Netgedichten

netgedicht (nr. 11.848):

Ik als gedicht (Presqu’une dada noire)

Bij jouw gratie

Begint elk woord met een zin
elke zin met een context
elke context met een toekomst
een toekomst zonder verleden

En nu weet ik wel:

als ik stemloos meesnik
met alle boze wolven in het bos
raak ik in het ongerede

word ik getechnologiseerd
-tegen onwil en ondank-
in het schimmenrijk
tussen droom en werkelijkheid

eindig ik amorf
in het Niets

ontdaan van elke betekenis.