Alle inzendingen over literatuur

Hij schrijft vers na vers In een hectisch tempo Woord na woord Zin na zin Woorden worden zinnen Zinnen worden teksten Hij is erg ijverig Maar die hoop literatuur kan ie eigenlijk beter naar de Maan sturen……

Ik hechtte mijn Roos aan het Kruis En ben op reis gegaan. Ik was vroom en kuis En hoopte niet te vergaan. Mijn weg was wild en doornvol En ik werd uitgeput. Maar ik bleef maar hoopvol Ook al was ik ver van mijn hut. De Graal was mijn doel en moeten, Ik wist dat Hij bestond. Da Vinci Codes routen, Dan Browns wereld rond. Ik hoor al…

ik krijt mijzelve aan mijn hart verplicht ik kwijt gevoelens, vis achter net, gedicht is net niet wat het moest zijn maar blijf vooral hangen, aan de lijn misschien buigt de schaal onder mijn gewicht…

Wie schijnt de zon en laat de maan toch niet vallen omdat hij teveel met de sterren bezig is Wie reist een vers en laat de zin toch niet vallen omdat hij teveel met de woorden bezig is Ach schrijf me een zonnig vers met woorden die de nacht met sterren verlichten als de maan zijn zin verloren heeft tijdens de reis…

ik loop langs het kanaal het duistere water wenkt zeg dag met mijn hand maak een wegwerpgebaar een binnenvaartschip glijdt golven slaande voorbij de schipper tuurt in de verte ik zie de plechtnaam: Alcyon googlend vind ik Ovidius het verhaal van koning Ceyx die tijdens stormachtig weer omkomt op zee zijn geliefde Alcyone gaat hem achterna…

zout op de lippen schrijnende handen ronden de dag de avond valt in verlichting droom je ogen weg uit vandaag en versaag nooit breek gedachten want morgen wordt ooit…

onbeschreven blad met woorden, spiegel je verhaal, kaats de keien vol akkoorden hypermuzikaal over de sprekende watervlakken en vergeet vooral de voze vissen niet te pakken in de diepte van mijn dal onbeschenen land van lichten, schilder je portret, kleef de klieders van gedichten ongenadig vet tegen de stralende wolkenranden en…

Ik ben weleens een typetje "zwart/wit" zie niet altijd alles even rooskleurig hou niet van vloeken en schelden maar hou het wel altijd netjes en keurig. Ik hou ook van een geintje,dat is waar kan met de meeste mensen wel overweg begrijp soms alle gedichten niet, maar ik vraag dan wel gewoon om uitleg. We zijn niet allemaal poëten en…

de afspraak staat voor vandaag genoteerd ik zal dansen op je graf solo macabre bezorgd luister ik naar de weersvoorspelling zware buien met onweer en harde windstoten uit de schoenenzak op zolder vis ik een paar waarop ik jaren geleden bewoog op muziek vergeefs probeer ik in een wanordelijke la het ooit aangeschafte vlinderdasje te vinden…

tijdens het plastificeren van kilometers cola en een knetterende ruzie gaan mijn gedachten uit naar Kameleon Ahoy verjaardagscadeau van zus en zwager toen ik tien werd of elf het begin van het proces dat leidde tot de status van boekenwurm via het verdwenen parelsnoer met Pieter Pikmans het zeegat uit Okke Tannema wiens vader alcoholicus…

Berisper van mijn dicht, dit woord laat ik u weten: Schaf beter spijs als ik en nodig mij ten eten, Of neme mijn onthaal, zulk als het is, in 't goe, Of laat mij ongemoeid, en houd uw snater toe.…

voor vierentwintig woorden moet ik weer een nieuwe van Dale kopen kattebak wordt kattenbak paardebloem nu paardenbloem geschrapt werden helaas algeer en haspelwerk voetbalsupporters die de scheids willen pesten zijn gewaarschuwd : hondelul wordt hondenlul…

ik zie ze kijken achterom de vlekjes van hun schone handen wassen ze hebben iets bezeerd verdringen dat maar weten zich bedrogen door eigen ogen…

ik keek naar mijn schoenen ze staarden terug nietszeggend gingen hun gang ik schaamde me en volgde stap voor stap tot de klap me duizelen deed ik stond voor paal die voelde ik toen ik weer helder keek…

zinnen zijn me weer ontschoten er is iets uit mijn brein ontsproten dat ik eventjes niet vat tussenregels witten kleuren vragen laten meningen vervagen en de tekst vlakt af ik schreef een speelbal voor de wind een gedachte nog die niemand vindt…

De ogen van het spraakwaterkind kijken angstig onder haar huid vandaan. Verborgen gedachten zoeken mededogen maar in werkelijkheid ligt zij ingetogen in badwater te woelen weggegooid van hartstocht beroofd van woorden berooid. Haar pantser van woorden waar men zich aan raakt is door haar niet bezield haar lichaam voelt naakt ook…

Van lucht kan ik niet leven Leven doe ik dan niet Geef mij toch wat te eten Wat brood in het schiet Want lucht dat eet ik niet Schrijven is mijn leven Mijn leven en bestaan Niets anders kan ik geven Ik hou van deze baan Dat zal me goed af gaan De woorden zijn zo even Geschreven door mijn pen Je moet het mij vergeven Daar ik niets anders…

het was een groot probleem drie nachten heftig copuleren voordat de maan op een bevruchting scheen in stilte werd geluid geboren de stemmen zijn geschoren voor de bevalling van het woord persen met een rood gezicht het ingehouden schreeuwen vraagt om verlossing van gewicht hier is dan het gedicht u mag het nu gestalte geven door het…

Babbelende kabbelende zee; krijsende rijzende meeuw geschater geschetter, geklater gekletter, en ik, ik stroom mee……

Onze lichtjaren werden zwaar beproefd ogen dichter bij gemis. Tijdens een nostalgische omhelzing aan het liefdesfront verloren wij zoete woorden in bittere valkuilen. Het begin eindigde met wat nu is moedeloos aanvaarde droefenis.…

(Lourmarin 23-05-2005) een sober graf voor een schrijver die wist dat de dood slechts een punt is achter het leven tussen de stenen een briefje in het duits van een bewonderaar die verslag doet van een ontdekking naar aanleiding van des schrijvers werk... hij schrijft dat hij in de winter van zijn leven de warmte heeft ontdekt…

Ik zie mijn leraar nog staan Kauwend op zijn eigen woorden Uitleg over het geestelijke bestaan Met ieder woord, de zin vermoorden Broeder tot het uiterste gedreven Celibaat bekleed en ingericht Zo is mijn godsdienstleraar mij bijgebleven Ons begeleidend als een gebroken dwaallicht Jezus is heilig en een hemelse zoon Droeg het leed van heel…

Pfeiffer en Zwagerman vinden het maar Sinterklaasgedichten Want een dichter moet het volk verheffen en verlichten Daarom komen veel poëten met een hoop vervelend gelul En allerlei onbegrijpelijke, saaie flauwekul Zulke gedichten vind ik ergerlijk en raar Daarom zeg ik: GEEF MIJ VAN WISSEN MAAR…

(bij een literaire kennismaking met Noorse auteurs) 'voor een volk getekend door lange winters die niet onopgemerkt aan hen zijn voorbijgegaan' in de verhalen van Noorse schrijvers proef ik melancholie zwaartekracht maar ook wreedheid huivering en pijn soms iets van tederheid en dan opeens als je het niet verwacht…

Zonder huid gefileerd tot op het bot zoekt liefde in duistere gangen naar een aanvaardbaar gemis. En het is wat het is: verbonden tot een geheel torst de dunne huid teveel in toe komende tijd. Verdwalend in onherkende woorden omhul ik mij gekleed in eenzaamheid.…

je handen strijken alles glad rafels blijven krullen door je lach ondeugend knip je er wat af voor schone schijn onderhuids waar draden nog vervlochten zijn stoeit het patroon in vele variaties op zoek naar de onmogelijke lijn…

Aangestoken door wild enthousiasme worden vreugdevuren ontstoken. Verlicht door haar gedreven motivatie, word je ook gevangen in haar gloed. In het licht van onuitput'lijke inspiratie worden onbelichte gevoelens aangesproken. Rivieren klateren krachtig omlaag, produceren een niet te stoppen woordenvloed Het water vordert gestaag tot…

Een storm van laaiend licht stond voor Zijn aangezicht toen Hij het machtwoord sprak toen Hij sprak er zij licht. De ruimte ging bestaan en in de ruimte sprak Hij de sterren en de maan al wat Hem niet beviel dat liet Hij weer vergaan. Ik hou van gras en vogels van vissen - van eb en vloed zei Hij - de aarde is goed Ik rust hier wat…

Over de huizen - de kramen op de wind over de rivier sneeuwt ijl het carillon De Geuzen zyn in de Bommlerwaard gevallen zy hebben my ontnomen met syn allen een hupsche Schans .. Naar de horizon tuimelen de klanken de zwarte kartelige rand der strenge Veluwe over de groene golven van de Zuiderzee De Geuzen zyn .. Over de terpen van…

Vandaag schrijf ik mijn duizendste sonnet: ik kan het niet, en zal het ook niet kunnen, zo stelt het rariteitenkabinet dat 's lands subsidiegelden goed moet runnen. De literaire opperste sovjet verzocht ik mij een werkbeursje te gunnen. Ook dit jaar zei het Fondsbestuur weer 'Njet', omdat mijn werk zo afsteekt bij het hunne. Ik had er…