Alle inzendingen over eenzaamheid

Zoals een golf het strand kust nevels die langs het oude schors vrijen bepaalden mijn droom,ja zon scheen door mijn raam maar het was nacht, de sterren straalden zacht als krakend kreupelhout onder mijn voeten bepaal ik zelf niet hoe dat komt sinds ik jou droom ben ik verstomd wanneer ik dan zoals een golf het strand kust denk dat het…

Bomen praten zachtjes met elkaar ik hoor hun fluisteren in het lover Bomen, zonder zelfs een takgebaar Ik vraag mij af, waar gaat het over Bomen prevelen uren met elkaar ik hoor van hen ’t stille fluisteren Klinkt dan de stem van God daar of zou God alleen maar luisteren? Bomen fluisteren uren aan elkaar ik hoor het ruisen in de stille…

Eenzaam, altijd denkend maar wel alleen, En dat met zoveel mensen om me heen. De eeuwige glimlach, gemaakt, niet echt, Diep gewortelde pijn, tranen waar ik tegen vecht. De glimlach die eens zo spontaan was, verdween, Eenzaam, altijd denkend, maar zo alleen.…

Ik heb mijzelf gezien in een spiegel van een warenhuis, het haar groeide alle kanten op, zo lelijk is zelfs geen wilde popmusicus, verslaafd aan cocaïne en heroïne. Ik breek alle bruggen tot communicatie af. Vertrouw geen enkele vorm van liefde meer. Kan geen enkele kritiek meer verdragen. Kap dan alles af. Wil geen aarzeling en de zwakke…

de zon schijnt vandaag volop ik zeg het telkens hardop maar van binnen is de zon nog niet aanwezig ik ben er te veel mee bezig mijn positiviteit kent zijn grenzen want ik heb zo mijn eigen wensen loslaten moet ik leren moeilijk om mijn gevoelens te beheren…

Het verdriet van de verbeelding is zo groot als een aangemoedigd langzaam lopen aan een ketting vastgeketend, verplicht emotieloos wandelen, niets achter te laten in de natuur de eeuwige natuur van wantrouwende blikken verloren gaande in misprijzen, om in herhaling dromerigheid te ontwapenen, onschadelijk te maken, met nieuwe machteloosheid…

Een vroege herfst blaast door het dunne lover, alweer een jaar is bijna zinloos over. De schemer valt, ’t al om ons heen vervalt, wij werden zwakker, suffer, blinder, dover... Wij sterven, en ons Land sterft om ons henen... Niets bleef dan regen, dorre bladen, dode stenen, de wind rukt aan de bladen en de bomen… Kilte en mist, ons eigen…

een man dichtbij de waterkant het roerloze water het beladen hoofd verder niets een man dichtbij de waterkant niet verder…

Ik zit nu in een diep zwart gat ik voel me zo verloren Ik heb zo’n behoefte aan wat warmte en om iets liefdevols te horen Ik voel me zo nutteloos, eenzaam en verlaten is er dan niemand die dat ziet Heeft niemand dat dan in de gaten?…

In de steek gelaten door familie, een leven vol verdriet Is waar je niet om hebt gebeden is wat je niet hebt verdient. Hier op deze plek vindt je rust, om je leven te herpakken, Ook al klinkt dat onwerkelijk, na al die opgevangen klappen. Op een keerpunt van je leven, een nieuw ingeslagen pad, Op zoek naar grip op jouw leven, op zoek naar naar…

Ik heb geen liefde van je gekregen Dat was raar. Maar goed misschien kon je het niet Op dat moment. Ik denk het. Wat maakt het uit? Ik vergeet het. Dat was het besluit! Dat ik tegen mezelf zeg. Dat lukt me niet Echt? Wat was het fijn geweest. Als je niet alles liet draaien Om jou. Zelfs nu. Nu jij er niet bent Draait het…

de ochtend is al laat als hij spreekt voor eigen publiek de kamer kent nog een nachtelijke staat de bejaarde pendule is achtergrondmuziek toch start hij met goede morgen al jarenlang door niemand verstaan wel wordt de echo van deze geringe rede eeuwig in stilte geborgen daar heeft hij weet van stilaan…

Donkere bladeren, donkere takken resideren boven een eenzaam mens Die net iets in zich voelde knakken en juist wegzakte over de pijngrens Heldere sterren en vochtige tranen zien elkaar langs het vol lover heen Als schimmen die erg ver staan en beide voelen ze zich pijnlijk alleen Fluisterstemmen en ‘t stil snikken vormen nu ‘t hart van…

Jung laten we voorbijgaan al die uren van gepraat van verbonden voelen met nutteloos geblaat Zouden we niet beter dansen hopseflopsen tot de wereld vergaat? Laat het sneeuwen in het hoofd nieuwe maagdelijkheid ontdekken voorbij blijft, het is geweest zout van tranen, het doet slakken wijken van het eeuwige pad Vliegend tapijtje met mot…

De mens is eenzaam tot en met zijn dood. Nooit is één liefde, nooit één vriendschap klaar, En, zelfs geboren uit dezelfde schoot, Zijn wij nog vreemden voor elkaar. Wat weet ik van mijn zuster en mijn vader, Wat van mijn moeder en mijn eigen kind? En is mijn vrouw mij altijd zoveel nader Dan de arme meid voor 't eerst bemind? Nooit kan een…

zonder idealen , in koude harde wereld schreeuwt een kind in de straten, maar niemand die hem hoort. iedereen loopt hem voorbij, niemand heeft hem in de gaten, en er is niemand die zich aan hem stoort.…

eenzaamheid, ik voel het in mijn hart, zonder spijt maar enigszins verward, voel ik dat jij niets met mij kan delen ik heb jouw liefde nodig kan het jou iets schelen? slapeloze nachten altijd op jou wachten, hopeloos verliefd kan het jou iets schelen? eenzaamheid, ik voel het in de lucht het is nu tijd dat ik voor je vlucht…

Terwijl ze met het kastje speelt kreunt ze, licht voorovergebogen ‘natuurlijk heb ik rode ogen van al dat staren naar dat beeld !’ ze had hem graag een klap bedeeld ooit was zij wel zozeer bevlogen nu leeft ze dankzij mededogen terwijl ze zich hier dood verveelt maar doodgaan kan soms heel lang duren ze kijkt naar beelden op TV het moet…

o Schaemle liefde-vlam, die brandt gelijk een lampe in winter-land door lamme neevlen henen, - daar ieder weet zijn weg, en spoedt waar liefde een eigen lamp hem voedt... - geduld'ge brand, allene; al weet ik éne, in winter-nacht, wie géne zéekre lampe wacht; die doolt door de…

Ik ben gestorven zonder het te weten want anders had ik me toch wel verzet en als een starre wacht voor 't raam gezet zit ik dit bodemloos bestaan te meten. Ik heb maar een verlangen - te vergeten maar op mijn ademtocht de nerf gewet groeit er aan ijsvarens een rauw bouquet en buiten ligt een toegevroren Lethe en ik blijf wachten - meet…

“hoge muren, open deuren” Al die jaren blind gevaren Op gevoel en wat ik weet Veel gezien, beleefd, zonder te denken Verwarring, angst , verdriet Niet wetende wat het met me deed Zoekend naar mezelf Schreeuwend in de diepte Niemand die mijn kreten begreep Denkende mezelf in toom te houden Tot het mij mijn keel dichtkneep Gevoelloos…

“hoge muren, open deuren” Al die jaren blind gevaren Op gevoel en wat ik weet Veel gezien, beleefd, zonder te denken Verwarring, angst , verdriet Niet wetende wat het met me deed Zoekend naar mezelf Schreeuwend in de diepte Niemand die mijn kreten begreep Denkende mezelf in toom te houden Tot het mij mijn keel dichtkneep Gevoelloos…

Geleerd van het ijs dat hardheid breekt en je wint er enkel de angst mee dat smelten te veel wit van de oogbol omhoog starend verlossing doet smeken…

Enkel de gedachte aan haar lichaam om me heen Houdt mij op de been Ik ben alleen.…

Als het beeld langzaam vervaagt nacht wordt omarmt door de slaap. Waar ik in mijn dromen de echo uit het verleden nog hoor klinken het steeds verder gaat verdwijnen. De ochtend mij wekt uit dromen dan voel ik dat mijn hart zich vult met dankbaarheid voor het leven.…

Ze was niet mooi, veel te zwaar dat tienermeisje van al zeker elf Met puistjes en halsstarrig haar lelijk, dat vond zij nochtans zelf Ze was niet rank en veel te saai met benen die er lomp uitzagen ’t Was knokken met de bierkaai zonder ‘t perspectief op slagen Ze was niet leuk, met die ogen waar immer traan achter stond Haar leven, zuiver…

Als kind was er altijd iemand anders leuker om mee te spelen. Als puber was er altijd iemand anders leuker om mee te stappen. Als vriend is er altijd iemand anders leuker om mee te praten. Als man is er altijd iemand anders leuker om wat mee te beginnen. Als collega is er altijd iemand anders die zijn werk beter doet. Ik zou zo graag…

een vlinder zwerft in haar nachten terwijl ze droomt verdorven gedachten zacht ondanks woorden van een vlinder in de nacht blijft haar huid zacht raak haar aan streel en zoen doe doe wat je moet doen haar hart blijft zacht zo zacht als het lila van de nacht van de ochtend toen jij op stond vergeten was waarom je haar woorden…

Als vorm van stilte is de nacht beleefd voor de mens die in zijn dromen leeft de illusie wordt graag stevig ingelijfd als amateur die slechts uit armoe schrijft de nacht van stilte blijft als droom alleen door eenzaamheid die nooit verdween.…

ze stond voor de overgang ze zag de trein voorbij razen achter de bomen van haar leven die ze zelf had neergelaten feestgedruis gezang bereikten haar te laat…