Alle inzendingen over ziekte

Dapper gestreden als ridder te paard voor haar kind'ren hier op aard. De ziekte kwam velde haar neer op bed ieder was ontzet De krachten namen af de pijn nam toe staan of lopen was een onmogelijk gedoe Toen is haar steel geknakt haar schoonheid was verloren De strijd is gestreden Niet tevergeefs toch is haar levensdraad nu afgesneden…

Euthanasie wordt een optie als wetenschap is uitgedokterd.…

Hier glijd ik van de trap traag maar gestaag het ongewisse in Hier stuitert mijn besef van lijf zegt ho en boem is weer opnieuw beginnen Hier wacht ik hoog of laag op een naakte trede Dag roede dag loper hier glijd ik.…

Met een boortje schoot hij uit Het ding boorde zich in zijn pols Zomaar. Hij gaf een kreet, doet ie wel meer Ik keek niet meteen, wel bij de 2e keer Vanzelf De schrik was compleet, bij ’t zien Van zoveel bloed, ’t was zo’n klein machien Echt waar Stoppen met stromen, handdoeken erop Drukken maar De broeders kwamen, zagen en overwonnen…

Veel woorden niet uitgesproken alleen dat ene Waar nietsvermoedend de vinger wordt gelegd De broosheid van het achterlaten is alles mee gezegd…

Ongezegd de woorden het onderwerp taboe niet dat ze stoorden maar niemand wist nog hoe de juiste troost te geven om in plaats van de dood te kiezen voor het leven ook al is de kans niet groot…

Wanneer de houten deuren wijken op de tocht (op avonden van harde wind en hoorbaar sissend water), is zij het steeds die bleek & rechtop in de kussens de kamer binnen komt - ze zegt geen woord, maar speelt haar weemoed in gegiechel om een alledaags verleden (haar vroeger naakt, ooit glad & harig van verlangen), en laat zich gaan vanuit…

Hij Verwachtte ons reeds lang Berustend glimlachend - Hij Met ingevallen mond In zijn steriel-witte bed Fluisterend zeggend Kom gerust dichterbij Kom Wees niet bang…

In bed Wakker Stakker Licht Verlicht Met bonkend hoofd Verdooft Het veertjes gordijn open deed Krrrraakkent Wat een week Ik keek uit mijn boven licht Aha, daar schijnt de zon Wat zie ik bleek Ik draai me om Vlug terug in bed Nog even kamille thee zet En naar het toilet Bibberend Trillend Pijn in mijn benen Het zeurt Mijn pijnlijke…

Mijn wil wijst mij de weg Mijn wil leidt mij door het leven Mijn wil brengt verdriet en geluk Maar wat nu, als mijn wil mij vergeet Dan kun je mij helpen Door een vriendelijke glimlach Door je warme handen Door je onvoorwaardelijke liefde Mijn weg weer te vinden…

gebroken in de regel vallen scherven uit jouw mond geduldig voeg ik mijn woord bij halve zinnen en plak wat niet te rijmen is jij kijkt naar binnen achter regen langs het raam…

Opstaan zuchtje kreuntje pijntje plasje scheetje Snottebel Gestel hoestje rillinkje kuchje Snottebel Remedie asperientje koekje dropje snoepje toastje Snottebel…

gebroken in de regel vallen scherven uit jouw mond geduldig voeg ik mijn woord bij halve zinnen en plak wat niet te rijmen is jij kijkt naar binnen achter regen langs het raam…

Midden in de nacht, donker buiten, stil op straat. Ik lig in bed, lig rustig te slapen. Dan opeens, een nachtmerrie! Ik verdrink in een meer, word steeds verder ondergetrokken. Ik schrik wakker, krijg geen lucht! Heb de kracht niet om, om hulp te schreeuwen. Ik ben bang, zweet over m'n hele lichaam mijn ademhaling piept. Het voelt…

op een dag na plaatselijk ongemak is er een gesprek met een tafel er tussen in een kamer met licht, hout en veel ruimte het licht wordt dof, grijs en verstilt de ruimte beklemmend wit vriendelijke afstand met heldere zakelijkheid niets is meer zeker het lijden wordt zichtbaar en fysiek…

Drie jaar collega Aardig en attent Sloom van lichaam en geest Een wandelend vraagteken Maar fel met woorden Snel met tranen Onrecht voelend in elke zin Altijd met dat rokershoestje Terwijl ze al vier jaar gestopt was Het zal wel meevallen Zei ik in maart Toen ze naar de dokter ging Kanker zei hij En haar leven was voorbij…

zo lang bovenmenselijk gevochten zo lang in mezelf geloofd zo lang trots en waardig nu spat mijn leven in scherven uiteen god gun me nog alsjeblieft de kleurschitteringen weerkaatst in't gebroken kristal…

moeder, mijn vader heette Klaas welnee, zijn naam was Jan maar die is er niet meer, helaas hij was een heer niet de gemakkelijkste, een echte ouderwetse baas moeder, ik ben uw zoon net als Gijs en Kees ja, jouw pa had de hond nog voor de aardappelenkar riep zij oprecht maar o zo in de war moeder, mijn vader heette…

(bij het huwelijk van mijn dochter) Huisje van glas kind van ons hart. Daar lag je zo klein zo teer. Je was, van was. Breekbaar was je. En wij mama en papa totaal geen ervaring met zorgen, keken uit naar elke dag. Naar elke morgen Huisje van glas dat is bij ons gebleven. God wat was je ver weg voor ons! Maar dat glas hield…

De nacht bevrijdt mij van de zorgen, een paar uurtjes vrij, tot de nieuwe morgen! Eventjes je zorgen vergeten, en je pijn, even verlost van alles zijn! Je lichaam en geest even tot rust laten komen, als je geluk hebt beleef je mooie dromen. En als de nacht weer henen gaat, begint opnieuw de dageraad. Met nieuwe moed begin ik aan de nieuwe…

Ze ligt op bed een lief gezicht wel bleek. Ze kijkt me aan en zucht ik lig hier al een week. Hoe is dat zo gekomen vroeg ik haar. Ach dat moet u me niet vragen ik hoor hier niet ze doen hier raar. Mijn kinderen zeggen niet klagen Bent u boos omdat u hier bent. Ja knikt ze, en begint te snikken niemand de me hier kent. Ze laten je gewoon…

Ik beweeg en soms denk ik laat het maar stoppen voor altijd! Gevangen in een willoos lijf. Geketend in een kerker is waar ik verblijf. Ik beweeg en soms denk ik kwam maar een einde aan alles. Vandaag nog! Handen stil even controle. Los van de ketens is wat ik wil. Ik beweeg en soms denk ik ik dacht er niet…

Onzichtbaar, maar pijnlijk voelbaar chaos en pijn in m'n hoofd veroorzaakt door het monster dat migraine heet die me danig van m'n bestaan heeft beroofd en ik dagen niet eet in duisternis gevangen rijg ik de dagen aan elkaar aan bed gebonden als een kluizenaar met bizarre gedachten en slapeloze nachten Maar dan opeens... Na drie dagen…

Omdat mijn woorden niet toereikend zijn. Klinken klanken vanuit eenzaamheid en pijn. Ik wil je verstaan, verward is jouw praten. Vaak heb je mijn onmacht in de gaten. Soms botsen mijn woorden, met je kreten. Maar ik ben bij je, zal je niet vergeten! Terwijl jij steeds hetzelfde doet en zegt, blijft je gezicht eerlijk, helder en oprecht…

Hunkerend naar liefde. In veel gedaanten vervormd en verdrongen. Zo sta ik tegen de muur voel ik me veilig. En af en toe doe ik een stap vooruit, maar! Alles komt dan op mij af. Terug wil ik naar de veiligheid van staren en turen in het niets. Zittend op de grond met de muur als steun bid ik. God! weet u nog wie ik ben? En wanneer…

Je wilt het proberen maar je hersens protesteren vergeetachtig ben je op zoek naar iets maar naar wat, het zegt je niets soms ben je agressief en dan weer heel erg lief je bent weer terug in je jeugd volgens mij geeft dat het meeste vreugd je dochter of je zoon voor jou is het een ander persoon en dat doet zeer herkennen doe je niemand meer…

Wie kent hem niet Sint Elooy onder de echte paardenliefhebbers nog steeds aanbeden en aangehaald heilige bisschop met smidsverleden vandaar ook patroon der smeden Die ruin ros en mens laat delen via tal van vaste formules van zegeningen gaf zijn naam aan de aanpak van nagelgaten eerbiedig Sint Eloois-evel geheten Tot ons gekomen via onzichtbare…

Ik ben verscheurd Verscheurd in kleine stukjes Ik ben verscheurd En heb geen plakband meer Ik ben verscheurd Versnipperd en gedumpt Ik ben verscheurd Versnipperd, keer op keer Ik ben verscheurd Wie lijmt mij weer?…

ze zei nooit veel leek niet zo aardig die dag begon ze te praten over haar lijf dat een verbond van verraad gesloten had dat ze niet meer sliep droomde van kleinkinderen van haar zoontje van acht gisteren zag ik haar weer ze droeg een zonnebril en een pruik…

er is geen tijd geen tijd nu voor verdriet er is geen plaats geen plaats nu voor paniek had ik kunnen weten had ik het willen weten er is geen ruimte geen ruimte voor een klaaglied alles lijkt opgelost maar blijft een raadsel de logica failliet…