Netgedichten

netgedicht (nr. 25.501):

Paasgedicht in Tibet

Ik hoef niet meer naar Tibet
Want in mijn geest heb ik dat bereikt

Niets kreeg mij klein en ik kreeg altijd hulp
En altijd word ik me daar op zondag van bewust
Als ik uitrust en me vredig voel

Ik fietste de aarde al rond
En leef met schizofrenie
Prikkelarm en vol humor

Ik vind ziek zijn niet leuk
Liever was ik energiek
Maar in Tibet leer je
Omgaan met je eigen geest
Dus daar ben ik in mijn hoofd al geweest
Ik hoef dus niet meer naar Tibet

Aan de eind van de zondag een kort gebed
En dan lekker naar bed
Waar het vredig is en ik gelukkig ben met niets
Ook dat leer je in Tibet
Al ben ik daar nooit geweest

Is het dan toch de kracht van boven
Of de liefde van moeder
Dat schizofrenie mij niet klein krijgt

Maar o wee als ik het huishouden moet doen
Of verkouden ben of ik een sjekkie nodig heb
Dan is het nog erg ver naar Tibet
Een grote bergketen rijst voor mij op
Het is nog ver naar de top en ik daal
Weer af in mijn geest tot op de bodem van mijn geest

Maar ook dat leer je in Tibet
In je geest is het soms leeg…

---------------------------------------------
Foppe Paasdagavond na bezoek moeder in vrede