Alle inzendingen over maatschappij

Communicatie langs de lijn die tè snel voorbij raast doch met reden, secuur geëxposeerd alsof men iets lijkt te willen zeggen…

Niets meer te zeggen hebben is praten zonder woorden is met lege ogen en een niets ziende blik in de ruimte staren. Niets meer te zeggen hebben geeft van die dode stiltes nooit doorbroken door een enthousiaste opmerking of lach. Niets meer te zeggen en dus is het oorverdovend stil want er valt niets meer te zeggen!…

het witte leven sluiert de roestige gespen in een tijdelijk blauwdruk, maat ongeëvenaard grote stappen geen vooruitgang in een wens die ik niet mag hopen ligt de hemel uitgespreid op straat, maatje tweeduizend tien de aarde warmt, het vriespunt lijkt hoger te liggen de koorts zet trage stappen op het weke water bleke gezichten,…

een nieuwe dag, een nieuw jaar en een nieuw decennium, ze komen ons tegemoet, waarom is dan mijn gemoed niet blijer; de zon straalt, restjes sneeuw blinken nog na, het ziet er zo schoongewassen uit; is het omdat toch al weer blijkt dat er mensen zijn die het voor de ander willen verpesten en geen benul willen hebben van wat ze aanrichten…

de mensheid struikelt gekneveld over de drempel met veel te grote klauwen en rood doorlopen ogen klampen we ons vast aan het nieuwe jaar kruitdampen verwaaien wat rest blijft liggen…

Is de champagne vanavond weer net zo bruisend als bij het begin van het jaar tweeduizend? Het jaar waarin een concorde een vlucht maakte Een erg korte Omdat hij naar anderhalve minuut op een hotel neerstortte Over vliegtuigen gesproken Nog nooit hebben we New York zo zien roken als op “nine eleven” in tweeduizend één De stad leek wel…

Opnieuw spoedt men zich Naar de winkels En graait van alles Bij elkaar De karren zijn weer Volgeladen En ieder jaar Vind ik dit raar... Het gaat zo slecht In Nederland en Wat gaat het slecht Als ik dit zie Geen gebrek Alles voorhanden Het lijkt echt op een Vreet-orgie...…

meneer van dalen mag dan wel de macht verheffen tot ultiem genoegen vermenigvuldigen wat hij ten koste van ons heeft vergaard van delen zegt hij geen verstand te hebben, weet meer van trekken van een wortel als hem dat een maal bespaart hij weet van één en één niets meer te maken dan een verlopen optelsom de kosten van gelukkig samenzijn…

Maar, bedacht ik, ik ben net zo dakloos als jij, net zo vervuild en hongerig met de meest afstotelijke zweren op mijn vermoeide gelaat, ik heb ook niet echt het middel om mijn hier-zijn te kalmeren, een plek om mijn vervreemding in te helen, laat ook mij maar ronddolen op de straten van kwetsbaarheid en dreiging, immers, ook de dromen van een…

Het is een vorm van Japan die gevuld wil Hij wordt eruit gezet en vecht zich dan terug naar binnen Hij is bijzonder kwetsbaar vooral aan de hoeken waar nagels zitten Wat doet hier toch dat leger buigzwammen? Maken ze geen misbruik van hun peen en van hun slag? O - het leeuwendeel van de overmacht plooit zich dubbel en dan terug Weer…

zonder één woord te spreken sprak hij maar zei niets over zijn tong die werd uitgerukt…

gespannen spierbundels ogen geconcentreerd op de plaaaats stilte klaaaar afwachting een schot krachtsexplosie nog een schot onbegrip gerochel bloed zij vielen in het startschot al over de eindstreep…

Er was geen lawaai in de stilte enkel voetstappen van leegte en een eenzaam hart in de nacht U hoorde weer stemmen daar kon U niet tegen maar ik laat me niet temmen wil blijven bewegen moet hier kunnen lopen zoals twee hoog ook doet maar U mag blijven hopen misschien doet U dat goed.…

Al van 's morgens bij 't ontwaken hebben wij er ongevraagd mee te maken. De wekkerradio springt nog maar aan en je krijgt, al ben je nog niet op de been, al een portie reclame over je heen. Als je dan monter de weg op gaat proberen borden langs de straat je schaamteloos te overtuigen: Er gaat een wond're wereld voor je open als je deze auto…

ze duiken weer overal op de steden en hun neongedachten de vele lichtjes verduisteren de waarheid valse pracht in felle kleuren luide muziek verbergt verdoken stilte slechts even duurt de erkenning van de prachtige geschenken ook mijn vluchtige taal is zo weer vergeten het papier ritselt al in de vuilnisbak…

Het beeld omgeeft wat Eenzaamheid bedoelt, verdorven tranen Van wat geslonken zout op de lippen De kleur van dood is niet wit Maar roze doorschijnend Iemand is niemand in de menigte Die al zoekend zich slenterend begeeft In het voorportaal van ouderdom Niets is oud of jeugdig Vijandschap maakt overuren De capuchon verkreukelt door…

Bij de politie zijn we zeer verguld Met onze kogels met Oranje kop Maar wij passen natuurlijk wel goed op Als we ons magazijn hebben gevuld Zo niet, heb je ’t einde van je leven Nog een Koninklijk tintje gegeven ----------------------------------------------------------- …de politie gebruikt volgend jaar andere kogels. Deze hebben een…

In rekenen was ik altijd al slecht, en mezelf wegcijferen kan ik al helemaal niet.…

bij mijn dood ik zwoer dat ik nooit meer zou schrijven starend naar een leeg vel dat vroeg wat ik deed een donkere geteerde brief om 's nachts te posten in een regenbui liep alles uit tot inktpatronen letters vloeiden samen tot een verwarde inktzwarte brij lettergrepen vielen uiteen woorden stierven zonder rede hoofdletters verdronken…

wij ontwaken temidden van de vlam de eeuwige vlam zo rood en heet een rozen doorn die prikt in vuur en vlam zo heet maar in het midden en begin is ie blauw koel en vind geheimen verborgen in `n eiken kist wij zijn geboren of hebt gij u vergist na sissen in verborgen symboliek u prins zegt allen u dit wij zijn broeders en zusters…

Fatsoen moet je doen en ik veegde mijn eigen straatje schoon, maar niet dat van de buurvrouw.…

Het is moeilijk met de economie Maar voor wie Niet voor de dikkoppen Maar de minder rijken die moeten soppen Gelijkheid in dit land heeft grenzen Onder modaal blijft het plenzen De rijken Blijven prijken Met andermans centen En die zitten nu op de krenten Geld naar hier, geld naar daar Niet in Nederland maar waar Oorlog in Irak en Afghanistan…

Ik vraag me af ik vraag me af De mens in volle draf Naïef of welwetend Desalniettemin aanstekend De massa sleurt ons mee Onder dwang, of simpelweg gedwee Vrije mening of gevormd verlangen Ik vraag me af Was het hier nou links of toch rechtsaf?…

Vroeger was er nog geen toiletpapier in overvloed wel boeken en kranten stoelen tafels ook violen in de herfst harken een repelaar op akkerbouwgrond. Boer en boerin voor dag en dauw bukkend aarde rakend liefde alom gerespecteerd deze briljante lieden, doorgeefluiken en het prachtige van alle seizoenen. Vrede, vroeger waren er ook claxonnerende…

ik ben bereid de stelling aan te nemen dat elke mens gelijkwaardig is aan de ander op voorwaarde dat we het dan wel over hetzelfde geslacht hebben remy…

We hebben onze status. We hebben immers een HBO opleidingsniveau. Ha, ha, ha! De huismoeders, de eenvoudige kolenboer komt bij ons niet in het ziekenhuis werken! We hebben onze trots. Want wij verpleegkundigen, bankmensen hebben een HBO opleidingsniveau. We zijn een kaste en we houden elkaar de handen boven het hoofd. Wij zijn mensen vooral…

een handje uit de prut gekromd getekend door machtsmisbruik vragend om hulp een nieuw begin de schoen van de macht sart, schopt en trapt hem er weer verder in…

houdt van kleineren maar het kan hem niet deren hij moet immers nog zoveel leren…

Iedereen houdt van hem Groot en klein Maakt niet uit. Hij is een innige vriend Missen, dat kan je niet Elke avond Of zelfs bij dag Is hij in ons gezelschap Hij houdt ons bezig Hij doet ons lachen Hij laat ons genieten Hij doet ons wenen Helaas alles wat hij geeft Is passief Hij kwam in ons leven En is er gebleven Weigert weg…

de mensenmassa duwt zich ademsnakkend tegen de verlichte kijkdozen kinderlijke blikken vlammen gespannen op woorden zinderen de ontembare verlangens kleven tegen de ruiten druppelen bezweet in langzame stralen de harten binnen de dag is gekocht schuld bekend…