Alle inzendingen over ziekte

Hunkerend naar liefde. In veel gedaanten vervormd en verdrongen. Zo sta ik tegen de muur voel ik me veilig. En af en toe doe ik een stap vooruit, maar! Alles komt dan op mij af. Terug wil ik naar de veiligheid van staren en turen in het niets. Zittend op de grond met de muur als steun bid ik. God! weet u nog wie ik ben? En wanneer…

Je wilt het proberen maar je hersens protesteren vergeetachtig ben je op zoek naar iets maar naar wat, het zegt je niets soms ben je agressief en dan weer heel erg lief je bent weer terug in je jeugd volgens mij geeft dat het meeste vreugd je dochter of je zoon voor jou is het een ander persoon en dat doet zeer herkennen doe je niemand meer…

Wie kent hem niet Sint Elooy onder de echte paardenliefhebbers nog steeds aanbeden en aangehaald heilige bisschop met smidsverleden vandaar ook patroon der smeden Die ruin ros en mens laat delen via tal van vaste formules van zegeningen gaf zijn naam aan de aanpak van nagelgaten eerbiedig Sint Eloois-evel geheten Tot ons gekomen via onzichtbare…

Ik ben verscheurd Verscheurd in kleine stukjes Ik ben verscheurd En heb geen plakband meer Ik ben verscheurd Versnipperd en gedumpt Ik ben verscheurd Versnipperd, keer op keer Ik ben verscheurd Wie lijmt mij weer?…

ze zei nooit veel leek niet zo aardig die dag begon ze te praten over haar lijf dat een verbond van verraad gesloten had dat ze niet meer sliep droomde van kleinkinderen van haar zoontje van acht gisteren zag ik haar weer ze droeg een zonnebril en een pruik…

er is geen tijd geen tijd nu voor verdriet er is geen plaats geen plaats nu voor paniek had ik kunnen weten had ik het willen weten er is geen ruimte geen ruimte voor een klaaglied alles lijkt opgelost maar blijft een raadsel de logica failliet…

Alleen wij drie kwamen tot elkaar losten elk probleem met een indeling op gelukkig hadden wij het bij het verkeerde eind en is er dientengevolge nog hoop voor de mens We tripten van angst en onzekerheid naar overbezorgdheid voor het welzijn van anderen en daar tussendoor eenzaamheid, moedeloosheid en wanhoop kwamen uit op betweterigheid…

Als de avond is gevallen En de zon is heengegaan Denk ik na over de dingen Die ik tóch weer heb gedaan Steeds worden het er minder En mijn hart doet langzaam pijn Hoelang zal het nu nog duren Dat ik hulpeloos zal zijn Eerst mijn handen, werd wat lastig Toen mijn benen alle twee Kreeg een rolstoel en wat dingen En ik deed weer even mee…

het is weer zover pijn snijdt mijn lichaam in twee helften links valt best nog mee rechts werkt verlammend letterlijk voor de buitenwereld lijk ik slechts onhandig maar soms wil die hand niet mee zijn de zenuwen moe geprikkeld staken ze even scherven andere keren struikel ik hoge hakken hebben er niets mee te maken ik voel gewoon eventjes…

Ik durf de grens niet te passeren van het onbekende land. Ik moet jouw liefde daar ontberen en mis steeds jouw vertrouwde hand. Gevaar dreigt van alle zijden. De weg is ruw en onbekend. Mijn zorg dat is jouw lijden, ik weet dat jij er klaar voor bent. Onze wegen zullen zeker samen komen, die band gaat nooit meer stuk. We blijven geloven…

Als je voelt het gaat niet meer, dat te zeggen doet zo'n zeer. Als je voelt het gaat niet goed en je steeds meer inleveren moet. Wanneer het einde komt dat weet je niet, steeds afscheid nemen doet verdriet. Niet te weten of je er morgen nog zal zijn, oh mijn god! wat doet dat pijn. Alles wat je lief is achter te moeten laten, oh wat…

Als de wereld in schimmen verandert en ik weet niet waarom de kaars dooft mijn herinneringen de dag die geen verschil meer maakt met de nacht het leven niet meer geleefd wordt mijn gedachten nooit meer de mijne zijn weet dan dat ik diep in mijn hart jou niet wil kwetsen als de spiegel zelf zijn eigen…

alles begint nu van je los te raken je gewaad, je bed, de kamer en je stede elk moment moet je opnieuw bijkomen in nieuwe verwarring worden afgemat je wilt de samenhang hervinden die je gisteren nog had maar de dingen die je liefhad zijn voorgoed vervluchtigd vervlogen tot as je wordt buiten jezelf gedreven los als de adem van een kind…

Een mooie dag, Een beetje zon, een beetje wind, Hele families zie ik de straat doorfietsen, Met soms achterop een giebelend kind, Het lijkt zo gewoon en zo dichtbij, Maar dit geluk…… Is niet weggelegd voor mij.…

Door aders denderen chemometro's over rode en blauwe banen, station naar station pijnlijk misselijkmakend chlorixvervoerend schakelen stemmingswisselingen om en kanker uit vallende haren, tintelend brandende huid Lachen met ingehouden tranen elke stap is een te veel elke minuut een uur elk uur een jaar Tik tak tik tak, zou het aanslaan?…

Angst Waarom bang zijn? Om te vallen Bij elke stap die je zet. Waarom bang zijn? Voor wat komen gaat, dat nieuwe hoofdstuk in je leven. Waarom bang zijn? Om in een gat te vallen, dat je door angst zelf groter hebt gemaakt. Waarom bang zijn? Om de dood tegemoed te gaan, om de pijn te voelen. Waarom ben jíj bang? Bang…

Soms waan ik mij in springweides met schapen en dat soort liefdesdieren Of gevaarlijk ingeklemd op jubeltribunes juichend, juichend voor wie weet ik niet En dan het zwenken van goud omlijst naar zwarte gronden zonder randen En daar het houvast weggerukt uit mijn handen uitgeblust Of het leven houdt zich dood en nee ook geen…

'Hallo!' 'Dag mevrouw. Wie bent u..?' 'Ik ben je vrouw!' 'O..!'…

Vreemd Je lachte naar mij En begon toch Onbedaarlijk te schelden Ik moest weg Met de meest vreselijke ziekte Als dank kreeg je toch Mijn lach Een streling over je wang Een kus Dat past weliswaar niet bij mij Maar kwaad op jou Dat kan niet Je weet niet wat je zegt En Weet niet wat je doet Ik ben bij jou En dat voelt goed De dementie…

Haar lichaam sterk en stoer geheel zichzelf in oergezonde staat en spotlachend om wie er niet als zij totaal geen kwalen kent maar last en leed verdraagt de neergang van een lijf dat het wél af laat weten Haar ironie zweeft uitvergroot boven de klachten van de lijders die na bekentenis over hun feilen en het vertonen van hun wonden in…

Het maakt me soms zo angstig en word het vaak zo moe het voelt als opgesloten zijn 'k weet ook niet waar naartoe ik voel me nu zo machteloos lichaam gescheiden van de geest ze werken niet meer samen zoals het vroeger is geweest positief zijn slaapt nog het denken op een pitje laag ongecontroleerde bewegingen hier en daar een open vraag…

Het spel tussen licht en donker sprak al van je sterven, jij dacht nog in jaren terwijl de matheid in je ogen me vertelde van het pas gegraven graf Al kende ik alleen je kalme oppervlakte met hier en daar een stukje diepgang, maar de tijdsgolven droegen begrip en mededogen naar elkanders hart Je boeg stuitte tegen rotsen en versplinterde…

ontkiemend onkruid bedreigt zijn leven zodra het zich sluipend onderhuids zal bewegen woekerend onkruid geworteld in zijn brein kweekt verwarring en angst en laat ons droef te moede zijn nietsontziend onkruid doet ons de handen vouwen en stilstaan in de lucht op vleugels van vertrouwen…

De "hoop" hangt aan de hoogste boom Daaronder hangt "vertrouwen" En als vertrouwen klimmen kan Gaan we een feestje bouwen.…

Als mijn ledematen vrij konden zijn als mijn verstarde lichaam ontspannen was als een vlinder zwevend in de lucht dan gingen mijn gedachten niet langer op de vlucht Dan was ik vrij om te gaan hoefde niet steeds stil te staan bij wat eens normaal is geweest Nu voel ik me gevangen in iets waar ik niet wil zijn In mijn hoofd droom ik dromen…

voor rian kanker een strijd tegen onzichtbare cellen chemokuren en bestraling volgen aanvallen!…

Heel veel wordt voor je weg gepakt Heel veel wordt voor je gedaan Allemaal met goede bedoelingen maar het geeft een vertroebeling van je eigen bestaan Sta ik nog midden in het leven of sta ik meer aan de zijlijn als toeschouwer aan de kant Zou graag midden in het leven staan een functie geven aan mijn bestaan Nu moet ik het zoeken in kleine…

Het liefst wil ik voor jou wat zonder wensen niet lukt. Als je de gang wel ziet maar je benen niet willen, als je mond wel vormt maar niet kan gillen. Als lopen, vliegen, dansen, hopen, voor jou niet meer is weggelegd. Als vriendschap, liefde, warmte, thuis, aan jou niet meer is toegezegd. Het liefst wil ik voor jou wat zonder…

Ze kijkt hem aan terwijl ongeloof haar ogen in verbijstering doet kleuren ze slikt en slikt en stamelt dan dus jij laat jouw beste vriend als een baksteen vallen omdat hij HIV besmet blijkt te zijn…….. het blijft stil dan een nors ik wil er niet over praten ze zwijgt weet dat dat hem haar zoon genoeg zegt er staan dikke tranen in…

Onder de lakens gedoken voel ik mij vrij en pijnloos, alsof ik onder een stapel sneeuw lig, alsof de tijd stilstaat en sneeuw het rimpelen van het lichaam tegen gaat. Ik voel me even vrij van alle pijn die mijn lichaam dagelijks voelt. Als de sneeuw weer smelt ben ik weer een mens tegen de wereld en het is Hij, die mijn menselijk lichaam langzaam…