht vandaag komt als beelden in draken visioen rood bijt wit de hals zo is het de mythe te doen om een vlag kan men niet rijmen zo verdwijnen teksten langs de metrolijnen en profeten hun tijd verdoen en verdwijnen klein klaar gedicht je zei wat maar verstond het niet hetzelfde altijd alleen…

Lippen van zand, ouder dan de tijd rafels van een schrale gestalte vage sporen van zuivere zwijgzaamheid dolende regen die droogte als uiterste vorm van schraalheid drinkt in dit schijnbaar zinloze weer brengen lange witte wolken een kalme vervreemding het suizen van een verkwikkende koelte is weggestorven in vroegere zomers nu de tijd hier…

ken jij de jaren die verjaarden vier jij vergankelijkheid met wijn als het bestrijden van een pijn ben jij getekend door de tijd veins jij geluk en houdbaarheid..?…

naast me op het zonnig voordek van de mudvolle pont over het IJ naar de NSDM-werf v/h zet een middelbaar echtpaar van ongelijke lengte de tanden in een rond sesambroodje gerookte zalm mayo en bieslook daarna lessen man en vrouw hun dorst via het riet in een beker milkshake aardbeien de pont komt aan knoestige vaders in flodderoveral…

Seconden tellen. De secondewijzer is gehaast. Minuten registeren. De grote wijzer wordt angstig. Uren zien verstrijken. De kleine wijzer blijft aandachtig. Stress is voor grote wijzers. Kleine wijzers zijn wijzer.…

Elk jaar worden we weer ouder We leren elk keer steeds meer Het leven is één groot leerproces Goede dingen en foute dingen Alles hoort bij de levensles Fouten maken we allemaal Van sommige hebben we spijt omdat je zelf of een ander er onder lijdt Maar ook dat hoort er bij Onze fouten moeten we eren We kunnen er alleen maar van leren Het…

Ze keren langzaam terug naar onbehouwen staat en in verwering brengt zich iets ontzaglijkers aan het licht, dat ook in het gezicht van doden over een verleden leven triomfeert. Grondstof door nietsziende kracht bewoond, als van goden, in de grootste tempels en in broze geest vereerd. -------------------------------------------- Uit: 'IJsgang…

De fundering is goed en stevig maar we bouwen het opnieuw op Vol vertrouwen want dat zit goed als ik na maanden ga kijken Weet ik niet wat ik zie het is meer zand dan cement Daar staat het nieuwe huis in aanbouw ik kijk ernaar dit is niet het huis De oude fundering staat er nog dat is het enige wat echt is Weg is het vertrouwen als ik wegloop…

hoe dikwijls is geluk niet meer dan een oude droom uit een vervlogen tijd ik heb er destijds zorgvuldig notitie van genomen en het opgeschreven in een groen cahier met mijn naam in schuinschrift op het etiket nu ik na jaren de woorden durf te herlezen betrap ik mijzelf op weemoed…